میزان موحد بودن 🔹هرکسی سلمان نمی‌شود. می‌گویند: «آنچه که در ذهن سلمان می‌گذشت، اگر ابوذر می‌دانست، کافر می‌شد.» 🔸درباره ابوذر  داریم وقتی آن جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها شد و میان درودیوار قرار گرفت و حضرت امیر علیه السلام به خاطر مصلحت اسلام شمشیر نکشید، نشیمن‌گاه خود را بر زمین می‌کشید و با حالت عصبانی می‌گفت: «علی چه می‌کند! چرا صدایش درنمی‌آید؟» در حالیکه سلمان هیچ کاری نکرد و سکوت کرد. 🔹تنها کسی که شمشیر می‌کشد، زبیر است، اما دقیقاً ۲۵ سال بعد مقابل امام زمانش شمشیر می‌کِشد. گاهی فکر می‌کنیم رفتاری که از یک آدم خاصی سَر می‌زند کار خوبی است؛ در حالیکه شرک و دروغ است. ظاهراً در دفاع از حضرت زهرا شمشیر می‌کشد، اما آنجا شمشیر کشیدن او هم شرک است، چون امام زمانش سکوت اختیار کرده است. 🔸ابوذر شمشیر نمی‌کشد اما ناراحت است؛ سلمان و مقداد دستشان به دستۀ شمشیر است و نگاهشان به امام زمانشان است و زیر چشمی حضرت امیر را می‌پایند تا ببیند چه‌ کار باید بکنند؛ شمشیر بکشند یا خیر. این آن میزان از موحد‌ بودن است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ دشمن‌شناسی – جلسه سوم 📅 ۱۰ شهریور ۹۳ 📍تهران #حضرت_زهرا #توحید #سلمان #مذهبی #متن_کوتاه 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis