‌ روزِ شادی همه کس یاد کند از یاران؛ یاری آنست که ما را شبِ غم یاد کنید... #خواجوی کرمانی @golchine_sher

وقتی که عکس ِ ماه ِ تو در برکه قاب شد هی شعر روی شعر نشست و کتاب شد مردان شهر، مثل خودم شاعرت شدند از آن به بعد، انجمن شعر باب شد تا آمدم ببوسمش آن روی ماه را یکباره رفتی و همه جا آفتاب شد هی سمت عشق رفتم و چیزی نیافتم از دور چشمه بود و جلوتر سراب شد روزی تو را خدا به خودم داد و بعدها از من تو را گرفت شبی، بی حساب شد هنگام آفرینش و تبیین رنگ ها بخت من از نخست، سیاه انتخاب شد دیدم تو را دوباره شبی بعد سالها... هرچند توی خواب! ولی مستجاب شد می خواستم ببوسمت آن روزها، ولی تا آمدم عمل بکنم، انقلاب شد... #حسین_نصیری @golchine_sher

سلام ای عطر مریم زیر باران! دوستت دارم خودت این ابر عاشق را بباران، دوستت دارم به باران می سپارم تا به روی شیشه ات از من هزاران بوسه بنویسد، هزاران «دوستت دارم تو را چون اولین باری که گفتم «آب»، می خواهم شبیه اولین روز دبستان دوستت دارم شبیه کودکی که روی دستش می زند آرام نخستین قطره های نرم باران دوستت دارم چه باشی، چه نباشی دوست، عاشق، همسفر، همراه چه فرقی دارد اصلاً با چه عنوان دوستت دارم؟ تنفس می کنم زیبایی ات را، خواب می بینم شبیه نبض گل در ذهن گلدان دوستت دارم دلم را شهردار شهر عشقت کن که بنویسم به روی تابلوهای خیابان: دوستت دارم مرا در هُرم تابستان اندامت برویان تا خودم چتر تو باشم در زمستان، دوستت دارم #محمدسعید_میرزایی @golchine_sher

نه من آنم که تورا زود فراموش کـند نه تو آنی که مرا خسته و خاموش کند من همانم که برای تو غزل خلق کنم تو همانی که مرا عاشق ومدهوش کند... #مولانا @golchine_sher

این دلاویزترین حرف جهان را همه وقت نه به یک بار و به ده بار، که صد بار بگو «دوستم داری؟» را از من بسیار بپرس «دوستت دارم» را با من بسیار بگو #فریدون_مشیری @golchine_sher

عشق کجا ؟   عاشقم اهل همین کوچه ی بن بست کـناری که تواز پنجره اش  پای به قلب من دیوانه نهادی تو کجا ؟ کوچه کجا ؟ پنجره ی باز کجا ؟ من کجا ؟ عشق کجا ؟ طاقتِ آغاز کجا... ؟ #فریدون_مشیری @golchine_sher

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق دیوانه که بودم در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم ساعتی بر لب آن جوی نشستیم تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت، خندان و زمان، رام خوشه ی ماه فرو ریخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ یادم آید : تو به من گفتی از این عشق حذر کن! لحظه ای چند بر این آب نظر کن آب، آیینه عشق گذران است تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است باش فردا ،‌ که دلت با دگران است! تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن! با تو گفتم “حذر از عشق؟ ندانم! سفر از پیش تو؟‌ هرگز نتوانم! روز اول که دل من به تمنای تو پر زد چون کبوتر لب بام تو نشستم، تو به من سنگ زدی من نه رمیدم، نه گسستم” باز گفتم که: ” تو صیادی و من آهوی دشتم تا به دام تو درافتم، همه جا گشتم و گشتم حذر از عشق ندانم سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم…! اشکی از شاخه فرو ریخت مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت! اشک در چشم تو لرزید ماه بر عشق تو خندید، یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم پای در دامن اندوه کشیدم نگسستم ، نرمیدم رفت در ظلمت غم، آن شب و شب های دگر هم نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم! بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم! فریدون مشیری @golchine_sher

دیگر برای دوستت دارم کمی دیر است گفتی کسی را دوست میداری، دلت گیر است حرفی نمی ماند برای من که می دانم وصل و جدایی ها همیشه دست تقدیر است هرگز نمی خواهم دلیل غصه ات باشد اشکی که از چشمان من هر دم سرازیر است حق می دهم وقتی نمی خواهی بمانی تو معشوقه که بیش از یکی شد دست و پاگیر است دل می کنم من نیز اما شک ندارم که کابوس های تلخ من در حال تعبیر است ای کاش می گفتی که قدری نه نمی خواهد دیگر برای دوستت دارم کمی دیر است #متین_شریفی @golchine_sher

عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم اکنون که پیدا کرده ام بنشین تماشایت کنم الماس اشك شوق را تاجی به گیسویت نهم گل های باغ شعر را زیب سرا پایت كنم بنشین كه من با هر نظر با چشم دل با چشم سر هر لحظه خود را مست تر از روی زیبایت كنم بنشینم و بنشانمت آنسان كه خواهم خوانمت وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت كنم بوسم تو را با هر نفس ای بخت دور از دسترس ور بانگ برداری كه بس غمگین تماشایت كنم تا كهكشان تا بی نشان بازو به بازویت دهم با همزمانی همدلی جان را هم آوایت كنم ای عطر و نور توامان یك دم اكر یابم امان در شعری از رنگین كمان بانوی رویایت كنم بانوی رویاهای من ، خورشید دنیاهای من امید فرداهای من ، تا كی تمنایت كنم ؟! فریدون مشیری @golchine_sher

‌‌ به دردت خو گرفتم نیستم دربندِ درمانت.... #شهریار @golchine_sher

داغ جانسوز من از خنده ی خونین پیداست ای بسا خنده که از گریه غم انگیزتر است رهی معیری @golchine_sher

من گرفتار شبم در پی ماه آمده ام سیب را دست تو دیدم به گناه آمده ام سیب دندان زده از دست تو افتاد زمین باغبانم که فقط محض نگاه آمده ام چال اگر در دل آن صورت کنعانی هست بی برادر همه شب در پی چاه آمده ام شب و گیسوی تو تا باز به هم پیوستند من به شبگردی این شهر سیاه آمده ام ، این همه تند مرو شعر مرا خسته مکن من که در هر غزلم سوی تو راه آمده ام فریدون مشیری @golchine_sher