تـورا بـرای شبی عـاشقـانـه، کم دارم تـو را بـرای دعـای شبـانـه، کـم دارم تـو را و گـرمیِ آغـوشِ مهـربـانت را بـرای خلوت و سرمای خانـه کم دارم مـن آن پـرنـده‌ ی تنهـای زیـرِ بارانم کمی درخت و کمی، آشیـانه کم دارم غـروب آمـد و اسبـابِ غم، فراهم شد بـرای گـریـه ‌ام انگـار، شانـه کم دارم نخواه از تو و احساسِ خویش برگردم کـه در مقـابلِ حرفت، بهانـه کم دارم ببخـش اگـر سخنـانم تو را مکدر کرد مـن از تبـارِ عـذابـم ، تـرانـه کم دارم #جعفر_مقیمیان @golchine_sher

هزار بار اگر امتحان کنی اینم عوض نمی‌شوم آن «آدم» نخستینم منم پیامبری بی کتاب و بی اعجاز که شبهه های خودم رخنه کرد در دینم چه خنده ها که دگر روی صورتم ننشست چه اشک ها که نشست و نداد تسکینم رسیده دستِ پر از خواهشم به عرش، بگو که «خیر» می‌شنوم یا که «خیر» می‌بینم؟ نپرس طعم مرا ، مثل سم نخوردنی ام چه فرق دارد اگر تلخ یا که شیرینم ؟ به غیر از آه از این سینه بر نمی‌آید کتاب شعرِ پر از بیت های غمگینم #جعفر_مقیمیان @golchine_sher