مُردم از تیر بلایت، امتحانم می‌کنی
هر زمان بر ناوک ِجوری نشانم می‌کنی
من که هرگز مرغ امّیدم نزَد بال و پری
با چه تقصیری برون از آشیانم می‌کنی
چون مرا بر درگه لطفت نمودی آشنا
پس چرا بر این در و آن در روانم می‌کنی؟!
با همه بخشایش و احسان ِخود، جانا چرا
زیرِ بار منت خلق ِجهانم می‌کنی ؟!
از تجلی‌های نور ِطور، دورم ساختی
همنشین با شعله ی برقِ یَمانم می‌کنی
گاه گویا، گاه (صامت)،گاه شیدا، گاه رند
گَه گَهی گریان و گاهی شادمانم می‌کنی
#صامت_بروجردی@golchine_sher
