دلم جنگل، دلم باران، دلم مهتاب می‌خواهد
دلم یک کلبه‌ی چوبی کنار آب می‌خواهد
چنان دلگیرم از دنیا که ترجیحا دلم شعری...
پر از تصویر موزون و خیالی ناب می‌خواهد
قلم دستم به دامانت، بکِش یک دسته مرغابی
که دل آرامشِ محضِ لبِ تالاب می‌خواهد
جهانی خالی از وحشت، نه کفتار و نه سگ باشد
دلم یک جنگلِ سبزِ پُر از سنجاب می‌خواهد
بکِش یک کودکِ ساده، که از اسباب بازی ها
نه شمشیر و نه نارنجک، فقط یک تاب می‌خواهد
تمامِ حسِ شعرم را بگنجان در غزل امشب
که این تصویر رویایی فقط یک قاب می‌خواهد
اتاقی از اقاقی را برایم فرش کن در شعر
که ذهن خسته‌ی شاعر، دو ساعت خواب می‌خواهد
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
دلم جنگل،دلم باران، دلم مهتاب می‌خواهد
دلم یک کلبه‌ی چوبی کنارِ آب می‌خواهد
چنان دلگیرم از دنیا که ترجیحا دلم شعری_
پُر از تصویرِ موزون و خیالی ناب می‌خواهد
قلم دستم به دامانت، بِکِش یک دسته مرغابی
که دل آرامشِ محضِ لبِ تالاب می‌خواهد
جهانی خالی از وحشت، نه کفتار و نه سگ باشد
دلم یک جنگلِ سبزِ پُر از سنجاب می‌خواهد
بکِش یک کودکِ ساده، که از اسباب‌بازی‌ها
نه شمشیر و نه نارنجک، فقط یک تاب می‌خواهد
تمامِ حسِ شعرم را بِگُنجان در غزل امشب
که این تصویرِ رویایی، فقط یک قاب می‌خواهد
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
اول هوس و شیطنتی پر هیجان بود،
نوعی طپشِ قلب، شبیهِ ضربان بود!
کم کم همه‌ی دغدغه‌ام دیدن او شد
انگار که جذاب ترین فردِ جهان بود!
هی رفتم و هی دیدم و هی آه کشیدم،
دلبستگی‌ام بیشتر از تاب و توان بود...
میخواستم اقرار کنم عاشقم اما...
[ چیزی که عیان بود چه حاجت به بیان بود؟ ]
فهمید که دیوانه و دلبسته‌ی اویم
[ از بس‌که اشارات نظر، نامه‌رسان بود ]
القصه گرفتار دل هم شده بودیم
روزی که جوان بودم و او نیز جوان بود...
از آنچه میان من و او بود چه گویم؟
مجنونِ زمان بودم و لیلایِ زمان بود
اما وسط آنهمه دلبستگی و عشق،
معشوقه‌ام انگار کمی دل‌نگران بود!
خوردیم به یک مشکلِ معمولیِ ساده...
من زاغه نشین بودم و او دختر خان بود!
کم کم به خودش آمد و فهمید چه کرده...
حق داشت که پا پس بکشد، بحثِ زیان بود!
اصلا تو بگو، دختر خان با دک و پوزش،
هم شأن من پاپَتیِ غاز چران بود؟!
البته که نه! رفت... خدا پشت و پناهش
اصرار چرا؟ قسمتِ او با دگران بود...
او رفت و غمش شعله به جان قلم انداخت!
من ماندم و یک دفتر و طبعی که روان بود...
یک مشت غزل شد همه‌ی دار و ندارم،
دیوان بزرگی که پر از آه و فغان بود...
بیش از دو دهه دور خودم گشتم و گشتم
دل در گروِ عشق و سرم در دَوَران بود...
گفتم که بدانید وفا، عشق، دروغ است!
من تجربه کردم، به همین قبله چَخان بود...
حُسنش همه گفتند و من سر به هوا را...
آگاه نکردند به شرّی که در آن بود...!
ویروس، خطرناک تر از عشق ندیدم
یک قاتل بِالفطره اگر بود، همان بود!
هی ریشه زد و ریشه زد و ریشه کَنَم کرد
این توده‌ی بدخیم گمانم سرطان بود...
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
اول هوس و شیطنتی پر هیجان بود،
نوعی طپشِ قلب، شبیهِ ضربان بود!
کم کم همه‌ی دغدغه‌ام دیدن او شد
انگار که جذاب ترین فردِ جهان بود!
هی رفتم و هی دیدم و هی آه کشیدم،
دلبستگی‌ام بیشتر از تاب و توان بود...
میخواستم اقرار کنم عاشقم اما...
[ چیزی که عیان بود چه حاجت به بیان بود؟ ]
فهمید که دیوانه و دلبسته‌ی اویم
[ از بس‌که اشارات نظر، نامه‌رسان بود ]
القصه گرفتار دل هم شده بودیم
روزی که جوان بودم و او نیز جوان بود...
از آنچه میان من و او بود چه گویم؟
مجنونِ زمان بودم و لیلایِ زمان بود
اما وسط آنهمه دلبستگی و عشق،
معشوقه‌ام انگار کمی دل‌نگران بود!
خوردیم به یک مشکلِ معمولیِ ساده...
من زاغه نشین بودم و او دختر خان بود!
کم کم به خودش آمد و فهمید چه کرده...
حق داشت که پا پس بکشد، بحثِ زیان بود!
اصلا تو بگو، دختر خان با دک و پوزش،
هم شأن من پاپَتیِ غاز چران بود؟!
البته که نه! رفت... خدا پشت و پناهش
اصرار چرا؟ قسمتِ او با دگران بود...
او رفت و غمش شعله به جان قلم انداخت!
من ماندم و یک دفتر و طبعی که روان بود...
یک مشت غزل شد همه‌ی دار و ندارم،
دیوان بزرگی که پر از آه و فغان بود...
بیش از دو دهه دور خودم گشتم و گشتم
دل در گروِ عشق و سرم در دَوَران بود...
گفتم که بدانید وفا، عشق، دروغ است!
من تجربه کردم، به همین قبله چَخان بود...
حُسنش همه گفتند و من سر به هوا را...
آگاه نکردند به شری که در آن بود...!
ویروس، خطرناک تر از عشق ندیدم
یک قاتل بِالفطره اگر بود، همان بود!
هی ریشه زد و ریشه زد و ریشه کنم کرد
این توده‌ی بدخیم گمانم سرطان بود...
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
جـز یاد تو ای حسرتِ شیـرینِ قدیمی
بـاور بکنی یا نکنی از همه سیــــــرم
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
اول هوس و شیطنتی پر هیجان بود،
نوعی طپشِ قلب، شبیهِ ضربان بود!
کم کم همه‌ی دغدغه‌ام دیدن او شد
انگار که جذاب ترین فردِ جهان بود!
هی رفتم و هی دیدم و هی آه کشیدم،
دلبستگی‌ام بیشتر از تاب و توان بود...
میخواستم اقرار کنم عاشقم اما...
[ چیزی که عیان بود چه حاجت به بیان بود؟ ]
فهمید که دیوانه و دلبسته‌ی اویم
[ از بس‌که اشارات نظر، نامه‌رسان بود ]
القصه گرفتار دل هم شده بودیم
روزی که جوان بودم و او نیز جوان بود...
از آنچه میان من و او بود چه گویم؟
مجنونِ زمان بودم و لیلایِ زمان بود
اما وسط آنهمه دلبستگی و عشق،
معشوقه‌ام انگار کمی دل‌نگران بود!
خوردیم به یک مشکلِ معمولیِ ساده...
من زاغه نشین بودم و او دختر خان بود!
کم کم به خودش آمد و فهمید چه کرده...
حق داشت که پا پس بکشد، بحثِ زیان بود!
اصلا تو بگو، دختر خان با دک و پوزش،
هم شأن من پاپَتیِ غاز چران بود؟!
البته که نه! رفت... خدا پشت و پناهش
اصرار چرا؟ قسمتِ او با دگران بود...
او رفت و غمش شعله به جان قلم انداخت!
من ماندم و یک دفتر و طبعی که روان بود...
یک مشت غزل شد همه‌ی دار و ندارم،
دیوان بزرگی که پر از آه و فغان بود...
بیش از دو دهه دور خودم گشتم و گشتم
دل در گروِ عشق و سرم در دَوَران بود...
گفتم که بدانید وفا، عشق، دروغ است!
من تجربه کردم، به همین قبله چَخان بود...
حُسنش همه گفتند و من سر به هوا را...
آگاه نکردند به شرّی که در آن بود...!
ویروس، خطرناک تر از عشق ندیدم
یک قاتل بِالفطره اگر بود، همان بود!
هی ریشه زد و ریشه زد و ریشه کَنَم کرد
این توده‌ی بدخیم گمانم سرطان بود...
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
آنقدر با این غزلهایم هیاهو می کنم
تا بدانی عاشقم! دارم تکاپو می کنم
دفترم آماده ای؟! می بندمت امشب به شعر
تا سحر با این قوافی بازیِ زو می کنم
چوب جادوی قلم، احساس می‌خواهد نه علم!
عاشقم! حتی بدون علم جادو می کنم
شعله می پیچد میان دفترم با هر غزل
واژه های داغ خود را، یک به یک رو می کنم
تا نسوزد کاغذ و آتش نگیرد دفترم
واژه ها را اندکی پهلو به پهلو می کنم
چشمها را بسته ام! شاید ببینم روی تو
با خدایت حرف دارم! خواهش از او می کنم
اولش مبهم، ولی کم کم سه بعدی می شوی
رو به رویم می نشینی ، هر طرف رو می کنم
در زمین، در آسمان، در کهکشان‌ها میدوی
خیر مقدم میدهی، تا رو به هر سو می کنم
آنچنان در واژه ها ، عطر تو می پیچد که من...
دستهارا، واژه ها را...شعر را بو می کنم
این که می بارد به دفتر ، فرق دارد! اشک نیست
دارم اینجا را برایت آب و جارو می کنم
ناگهان شاید بیایی! گردو خاکی می شوی
گریه هم گر می کنم، بانو از این‌رو می کنم
شور و حالی دارم! انگاری که هفده ساله ام
با جوانان ادعای زور و بازو می کنم
نازنین شاید بخندی! ژست می گیرم هنوز
مثل ایام جوانی دست در مو می کنم
با غروری می نشینم روبه روی آینه
کَل کَلی با چین‌های پشت ابرو می کنم
رو سفیدم کرده ای! ای عشق چندین ساله ام
صورتم را می تراشم، برف پارو می کنم
با تمام پیریَم، امشب جوانی می کنم
می نویسم! تحفه ای، تقدیم بانو می کنم
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
گیرم که به هر حال مرا برده‌ای از یاد
گیرم که زمان خاطره‌ها را به فنا داد
گیرم نه تو گفتی، نه شنیدی، نه تو بودی
آن عاشق دیوانه که صد نامه فرستاد...
با آن همه دلبستگی و عشق چه کردی؟
یک بار دلت یادِ منِ خسته نیفتاد؟!
یعنی به همین راحتی از عشق گذشتی؟
یک ذره دلت تنگ نشد خانه‌ات آباد؟!
این بود سزایِ منِ دلخسته‌ی عاشق؟
شیرین رقیبان شده‌ای از لجِ فرهاد؟!
باشد، گله‌ای نیست..! خدا پشت و پناهت
احوالِ خودت خوب، دمت گرم، دلت شاد...
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
گیرم که به هر حال مرا برده‌ای از یاد
گیرم که زمان خاطره‌ها را به فنا داد
گیرم نه تو گفتی، نه شنیدی، نه تو بودی
آن عاشق دیوانه که صد نامه فرستاد...
با آن همه دلبستگی و عشق چه کردی؟
یک بار دلت یادِ منِ خسته نیفتاد؟!
یعنی به همین راحتی از عشق گذشتی؟
یک ذره دلت تنگ نشد خانه‌ات آباد؟!
این بود سزایِ منِ دلخسته‌ی عاشق؟
شیرین رقیبان شده‌ای از لجِ فرهاد؟!
باشد، گله‌ای نیست..! خدا پشت و پناهت
احوالِ خودت خوب، دمت گرم، دلت شاد...
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
دلم جنگل...دلم باران...دلم مهتاب می‌خواهد
دلم یک کلبه‌ی چوبی کنار آب می‌خواهد
چنان دلگیرم از دنیا که ترجیحا دلم شعری...
پر از تصویر موزون و خیالی ناب می‌خواهد
قلم دستم به دامانت، بکِش یک دسته مرغابی
که دل آرامشِ محضِ لبِ تالاب می‌خواهد
جهانی خالی از وحشت، نه کفتار و نه سگ باشد
دلم یک جنگلِ سبزِ پُر از سنجاب می‌خواهد
تمامِ حسِ شعرم را بگنجان در غزل امشب
که این تصویر رویایی فقط یک قاب می‌خواهد
اتاقی از اقاقی را برایم فرش کن در شعر
که ذهن خسته ی شاعر دو ساعت خواب می‌خواهد
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
دلم جنگل...دلم باران...دلم مهتاب می‌خواهد
دلم یک کلبه‌ی چوبی کنار آب می‌خواهد
چنان دلگیرم از دنیا که ترجیحا دلم شعری...
پر از تصویر موزون و خیالی ناب می‌خواهد
قلم دستم به دامانت، بکِش یک دسته مرغابی
که دل آرامشِ محضِ لبِ تالاب می‌خواهد
جهانی خالی از وحشت، نه کفتار و نه سگ باشد
دلم یک جنگلِ سبزِ پُر از سنجاب می‌خواهد
تمامِ حسِ شعرم را بگنجان در غزل امشب
که این تصویر رویایی فقط یک قاب می‌خواهد
اتاقی از اقاقی را برایم فرش کن در شعر
که ذهن خسته ی شاعر دو ساعت خواب می‌خواهد
نعشه ﯼ ﺷﻌﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻤﺎﺭﯼ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﮔﻮﺷﻪ ﺩﻧﺞ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺑﯽ ﻗـــﺮﺍﺭﯼ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﺗﮑﻪﻫﺎﯼ ﺧﺎﻃـــﺮﺍﺗﻢ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﭼﯿﺪﻩﺍﻡ
ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ،ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻣﯿﮑﺸﻢ
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher
گیرم که به هر حال مرا برده‌ای از یاد
گیرم که زمان خاطره‌ها را به فنا داد
گیرم نه تو گفتی... نه شنیدی... نه تو بودی...
آن عاشق دیوانه که صد نامه فرستاد
با آن همه دلبستگی و عشق چه کردی
یک بار دلت یاد من خسته نیفتاد
یعنی به همین راحتی از عشق گذشتی
یک ذره دلت تنگ نشد خانه‌ات آباد
این بود جواب من دل خسته‌ی عاشق
شیرین رقیبان شده‌ای از لج فرهاد
باشد گله‌ای نیست خدا پشت و پناهت
احوال خودت خوب دمت گرم دلت شاد
#محمدرضا_نظری
@golchine_sher