فکر می‌کردم اگر آتش بگیرد پیکرم
بعد از آن ققنوس برمی‌خیزد از خاکسترم
بعد ازین خاکستری در دستِ بادم، بگذریم
منتِ آتش فقط مانده‌است بر بال و پرم
شمع سوزانم که دارم گریه بر خود می‌کنم
بعد عمری، جایِ آب، آتش گذشته‌ست از سرم
تا دلم از قیدِ خاک و آفتاب آسوده شد
شب‌نشین خلوتِ مرداب شد نیلوفرم
من نه فرهادم نه مجنونم ولی در عاشقی
قهرمان دیگری در داستانی دیگرم ...!
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher
خودی‌ها دشمنند آخر چه امیدی به دیگرها
برادر را به چاه انداختند اینجا برادرها
نمی‌دانی چقدر از خواندن تاریخ بیزارم
پُرند از واقعیت‌های ننگ‌آمیز دفترها
چرا این‌قدر مردم مثل موج و صخره در جنگند
خداوندا، نمی‌دانم چه سودایی‌ست در سرها
به شوق روی باز دوستان رفتیم، اما حیف
که برخوردیم ناغافل به قفل بسته‌ی درها
خبر دارند در بندند وقتی بازمی‌گردند
مگر آدم بیاموزد وفا را از کبوترها ...!
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher
دیگر از حرف و حدیث دل و دین خسته شدم
از رجزخوانی تردید و یقین خسته شدم
عمر، سرگرمی طفلانه‌ی روز و شب ماست
دیگر از بازی خورشید و زمین خسته شدم
بی‌هدف این همه چون باد دویدن تا کِی!
دلِ دیوانه کمی هم بنشین، خسته شدم
در پیِ صیدِ تو، ای مرغِ سعادت، همه عمر
بس که بیهوده نشستم به کمین، خسته شدم
دلْ نه دیوانه‌ی عشق است، نه فرزانه‌ی عقل
هم از آن رنج کشیدم، هم از این خسته شدم
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher
مشتاق صمیمانه‌ی دیدارِ شمایم
اما تو بفرما به چه تدبیر بیایم
هم سلسلهٔ مویِ تو بسته‌ست به دستم
هم رشتهٔ گیسویِ تو پیچیده به پایم
آمیخته با آتش و بغض است گلویم
من گریهٔ شمعم که گرفته‌ست صدایم
گردِ من دل‌سوخته پروانه زیاد است
از این همه تنها تو دلت سوخت برایم
بگذار بگریم که بگریم که بگریم
ابری‌ست که ابری‌ست که ابری‌ست هوایم
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher
برای فتح تو ترفند من یقینی نیست
که ناشناخته‌تر از تو سرزمینی نیست
تو باردار هزار احتمال مجهولی
که در هوای تو امکان پیش‌بینی نیست
بیا به متن مضامین عشق برگردیم
مناسب من و تو حاشیه‌نشینی نیست
به گریه رفتم و گفتم که دوستت دارم
ولی به بدرقه‌ی اشک آستینی نیست
تمام مردم دنیا به دین خود باشند
برای من که مقدس‌تر از تو دینی نیست
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher
اگر خاموش هم باشد، زبانی شعله‌ور دارد!
یکی پروانه را از شمع گریان برحذر دارد
فقط می‌خواست هم بالینِ عشقی آتشین باشد
نمی‌دانست در آغوشِ او خفتن خطر دارد
دلم چون موجِ ناآرام سر بر صخره می‌کوبد
خداوندا ! چه شوری باز این دریا به سر دارد
چقدر از لطفِ بی‌اندازه ساقی زمین‌گیرم
یکی باید مرا از گوشه میخانه بردارد...
کمی آیینه را هنگام بی‌تابی مدارا کن
که آهی مختصر بر روح عریانش اثر دارد
#هادی_محمد_حسنی
@golchine_sher