فرزین با دلار آزاد کاری ندارد، ولی دلار آزاد با جیب من کار دارد. با غذایی که میخورم کار دارد. با لباسی که می پوشم کار دارد. با خرج ماشینم کار دارد. با شهریه بچه ام کار دارد. با دارویی که میخرم کار دارد، با قند، چای، آب لیمو، کتاب، میوه، سیگار، باطری، بسکویت، ریکا، پفک، مداد، ذغال، مرغ، گوشت، ماست و پنیر هم کار دارد، با کودی که به زمین میدهم هم حتی کار دارد. شما مثلا تحصیل کرده ای مرد حسابی، یعنی چی که من به نرخ بازار آزاد کاری ندارم، رییس بانک مرکزی شدی که کار داشته باشی. #مرتضی_عباد 🇮🇷 گلچین سیاسی 🆔 @Golchinseyasy

یکی از آفت هایی که گریبان اقتصاد های دولتی را میگیرد این هست که دولت می آد و بخش هایی از بازار رو نادیده می گیرد. کی؟ وقتی که عرصه برایش تنگ می شود. مثلا می آد و میگه من مسئول تامین نیازهای اولیه ام و به من ربطی ندارد گوشی آیفون، به من ربطی ندارد موز و آناناس، به من ربطی ندارد ماشین گران، به من ربطی ندارد مبل و فرش و لوستر، به من چه از کرم ضدآفتاب و لوازم آرایشی، من اصلا دلار آزاد رو قبول ندارم...، من مسئول نانم، من مسئول بنزینم، من مسئول داروی ضروری هستم. چه اتفاقی می افتد؟ سوبسید می دهد به نان و بنزین و دارو. و از آنجایی که اقتصاد همیشه به نفع اغنیاست. همون سوبسید نان و بنزین و دارو با کمی بالا پایین شدن می شود موز و مبل و کرم آرایشی. کی موز و مبل و کرم آرایشی را وارد سبد ملت کرده؟ همون دولت وقتی که وضعش خوب بود. نتیجه چی میشه؟ غنی غنی تر میشه، و روز به روز طبقه متوسط می ره ادغام میشه به طبقه ضعیف. یه روزی میشه که دولت نه کاری به قیمت دلار داره، نه قیمت موز داره، نه قیمت مبل، خودش رو مکلف می دونه نان رو تامین کنه. و کسبه و تاجر و مغازه دار و کشاورز روز به روز ضعیف تر میشن و دولت دلش خوش میکنه به ۴ تا صنعت بزرگ غافل از اینکه اقتصاد با کسب و کارهای ریز می چرخه. نهایتا هر اقتصاد دولتی حتی اگر نخواد هم به دام  کمونیست می افته. #مرتضی_عباد 🇮🇷 گلچین سیاسی 🆔 @Golchinseyasy