یادمان باشد خدا میهمان قلبهای وسیع است قلبت رااز نفرت و کینه پاک کن تا سهم بیشتری از حضور خـدا در قلبت داشته باشی.. ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌

. صوت دلنشین سوره ذاریات🌺 نثار روح همه پدران آسمانی هم قرائت یک سوره قرآن

دعاء الفرج🤲🌿

بفرمایید موز😂😂

رها کردن 14 گرگ در پارک یلواستون آمریکا در سال 1995 برای نجات اکو سیستم

زندگی با صدهزاران چهره بازی میکند گاه می سوزاند و گاهی دلنـوازی میکند لحظه ای با دلخوشی و ساعتی با درد و غم از دلٕ تنهای تو مهمـان نـوازی میکند روز و شب میترسی از تنهایی و دلواپسی غربتت تنهائیت را صحنه سازی میکند ظاهراً در جمع میخندی ولی بغضی سمج نیمه شب در قاب چشمت یکه تازی میکند <میـزنـدسـاز مخـالف بـا دلـت این روزگار خسته از عشق حقیقی و مجازی میکند> گاه محتـاجـی بــرای همنفس؛ همصحبتی گاهگاهی بی نیـاز از هـر نیـازی میکند شِکوهٕ را کم کن تو بهناز از زمین و از زمان زنده ماندن با وجودت سخت بازی میکند @golchintap

همـه دلتنــگ کسـی و دل مــن تنــگ خودم دل دیــوانـه دگــر نیـست همـاهنــگ خودم روزآرامــم و افســوس بـــه شب کـه برسم همه شب عــازمِ  میــدانم ودر جنــگ خودم شیشه با سنگِ دگر خُرد شود حرفی نیست دردم این است شکسته شده با سنگ خودم حق من نیست چنین سوختن و در به دری گلـه دارد دلـــم از بخـت بــد آهنــگ خودم یک نفـر اهـل وفـا نیست دراین شهر شلوغ همـدل و همنفس وعـاشق و همرنگ خودم یک نفر نیست که این قفل قفس وا بکند ؟ که نجــاتم بدهد این من و از چنــگ خودم پـرم از حرف کسی نی ست مرا سنگ صبور بس کـه دلتنگـم و دلتنگـم و دلتنگ خـودم..❤

🌷بعضی از آدمها مثل یک آپارتمان هستند ؛ مبله ؛ شیک ؛ راحت اما دو روز که توش زندگی میکنی ، دلت تا سرحد مرگ میگیره بعضی آدمها مثل یه قلعه هستند، خودت را می کشی تا بری داخل ، بعد می بینی اون داخل هیچی نیست جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته اما... بعضی ها مثل باغند میری تُو ، قدم میزنی ؛ نگاه میکنی عطرش رو بو می کشی ؛ رنگ ها رو تماشا میکنی میری و میری آخری در کار نیست به دیوار که رسیدی بن بست نیست میتونی دور باغ بگردی چه آرامشی داره ؛ همنفس بودن با کسیکه دلش دریاست و تو هرروز یه چیزی میتونی ازش یادبگیری چون روحش بزرگه ❣الهی زندگیتون مملوء از وجود اين آدما باشه...

من خیس ِ باران باشم و در را برویم وا کنی عطر ِ تمشک و پونه را با خنده ات معنا کنی مانند ِ برگ و شبنمی، سرد از هوای ِ نم نمی در خود بلرزم تا کمی در دستهایم "ها" کنی بگذاری آن سو صندلی، محو ِ هوای ِ مخملی با چوبهای ِ جنگلی شومینه ای برپا کنی کتری و رقص ِ شعله ها، آویشن و هِل در هوا یک سینی از عشق و صفا سهم ِ من ِ تنها کنی فنجان پُر از چایی شود، از من پذیرایی شود عصرم تماشایی شود وقتی سری بالا کنی یک عمر زن باشی ولی، غرق ِ سخن باشی ولی دلتنگ ِ من باشی ولی با خنده ای حاشا کنی حالی به حالی جای ِ گل، رقص ِ شمالی جای ِ گل بر روی ِ قالی جای ِ گل، نقش ِ نگار ایفا کنی آیینه ای بگذاری و دل بر دلم بسپاری و  آن شانه را برداری و با تار ِ مو غوغا کنی مو جنگلی ِ تا کمر! با روسری ِ مِه به سر  ای وای اگر چشمت خزر، لب را قزل آلا کنی با مزه ی ِ توت ِ ملس، با شعر ِ حافظ همنفس رقص ِ الا یا ایها الساقی ادر ودکا کنی ای جویبار ِ زمزمه! ای مستی ِ بی واهمه! اصلن که گفته اینهمه آیینه را زیبا کنی؟ جرم ِ من عاشق بودنم، شلاق ِ مویت بر تنم بهتر که این حد خوردنم را زودتر اجرا کنی چیدی گل ِ مهتاب را، تا پشت ِ پلک ِ خاب را سهم ِ هزاران قاب را تصویری از رویا کنی من صبح شعری خانده ام، شاید تو را گریانده ام تا جای ِ خالی مانده ام یک شاخه گل پیدا کنی

همنفس با گرگ ها عمری شبانی کرده ایم از ازل با نفس بد طینت تبانی کرده ایم دهر با ما اشکارا سر گرانی ها نمود در تقاص عیش هایی که نهانی کرده ایم روز های زندگی جز مرگ تدریجی نبود در خیال خویش ما هم زندگانی کرده ایم در جدال ،برگ بازی بود، و استمداد اس گر دو روزی بر حریفان حکمرانی کرده ایم ،سهم ما زین میهمانی نیست جز پیمانه ای ماکه در میخانه عمری میزبانی کرده ایم روی ما گلگون نه از شورو نشاط زندگی ست مابه صیلی روی خود را ارغوانی کرده ایم گر خیال بوسه ای پختیم ، در سر نازنین بگذر از ما خام بودیم و جوانی کرده ایم م ، د

قرائت قرآن { سوره حمد } قاری: عبدالباسط بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ﴿١﴾ اَلْحَمْدُ لِلَّـهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ ﴿٣﴾ مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿٤﴾ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿٥﴾ اهْدِنَا الصِّرَ‌اطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿٦﴾ صِرَ‌اطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ‌ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿٧﴾