📝 حسابش را بکن چند سفر هست که با هم نرفته ایم؟ چند شهر در دنیا هست که باید باهم برویم ببینیم؟ حساب کن چند تا ساحل در دنیا هست که باید باهم قدم بزنیم و پایمان را به آب بزنیم و از هم کلی عکس بگیریم؟ اصلن حساب کن چند هزارتا عکس دونفره را هنوز نگرفته ایم؟ چند هزار ساعت باهم حرف نزده ایم و کنار هم نخندیده ایم؟ چند هزار شب باهم نخوابیده ایم؟ و چند هزارتا ناهار و شام کنار هم را هنوز نخورده ایم؟ چند تا بچه قرار است به این دنیا بیاوریم و بزرگ کنیم؟ چند صد بار باید با تو و بچه ها برویم خرید کنیم و بعد شاممان را بیرون بخوریم در رستوران محبوب بچه ها که ذوق کنند؟ راستی حساب مهمانی هایی که باید در خانه مان بگیریم ، فیلم هایی که باید باهم ببینیم و کتاب هایی که باید برای هم بخوانیم را هم بکن! پارک های شهر را هم بشمر که بچه هایمان را ببریم در تک تکشان تاب و سرسره بازی کنند! خب! بگو ببینم دیگر چه چیزی جا مانده که نگفته ام؟ از زندگی های نزیسته مان! از کارهایی که باید بکنیم! لذت هایی که باید ببریم و عشق هایی که باید بورزیم! راستی حساب کردی چند شاخه گل و چند شمع به منی که عاشق گل و شمعم بدهکاری؟ بیا! بیا بنشین بدهکاری هایمان به زندگی را حساب کنیم! می گویند به حساب خود برسید قبل از اینکه به حسابتان می رسند! ببین چقدر دلمان و شانه هایمان سنگین است. بار زندگی های نکرده ای دارد از وسط تایمان می کند که خدا ما را مستحق آن ها آفریده و یک روز مواخذه مان می کند که چرا انقدر به خودتان بدهکارید؟! چرا؟! 👤#مانگ_میرزایی

لیلا فروهر توی یه مصاحبه‌ای گفته بود تنها ظلمی که تو زندگیم به خودم کردم و حسرتش به دلم مونده اینه که بچه‌دار نشدم. و اونقدر از بچگی همیشه مشغول کار کردن بودم که هیچوقت این وقت رو نذاشتم که بخوابم بچه بیارم و بزرگش کنم. از اون سمت زن‌های خیلی خیلی بیشتری هستن که اونقدر غرق کارهای خانگی و بچه‌داری و همسرداری شدن، یا محدود شدن و اجازه نداشتن که نتونستن برن درس بخونن یا کار کنن یا به رویاها و خواسته‌هاشون برسن. شاید خیلیا پشیمون باشن از مسیری که رفتن شاید هم پشیمون نباشن و صرفاً یه حسرتی به دلشون باشه از حسرت کارهای نکرده. چون آدمیزاد نمی‌تونه همه چیزو باهم داشته باشه و به همه چیز باهم برسه. وقت آدم محدوده، ظرفیت جسمی و روانی آدم محدوده، قدرت انتخاب و امکانات آدم محدوده. تو ممکنه به چندتا رشته یا شغل علاقه داشته باشی و دلت بخواد توی همه‌شون بهترین باشی اما این کار عملاً غیرممکنه و نمیشه همه مسیرها رو باهم رفت و توی همشون هم نمیشه بهترین بود. ما مجبوریم که انتخاب کنیم و باید بدونیم که همیشه بخشی از وجود ما در حسرت اون مسیری که انتخابش نکردیم میمونه. مث آدمی که دوسش داشتیم و مناسبمون نبوده و انتخابش نکردیم اما هنوزم دلتنگش میشیم و گاهی بهش فکر می‌کنیم. زندگی ذات ناکام کننده‌ای داره. و هیچ خوشحالی و خوشبختی مطلق و بدون حسرتی در کار نیست. رهایی در پذیرش این حقیقته‌! #مانگ_میرزایی