غار اصحاب کهف در الرجیب اردن

واقعا زیباست -اگر به میهمانی گرگ میروی سگت را همراهت ببر -قله ای که چند بار فتح شود؛ بی شک روزی تفریحگاه عمومی میشود ! مواظب دلت باش...! -گاهی لب های خندان بیشتر از چشم های گریان”درد”می کشند ... -پایِ "معرفت" که میاد وسط “دستِ “خیلیا کوتاه میشه...! وقتی حرف راست میزنید فقط انسان هایی از دستتان عصبانی می شوند که تمام زندگیشان بر دروغ استوار است .. -یادت باشه همیشه خودتو بنداز تا بگیرنت... اگه خودتو بگیری میندازنت ! -مرد ترین آدمهایی که تو زندگیم دیدم اونایی بودن که بعد اشتباهشون گفتند : معذرت میخوام ... -مزرعه را موریانه خورد، ولی ما برای گنجشک ها مترسک ساختیم ،لعنت به این حماقت! -آنهایی که در زندگیت نقشی داشته اند را دوست بدار نه آنهایی که برایت نقش بازی کرده اند .. “زمان” وفاداری آدما رو ثابت میکنه نه “زبان” ... ✍🏼 #دکتر_الهی_قمشه_ای 𝐉𝐎𝐈𝐍 𝐂𝐇𝐀𝐍𝐍𝐄𝐋  @golchintap

🌅تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها سفارش شده : ☆❣34 بار الله اکبر،🌼🍃 33 بار الحمدلله،🌼🍃33 بار سبحان الله🌼🍃

#بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 🔴 هر روز یک ختم قران هدیه به #امام_زمان_علیه_السلام 🔵 حتماً شنیده ای آنقدر عظیم است سوره ی مبارکه ی توحید که ثواب خواندن سه مرتبه ی آن، برابر است با ختم تمام سوره های قرآن کریم. مقید باش بعد از نماز های پنج گانه ات حتماً بخوانی این سوره ی کوتاه را و هدیه بدهی به امام زمانت که آن بزرگمرد بدهکارت نخواهد ماند و تو را بواسطه ی این ختم قرآن های روزانه ات دعای مخصوص می کند و نور و برکت تمام زندگی ات را در آغوش می گیرد.

💕برای داشتن یک زندگی خـوب همین دو بیت رباعی خیام کافیست تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه 𝐉𝐎𝐈𝐍 𝐂𝐇𝐀𝐍𝐍𝐄𝐋  @golchintap

📝 خوشبختی چیست؟ خوشبختی یعنی پشت در زایشگاه منتظر بمونی تا بچه‌ت سالم بدنیا بیاد ببینیش یعنی همسرت بهت بگه چقدر بهت افتخار میکنه یعنی وقتی از سرکار برمیگردی خونه صدای شوخی و خنده ،خانواده پشت در حس بشه یعنی مریضت از بیمارستان مرخص بشه یعنی پدرت با دیدن تو زیر لب بگه الهی شکر برای این اولاد خوب یعنی یهویی همه رسانه ها اعلام کنند همه مرزهای کره زمین برداشته شد یعنی همه انسانهای روی زمین یک روز کودک بشن وقلکهاشونو بشکنن و تمام پولها را به طور مساوی بین همه تقسیم کنن یعنی برای مادرت غول چراغ جادو بشی تا صدات کرد حتی تو خیالش توحاضر بشی بگی جانم مادر یعنی وقتی سرت را میندازی پایین راه بری چشمت به کفش پاره ای نخوره یعنی دست هیچ انسانی بالا نره مگر برای دعا و نوازش یعنی تو همین فضای مجازی صادق باشیم و اخبار دروغ و ساختگی به مردم ندیم که روحیه شون خراب شه. یعنی طوری زندگی کنیم که هرگز نه دروغ بشنویم و نه دروغ بگیم خوشبختی یعنی صلح. یعنی آرزوی مرگ نکنیم برای هیچ ملتی. چون گریبان خودمونو میگیره و خدا با ما قهر خواهد کرد خوشبختی یعنی انسان بودن....

📝 چهل ساله های امروز ! در روزگاری نه چندان دور، چهل پنجاه سالگی، سن قرار و آرام بود. چهل پنجاه ساله جزو بزرگان فامیل و خانواده بود. برای خودش احترام و برو و بیایی داشت. زندگیش کاملا تثبیت شده بود و امنیتی داشت و ثباتی..! امروز اما چهل پنجاه ساله های ایرانی وضع ديگرى دارند..!نه مانند چهل پنجاه ساله های جوامع سنتی و سالیان قبل احترام بزرگتری و ریش سفیدی دارند، و نه همچون چهل پنجاه ساله‌های جوامع پیشرفته ثبات مالی و امنیت اجتماعی. چهل پنجاه ساله‌ی امروز ایرانی، چند سالی است در حال دست و پنجه نرم کردن با گرفتاری‌های مهاجرت است. هنوز دارد زبان خارجی یاد می‌گیرد در حالیکه ذهنش دیگر ذهن بیست سالگی نیست. در کشور غریب امتحان شغلی و امتحان رانندگی می‌دهد و همچنان با قوانین جدید کشور بیگانه دست به گریبان است. همچنان به چیزهایی که پشت سرش گذاشته و آمده، فکر می‌کند و گاهی افسوس می‌خورد . همچنان نگران شرایطش در کشور جدید است نگرانی‌های یک آدم بیست ساله را در جسم و روح یک چهل پنجاه ساله به دوش می‌کشد . چهل پنجاه ساله‌ی امروز آنقدر خوش‌شانس است که برخلاف پنجاه ساله‌های پنجاه سال پیش، پدر و مادرش هنوز در کنارش هستند. اما او با قلب و روح یک آدم چهل پنجاه ساله، هر روز صبح باید با این فکر بیدار شود که مادر و پدرش امروز خوبند؟ چهل پنجاه ساله‌ی امروز ، هم پدر و مادر است برای فرزندانش، و هم گاهی برای پدر و مادرش..باید ستون محکم بزرگترها و کوچکترها باشد. سفت و محکم بایستد و اصلاً احساس ضعف نکند. خیلی هم احساساتی نشود. در روزگاری که نه فرزندش خیلی تره برایش خورد می‌کند و نه پدر و مادرش ، او باید حواسش به همه‌ی آنها باشد . مشکلات همه را سر و سامان دهد و مشکلات خودش را هم. چهل پنحاه ساله‌ی امروز ، باید مسائل سن بلوغ فرزندش را حل کند. باید برای آینده‌ی فرزندش آنهم در این اوضاع آشفته، تدبیر بخرج دهد. گرچه هنوز جسمش و روحش هزار طلب دارد، باید با تنهایی کنار بیاید، چرا که حتی اگر بتواند رابطه‌ی پیچیده‌ی زناشویی را زنده و شاداب نگه دارد. باز هم تنهاست..! چون وقت ندارد و امکانش نیست به این چیزها فکر کند . چون همه منتظر اویند و متوقع از او. چهل پنجاه ساله‌ى روزگار ما همچنان باید چهار اسبه کار کند. چون روزگارش ثبات اقتصادی ندارد هنوز و آینده‌اش نيز هنوز مبهم است و دیگر بدنش طاقت اینجور کار کردن را ندارد. گاهی فشار بالا می‌رود و گاهی پایین. گاهی تپش قلب می‌گیرد..! چهل پنجاه ساله‌هاى این روزگار همان‌هایی هستند که در بلاتکلیف‌ترین دوران این سرزمین رشد کردند، تمامی آزمون و خطاها روی آنها صورت گرفت، بدترین رفتارها با آنها شد. بدیهی‌ترین تفریحات دوران نوجوانی و جوانی برای آنها جرم محسوب می‌شد، و حتی به خاطر آن در بند افتادند. دلهره و ترس و نگرانی به داخل سلول‌هایشان رخنه کرد، جزئی از وجودشان شد و با آن بزرگ شدند، در بچگی مطیع بودند و در بزرگسالی نیز مطیع. همیشه منتظر سرابی به نام آینده‌ی بهتر بودند و.. چهل پنجاه سا‌له‌ی عزیز! اگر بخت با تو یار بود و زنده ماندی!قوی باش!خیلی قوی باش! تو چهل پنجاه ساله‌ی این روزگاری در این سرزمین، و نباید انتظار قرار و آرامشی مانند چهل پنجاه ساله‌های پنجاه شصت سال قبل را داشته باشی. چون زندگی هنوز با تو خيلى كار دارد. 👤 #ناشناس

کلیپ برشی از فیلم آقای قاضی / به استناد ماده ۴۰۱ قانون مدنی این صحبت ها کاملا قانونی و صحیح ، وقتی شما برای حق فسخ مدت تعیین نکنید هم شرط و هم بیع باطل حتما در هنگام تنظیم قرارداد حتما با یه وکیل بصورت تخصصی مشورت کنید در کانال وکیل خودت باش عضو شوید 👇 https://eitaa.com/joinchat/3346464975C6490e0a4b5

📝 آدمیزاد یک گزینه در تنظیمات مغزش دارد که مثل ناف و آپاندیس هنوز معلوم نیست به چه دردی می‌خورد. ای‌کاش این دانشمندانی که دارند روی بازسازی مغز آدم برای کارکردِ بهتر کار می‌کنند، لااقل به سِتینگ مغز بروند و این قسمت را غیرفعال کنند. حالا این گزینه‌ی چیست؟ یک گزینه‌ی دو قسمتی‌ست که اولش حسرت خوردن به چیزی‌ست که نداری؛ و دومش، وقتی که به آن رسیدی، حسرت خوردن به چیزی‌ست که داشتی. مثلاً آدم تا بچه است در حسرت و آهِ بزرگ شدن است تا بتواند کُن فیکونی کند که چنگیز با ایران نکرد؛ و وقتی بزرگ می‌شود همه‌اش حسرت کودکی را می‌کشد و ناله می‌کند که «روزگارِ کودکی برنگردد، دریغا». یا مثلاً تا ننه‌بابایش زنده‌اند نمی‌گذارد یک آب خوش از گلویشان پایین برود، اما وقتی نیستند مدام قلب سیاه پروفایل می‌کند که آی دَدم، وای ننَم. یا تا زمانی که سرِ کار می‌رود، حسرتِ فراغت و بیکاری را می‌کشد تا فلان کند و بهمان نماید؛ و وقتی بازنشسته و بیکار می‌شود، از افسردگی دق می‌کند و می‌میرد. یا مثلاً در فرمتِ مذهبی‌اش از خودِ اول رجب دلنگران آمدنِ رمضان است که یا ابالفضل، با این همه ساعت روزه‌داری چه کنم؟ و از نیمه‌ی رمضان کلافه می‌شود و البته خوشحال که در سرازیری افتاده، و روز عید فطر گریه می‌کند که عجب ماهی بود، کاش کل سال روزه‌داری بود. اما یک گزینه‌ هم هست که انگار تراشه‌اش فقط در مغز ما ایرانی‌هاست. یک فاز ناشناخته که احتمالاً هیچ دانشمندی موفق به کشف فرمولش نشود. این فاز این‌طوری است که به‌ویژه در حالت فشار زندگی، شاید ۷۰ ۸۰ درصد دوست داشته باشند که به خارجه (حالا هر جا) مهاجرت، یا لااقل مدتی سفر کنند. نصف بیشتر متن‌هایِ ارسالی و لایکی‌شان آن است که ببینید آن طرف چه گل و بلبلی است و خاک بر سر ما که در چنین خراب آبادی هستیم (یعنی دقیقاً برعکس روایتِ بیست و سی از دنیا و گزارش‌های اسماعیل فلاح از لندن). اما همین ۷۰ ۸۰ درصد وقتی مهاجرت یا سفر می‌کنند، تمام عکس‌ها و متن‌هایشان می‌شود دلتنگی و ناله، و اینکه هیچ‌جا وطن نمی‌شود و جوبهای پر از اشغال کوچه‌ی فلانِ خیابان شوش می‌ارزد به رودخانه‌ی می سی سی پی، و جنگل‌های آمازون یک تارموی درختان کچلِ کاج بعد از عوارضیِ اتوبان تهران قم هم نمی‌شود. عینهو عقاب بالای سرِ غذایی لاکچری در رستورانی شیک عکس می‌اندازد و زیرش می‌نویسد هیچی مزه‌ی ساندویچ فِری کثیف نمی‌شه. فلان مارکِ نوشیدنی در دست می‌گیرد و می‌گوید فقط دوغ آبعلی و شربت آبلیموی محرم با مایو هفتی و بیکینی کنار ساحل بین بندگان خداوند غلط می‌زند و می‌گوید فدای چادر گل گلی نماز مادربزرگم و.. القصه؛ دوست نازنینی دارم که سی چهل سال است در ینگه دنیا ساکن است و هر چند سال یکبار ایران می‌آید. این روزها پیام داده که نازنینا من دو بار فایزرم را زده‌ام، و به امید حق علیه باطل دارم می‌آیم خدمتتان. هر سوغاتی که دوست داری بگو برایت بیاورم. اولش زیر بار نرفتم. اما بعد از کلی اصرار گفتم که فلان چیز را بیاور و لینکش را از هم آمازون (یا به قول خودشان: اَمَزون) خدمتش فرستادم. بعد از چند روز پیام داد که مبلغش به‌علاوه هزینه‌ی حمل و نقلش این‌قدر دلار می‌شود. می‌توانی بدهی که برایت بیاورم؟ اصلاً این خارجی‌ها بی‌تعارف بودنشان قشنگ است. رک حرفشان را می‌زنند و تکلیف آدم معلوم است. گفتم قربانت بروم همین که بیایی و ما بعد از چند سال رویِ ماهت را ببینیم به همه چیز می‌ارزد به خدا. خودت را فقط عشق است. گفت: تعارف نکن. هرچی دوست داری بگو بیاورم. کلی سفارش از آن طرفی‌ها دارم که از این‌طرف برایشان ببرم، و کلی سفارش از این طرفی‌ها که از آن طرف برایشان بیاورم. سفارش ها را که گفت کلی خندیدم. سفارش‌های این طرف همه وسایل آرایش و البسه و الکترونیک بود از برندهای معروف. و سفارش ایرانی‌های آن طرف هم که باید از این طرف برای‌شان ببرَد عبارت بود از: مهر شکیات نماز حِرز امام جواد ع ورقه‌ی ۴ قُل چادرِ مخصوص نماز نگین شرَف الشمس، لوازم مخصوص نماز نشسته و مقداری هم گلاب کاشان و عرق نعنا و زنجبیل، و عنبر نسارا. 👤دکتر محسن زندی

📝 آدمیزاد یک گزینه در تنظیمات مغزش دارد که مثل ناف و آپاندیس هنوز معلوم نیست به چه دردی می‌خورد. ای‌کاش این دانشمندانی که دارند روی بازسازی مغز آدم برای کارکردِ بهتر کار می‌کنند، لااقل به سِتینگ مغز بروند و این قسمت را غیرفعال کنند. حالا این گزینه‌ی چیست؟ یک گزینه‌ی دو قسمتی‌ست که اولش حسرت خوردن به چیزی‌ست که نداری؛ و دومش، وقتی که به آن رسیدی، حسرت خوردن به چیزی‌ست که داشتی. مثلاً آدم تا بچه است در حسرت و آهِ بزرگ شدن است تا بتواند کُن فیکونی کند که چنگیز با ایران نکرد؛ و وقتی بزرگ می‌شود همه‌اش حسرت کودکی را می‌کشد و ناله می‌کند که «روزگارِ کودکی برنگردد، دریغا». یا مثلاً تا ننه‌بابایش زنده‌اند نمی‌گذارد یک آب خوش از گلویشان پایین برود، اما وقتی نیستند مدام قلب سیاه پروفایل می‌کند که آی دَدم، وای ننَم. یا تا زمانی که سرِ کار می‌رود، حسرتِ فراغت و بیکاری را می‌کشد تا فلان کند و بهمان نماید؛ و وقتی بازنشسته و بیکار می‌شود، از افسردگی دق می‌کند و می‌میرد. یا مثلاً در فرمتِ مذهبی‌اش از خودِ اول رجب دلنگران آمدنِ رمضان است که یا ابالفضل، با این همه ساعت روزه‌داری چه کنم؟ و از نیمه‌ی رمضان کلافه می‌شود و البته خوشحال که در سرازیری افتاده، و روز عید فطر گریه می‌کند که عجب ماهی بود، کاش کل سال روزه‌داری بود. اما یک گزینه‌ هم هست که انگار تراشه‌اش فقط در مغز ما ایرانی‌هاست. یک فاز ناشناخته که احتمالاً هیچ دانشمندی موفق به کشف فرمولش نشود. این فاز این‌طوری است که به‌ویژه در حالت فشار زندگی، شاید ۷۰ ۸۰ درصد دوست داشته باشند که به خارجه (حالا هر جا) مهاجرت، یا لااقل مدتی سفر کنند. نصف بیشتر متن‌هایِ ارسالی و لایکی‌شان آن است که ببینید آن طرف چه گل و بلبلی است و خاک بر سر ما که در چنین خراب آبادی هستیم (یعنی دقیقاً برعکس روایتِ بیست و سی از دنیا و گزارش‌های اسماعیل فلاح از لندن). اما همین ۷۰ ۸۰ درصد وقتی مهاجرت یا سفر می‌کنند، تمام عکس‌ها و متن‌هایشان می‌شود دلتنگی و ناله، و اینکه هیچ‌جا وطن نمی‌شود و جوبهای پر از اشغال کوچه‌ی فلانِ خیابان شوش می‌ارزد به رودخانه‌ی می سی سی پی، و جنگل‌های آمازون یک تارموی درختان کچلِ کاج بعد از عوارضیِ اتوبان تهران قم هم نمی‌شود. عینهو عقاب بالای سرِ غذایی لاکچری در رستورانی شیک عکس می‌اندازد و زیرش می‌نویسد هیچی مزه‌ی ساندویچ فِری کثیف نمی‌شه. فلان مارکِ نوشیدنی در دست می‌گیرد و می‌گوید فقط دوغ آبعلی و شربت آبلیموی محرم با مایو هفتی و بیکینی کنار ساحل بین بندگان خداوند غلط می‌زند و می‌گوید فدای چادر گل گلی نماز مادربزرگم و.. القصه؛ دوست نازنینی دارم که سی چهل سال است در ینگه دنیا ساکن است و هر چند سال یکبار ایران می‌آید. این روزها پیام داده که نازنینا من دو بار فایزرم را زده‌ام، و به امید حق علیه باطل دارم می‌آیم خدمتتان. هر سوغاتی که دوست داری بگو برایت بیاورم. اولش زیر بار نرفتم. اما بعد از کلی اصرار گفتم که فلان چیز را بیاور و لینکش را از هم آمازون (یا به قول خودشان: اَمَزون) خدمتش فرستادم. بعد از چند روز پیام داد که مبلغش به‌علاوه هزینه‌ی حمل و نقلش این‌قدر دلار می‌شود. می‌توانی بدهی که برایت بیاورم؟ اصلاً این خارجی‌ها بی‌تعارف بودنشان قشنگ است. رک حرفشان را می‌زنند و تکلیف آدم معلوم است. گفتم قربانت بروم همین که بیایی و ما بعد از چند سال رویِ ماهت را ببینیم به همه چیز می‌ارزد به خدا. خودت را فقط عشق است. گفت: تعارف نکن. هرچی دوست داری بگو بیاورم. کلی سفارش از آن طرفی‌ها دارم که از این‌طرف برایشان ببرم، و کلی سفارش از این طرفی‌ها که از آن طرف برایشان بیاورم. سفارش ها را که گفت کلی خندیدم. سفارش‌های این طرف همه وسایل آرایش و البسه و الکترونیک بود از برندهای معروف. و سفارش ایرانی‌های آن طرف هم که باید از این طرف برای‌شان ببرَد عبارت بود از: مهر شکیات نماز حِرز امام جواد ع ورقه‌ی ۴ قُل چادرِ مخصوص نماز نگین شرَف الشمس، لوازم مخصوص نماز نشسته و مقداری هم گلاب کاشان و عرق نعنا و زنجبیل، و عنبر نسارا. 👤دکتر محسن زندی

‌ گفتم دوست دارم، خندید. گفتم جدی میگم، گفت منم جدی خندیدم.

تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی روزای سختشو حس نکردی از نزدیک شاهد هیچی نبودی تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی تو فقط دیدی چیکار کرده ولی ندیدی بهش چی گذشته شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته، ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!

با ولایت تا شهادت: ا🌺🌿🌹🌿🌼🌿🌸 ا🌿🌼🌿🌸 ا🌺🌿 🕊 ا🌸 🕊 ا🌿 🌺بااین دعا،روز خودراشروع کنید که باعث مبارکی کارهایتان در روز شود.....🌺 🌟بسم الله الرحمن الرحیم🌟 ✨اللّهُمَّ اِنّی اَسأَلُکَ یا قَریبَ الفَتحِ وَ الفَرَجَ یا رَبَّ الفَتحِ وَ الفَرَج یا اِلهَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ عَجِّلِ الفَتحَ وَ الفَرَجَ سَهِّلِ الفَتحَ وَ الفَرَجَ یا فَتّاحَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا مِفتاحَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا فارِجَ الفَتحِ وَالفَرَجِ یا صانِعَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا غافِرَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا رازِقَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا خالِقَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ یا صابِرَالفَتحِ وَ الفَرَجِ یا ساتِرَ الفَتحِ وَ الفَرَجِ وَاجعَل لَنا مِن اُمُورِنا فَرَجاً وَ مَخرَجاً اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعینَ بِرحمتک یا اَرحَمَ الرّاحمینَ.✨ 🌿 🌸 🕊 🌺🌿 🕊 🌿🌼🌿🌸 🌺🌿🌹🌿🌼🌿🌸

: 🔆💠🔅💠﷽💠 💠🔅💠🔅 🔅💠🔅 💠🔅 🔅 گفتمش نقـاش را نقشـی بکش از زنــدگی با قلــم نقش حبـابـی بر لب دریــا کشیـد گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا تک درختـی در بیابــان یکه و تنهـا کشیـد گفتمش نامردمـان این زمـان را نقش کن عکس یک خنجر زپشت سر پی مولا کشیـد گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم راه عشـق و عاشقی و مستی و نجـوا کشیـد گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش عکس حیـدر در کنار حضرت زهـرا کشیـد گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن در بیـابـــان بلا تصویــری از سقــا کشیـد گفتمش از غربت و مظلومی و محنت بکش فکـر کرد و چار قبــر خاکی از طـه کشیـد گفتمش سختی و درد و آه گشتـه حاصلم گریـه کرد آهی کشید و زینب کبری کشیـد گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیـق عکس مهدی را کشید و به چه بس زیبا کشید گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین گفت این یک را ببایـد خالــق یکتـا کشیـد ❤️̶̶͟͞ ❖️⃟