دل و زبان
از حافظ
یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل، از اثر صحبتِ پاک
بر زبان بود مرا، آن چه تو را در دل بود
شاخ نبات حافظ، ص ۴۸۳، غزل ۲۰۷.
#دلوزبان
#حافظ
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
دل و زبان
از صائب تبریزی
دل و زبان چو یکی شد، سخن، بلند شود
به هیچ جا نرسد، طایری که یکبال است!
هزار گوهر، نوربخش، ص ۱۱۱.
#دلوزبان
#صائبتبریزی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae