خاموشی
از دکتر شفیعی کدکنی
مگو ناپخته و خاموش و خامم
مبین در سِلکِ خاموشی مُدامم
تو کز خاموشی‌ام، فهمی نداری
چه خواهی فهم کردن از کلامم؟
طفلی به نام شادی، دکتر شفیعی کدکنی، ص ۳۶۷.
#خاموشی
#شفیعی‌کدکنی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
یک رباعی از نیما یوشیج
دَردا که نگشت هر کسی مَحرَم ما
آگاه نشد به دل، ز بیش و کم ما
آنی که نشاندمش سخن‌ها در گوش
دیدم که ز دور، خنده زد بر غم ما
مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۷۹۳.
#غم
#نیما‌یوشیج
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
کار دنیا
از کمال‌الدین اسماعیل
کار دنیا که تو دشوار گرفتی بر خود
گر تو بر خویشتن آسان کنی، آسان گردد
مشاعره، خرّمی، ص ۲۲۰.
#دنیا
#کمال‌الدین‌اسماعیل
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
لحظه‌ی سبز دعا
از دکتر قیصر امین‌پور
شاخه‌ها گل می‌کنند
لحظه‌ی سبز دعا
دست‌ها پُل می‌زنند
بین دل‌ها و خدا
مجموعه‌ی کامل اشعار قیصر امین‌پور، مثل چشمه مثل رود، ص ۴۶۴.
#دعا
#قیصر‌امین‌پور
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
ضیافت
از صائب تبریزی
ضیافتی که در آن جا، توانگران باشند
شکنجه‌ای است فقیرانِ بی‌بضاعت را
مجموعه‌ی رنگین گل، گزیده‌ی اشعار صائب تبریزی، محمد قهرمان، ص ۱۳۰.
#ضیافت
#صائب‌تبریزی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
احسان دوست
از سعدی
گر از دوست، چشمت بر احسان اوست
تو در بندِ خویشی؛ نه در بند دوست
گلچینی از اشعار زبانزد فارسی، ص ۲۱.
#احسان‌دوست
#سعدی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
انسان
از محمدعلی عبرت نائینی
خدا، به صورت خود آفرید انسان را
که آشکار کند سِرّ کَنزِ* پنهان را
ز حمل بار امانت، مَلَک چو عاجز ماند
خدای عَزَّ و جَل آفرید انسان را
[کنز: گنج. اشاره است به حدیث قُدسی که خداوند فرمود: من گنجی پنهان بودم؛ دوست داشتم شناخته شوم. پس خلق را آفریدم تا شناخته گردم.]
دیوان عبرت نائینی، ص ۶۰.
#انسان
#عبرت‌نائینی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
مهر و محبت
از صدیقه روحانی
به غیر مهر و محبت که نقش لوح بقاست
هر آن چه هست به عالم، اسیر دست فناست
زنان شاعر ایران، مهری شاه‌حسینی، ص ۴۴۸.
#مهر‌و‌محبت
#صدیقه‌روحانی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae