📚#آیه_های_جنون #قسمت_313 قهوہ جوش را برمیدارم و براے خودم قهوہ میریزم،یلدا ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و خستہ مے گوید:فڪر ڪنم تموم شد! ڪاغذها را مرتب مے ڪند و ادامہ میدهد:خیلے ممنون بابت ڪمڪت! همانطور ڪہ فنجان قهوہ را برمیدارم مے گویم:خواهش میڪنم! برات قهوہ بریزم؟ لبخند میزند:نہ عزیزم! باید برم سریع اینا رو تحویل آقاے رضایے بدم! سرے تڪان میدهم،یلدا از دفتر خارج میشود. نگاهے بہ ساعت مے اندازم و قهوہ ام را مے نوشم،یڪ هفتہ از آمدن آوا بہ شرڪت گذشتہ. دو سہ روزیست روزبہ خیلے جدے و سرد شدہ،ڪمے هم عصبے و ناراحت بہ نظر مے رسد! حامد سینے بہ دست نزدیڪ میزم مے شود و مے پرسد:مهندس چاے یا قهوہ نمیخوان؟! از صبح ڪہ اومدن چیزے نخواستن! شانہ اے بالا مے اندازم:بہ من ڪہ چیزے نگفتن! حامد مردد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند تقہ بہ در میزند،چند لحظہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! حامد با اجازہ اے مے گوید و وارد اتاق روزبہ مے شود،صداے زنگ موبایلم باعث مے شود نگاهم را از اتاق روزبہ بگیرم. موبایلم را از روے میز برمیدارم و بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم،شمارہ ناشناس است! چند لحظہ مڪث میڪنم و مردد جواب میدهم:بعلہ؟! صداے جدے شهاب مے پیچد بے مقدمہ مے گوید:باید ببینمت! اخم میڪنم:اتفاقا دنبال شمارہ ت بودم! مے خندد:چہ خوب! آرزو هم خیلے سراغت رو مے گیرہ! با شنیدن نام آرزو مڪث میڪنم،ادامہ میدهد:ڪجا همدیگہ رو ببینیم؟! جدے مے گویم:تمایلے بہ دیدن شما ندارم! با آرزو ڪار دارم! دوبارہ مے خندد:منم تمایلے ندارم تو با خواهرم ڪارے داشتہ باشے! با تحڪم مے گویم:چرا راجع بہ من و مهندس ساجدے بہ نامزدش دروغ گفتے؟! تو سرت چے میگذرہ؟! نفس عمیقے مے ڪشد:راجع بہ روزبہ حرفے ندارم! اما ساعت چهار تو خیابون شرڪت منتظرتم! میخواهم حرفے بزنم ڪہ قطع مے ڪند،متعجب موبایل را از گوشم جدا میڪنم و نفس عمیقے مے ڪشم. باید با آرزو صحبت ڪنم،بے گناہ ترین فردِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف نادیدہ گرفتہ شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 موبایلم را داخل ڪیفم مے گذارم و از روے صندلے بلند مے شوم،همین ڪہ مے ایستم روزبہ از اتاقش بیرون مے آید،بدون اینڪہ نگاهم ڪند مے گوید:خستہ نباشید! جدے جواب مے دهم:ممنونم! شما هم خستہ نباشید! در اتاقش را قفل مے ڪند و بہ سمت در خروجے راہ مے افتدد،پشت سرش با فاصلہ راہ مے افتم و در راہ از حامد خداحافظے میڪنم. روزبہ مقابل آسانسور مے ایستد و نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهش را بہ در آسانسور مے دوزد و دڪمہ را مے فشارد. با فاصلہ ڪنارش مے ایستم تا آسانسور بیاید،چند لحظہ بعد در آسانسور باز مے شود. روزبہ وارد آسانسور مے شود،من هم پشت سرش! نگاهے بہ من مے اندازد و دستہ ے ڪیفش را محڪم مے فشارد! جدے بہ رو خیرہ مے شود و اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشاند! نگاهم را از نیم رخ جدے اش مے گیرم و بہ آینہ مے دوزم،رفتارش تغییر ڪردہ! چند لحظہ بعد آسانسور متوقف مے شود،سریع مے گویم:خدانگهدار! سرش را تڪان میدهد:خدانگهدار! با عجلہ از آسانسور خارج مے شوم و با قدم هاے بلند از شرڪت خارج مے شوم،نگاهم را در اطراف مے چرخانم. ڪوچہ ڪاملا خلوت است،جز چند نفر از ڪارمندان شرڪت ڪہ سوار ماشین هایشان شدہ اند و بہ سمت خیابان حرڪت مے ڪنند خبرے از ڪسے نیست. چند لحظہ بعد ماشین از ڪوچہ خارج مے شوند و دویست و شش آبے رنگِ آشنایے را ڪہ سر ڪوچہ پارڪ ڪردہ مے بینم! چند قدم بہ سمت جلو بر مے دارم ڪہ شهاب از ماشین پیادہ مے شود،دستانش را داخل جیب هاے شلوار جین تیرہ اش مے برد و با لبخند عجیبے بہ من چشم مے دوزد. سرفہ اے میڪنم و با استرس دستے بہ چادرم مے ڪشم،بہ چند قدمے اش مے رسم. بدون اینڪہ نگاهش ڪنم مے گویم:چطور مے تونم با آرزو ارتباط بر قرار ڪنم؟! نفس عمیقے مے ڪشد و با لحن عجیبے مے گوید:اینطورے! چند لحظہ مے گذرد و چیز دیگرے نمے گوید،متعجب سر بلند مے ڪنم ڪہ اسپرے اے را بہ سمت چشم هایم مے گیرد! ڪسرے از ثانیہ نمے گذرد ڪہ چشمانم مے سوزند،احساس میڪنم چشمانم آتش گرفتہ! سریع چشم هایم را مے بندم و دست هایم را مقابل چشم هایم مے گیرم و بلند مے گویم:آے چشمام! سوختم! نفس نفس میزنم و چشم هایم را تند تند با دست مے مالم،حس میڪنم ڪسے چادرم را گرفتہ و بہ سمتے مے ڪشاندم! جیغ خفیفے مے ڪشم و مے گویم:ڪمڪ! شهاب با حرص مے گوید:خفہ شو! فریاد مے ڪشم:ولم ڪن! چے ڪار ڪردے عوضے؟! ✍نویسنده:لیلے سلطانے #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷