📚#آیه_های_جنون 📚#قسمت_344 آرام خم میشود و گل رز را در چند سانتے مترے قدم هایم میگذارد! دوبارہ صاف مے ایستد:چرا؟! با حرص مے گویم:تو چرا؟! آرام و مردانہ مے خندد:من چے رو چرا؟! نمیتوانم بہ زبان بیاورمش،تردید و معذب بودنم را ڪہ مے بیند خودش مے گوید! _چرا دوستت دارم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم! دوبارہ لبخند میزند،از آن لبخندهایے ڪہ ڪم پیش مے آمد روے لب هایش ببینے! _چون دوستت دارم! چند لحظہ ساڪت و سرد نگاهش میڪنم،سپس بے توجہ بہ شاخہ گلے ڪہ روے زمین گذاشتہ با آرامش رو بر مے گردانم و بہ سمت جایگاہ بے آر تے راہ مے افتم. روزبہ واڪنشے نشان نمے دهد،اتوبوس بعدے مے رسد. با قدم هاے بلند خودم را بہ اتوبوس مے رسانم و چترم را مے بندم. سریع سوار اتوبوس مے شوم و نفس عمیقے میڪشم،روزبہ خونسرد خم مے شود و شاخہ گل را از روے زمین برمیدارد و نگاهے بہ من مے اندازد. سپس بہ سمت ماشینش راہ مے افتد،اتوبوس حرڪت مے ڪند و ڪم ڪم از محدودہ ے دیدم خارج میشود... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با دقت خیارها را خورد مے ڪنم،یاسین ڪنارم نشستہ و هر چند ثانیہ یڪ بار بہ سالاد ناخنڪ مے زند. برایش چشم غرہ مے روم اما فایدہ اے ندارد،ڪاسہ ے شیشہ اے بزرگ را ڪامل جلوے خودم مے ڪشم و بہ ڪارم ادامہ میدهم. یاسین این بار خیار بزرگے برمیدارد و برایم زبان درازے مے ڪند،بہ حالت قهر؛جدے صورتم را بر مے گردانم و توجهے نمے ڪنم. مادرم مشغول تست ڪردن خورشت است،پدرم هم در پذیرایے نشستہ و اخبار تماشا مے ڪند. چند ثانیہ بعد صداے زنگ تلفن بلند مے شود،یاسین سریع از روے صندلے بلند میشود و بہ سمت پذیرایے مے دود. مادرم بلند مے گوید:آروم! صداے یاسین‌ بہ گوشم مے رسد:بلہ؟! _سلام! ممنون! _بلہ! شما؟! مادرم مے پرسد:ڪیہ؟! یاسین بہ مخاطبے ڪہ پشت خط است مے گوید:گوشے! سپس گوشے تلفن بہ دست وارد آشپزخانہ میشود،گوشے تلفن را بہ سمت مادرم مے گیرد:یہ خانمہ ست! با تو ڪار دارہ مامان! مادرم در قابلمہ را مے گذارد و بہ سمت یاسین مے رود،گوشے تلفن را مے گیرد و بہ گوشش مے چسباند. _بلہ بفرمایید! _ممنون احوال شما؟! چند لحظہ مڪث مے ڪند و مے گوید:بلہ! خواهش میڪنم! صندلے مقابلم را عقب مے ڪشد و رویش مے نشیند،بہ حرف هاے ڪسے ڪہ پشت خط است گوش مے دهد. خورد ڪردن خیارها تمام مے شود،گوجہ ے سفت و ڪوچڪے برمیدارم ڪہ نگاہ مادرم روے من میخڪوب میشود. همانطور ڪہ بہ من چشم دوختہ مے گوید:خواهش میڪنم! واقعیتش غافلگیر شدم! یعنے... حرفش را ادامہ نمیدهد،چند ثانیہ مڪث مے ڪند و سپس ادامہ میدهد:آخہ آقا پسر شما ڪم سن و سال بہ نظر نمے رسن! دخترِ من... حرفش را ادامہ نمیدهد و دوبارہ بہ حرف هاے ڪسے ڪہ پشت خط است گوش مے دهد. گوجہ فرنگے را رها میڪنم و ڪنجڪاو بہ مادرم چشم میدوزم،مادرم لبخند ڪم رنگے میزند:متوجهم! خواهش میڪنم! _نہ این چہ حرفیہ؟! بزرگوارید! _اجازہ بدید من با همسر و دخترم صحبت ڪنم! شما چند روز دیگہ تماس بگیرید یا میخواید‌ شمارہ تونو بدید خودم باهاتون تماس بگیرم. _ممنونم همچنین! بزرگے تونو مے رسونم! شب خوش! سپس تماس را قطع مے ڪند،لبش را بہ دندان مے گیرد و چند لحظہ فڪر می‌ ڪند. پدرم نزدیڪمان مے شود:ڪے بود؟! مادرم لبش را رها مے ڪند و نگاهے بہ من مے اندازد:خواستگار! نفسم را با حرص بیرون مے دهم و از روے صندلے بلند میشوم. پدرم جدے نگاهم میڪند:ڪجا؟! شانہ اے بالا مے اندازم:میرم درس بخونم! مادرم سریع مے گوید:داریم شام میخوریم! ابروهایم را بالا مے اندازم:اشتها ندارم! پدرم جدے نگاهم مے ڪند و رو بہ مادرم مے گوید:خواستگار؟! از فامیل؟! مادرم پیشانے اش را بالا مے دهد و بلند مے شود:نہ غریبہ ست! یعنے آشناست ولے فامیل نیست! _خب ڪیہ؟! مادرم با احتیاط و آرام مے گوید:مهندس ساجدے! نفس عمیقے میڪشم و سپس لبم را بہ دندان مے گیرم،اخم هاے پدرم درهم مے رود:ڪدومشون؟! مادرم نفسش را بیرون میدهد:آقا روزبہ دیگہ! رئیسِ... پدرم اجازہ نمیدهد حرفش تمام بشود و با لحن بدے همراہ تمسخر میگوید:آقا روزبہ؟! آقا روزبہ بہ شناسنامہ ش نگاہ ڪردہ؟! سرفہ اے میڪنم و رو بہ مادرم میگویم:اگہ دوبارہ تماس گرفتن لطفا بگو جواب ما منفیہ! پدرم محڪم مے گوید:آرہ! مرتیڪہ از سنش خجالت نمیڪشہ! میگفتے بہ پسرت بگو برو دنبال هم سن و سال خودت! دین و ایمون درست و حسابے هم ڪہ ندارہ! مادرم اخم میڪند:وا! مگہ ما خداییم از دین و ایمونش خبر داشتہ باشیم؟! پدرم استغفراللهے زیر لب میگوید و با چهرہ اے درهم دوبارہ روے مبل مینشیند و بہ تلویزیون خیرہ میشود. مادرم آهستہ میگوید:باید با هم حرف بزنیم! ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷