📚#آیه_های_جنون 📚#قسمت_369 مادرم نگاهے بہ من مے اندازد و اخم مے ڪند،دوبارہ سڪوت بدے حڪم فرما میشود. چند دقیقہ بعد مهدے چاے و میوہ اے مے خورد و مے رود. همین ڪہ مهدے مے رود پدرم صدایم مے زند:آیہ! بیا اینجا بشین! مادرم اشارہ مے ڪند بروم،مردد روے مبل نزدیڪ پدرم مے نشینم و مے گویم:جانم! چشم غرہ اے نثارم مے ڪند:این همہ مظلوم بودن و آروم بودن از تو بعیدہ! پس براے من ادا در نیار! نفسے میڪشم و چیزے نمے گویم،با اخم نگاهم مے ڪند:تو دلت با این پسرہ ست؟! لبم را مے جوم و جوابے نمیدهم! با حرص مے گوید:با توام! گلویم را صاف مے ڪنم:فقط میگم اجازہ بدید بیان خواستگارے! همین! پیشانے اش را بالا میدهد:همین دیگہ؟! باز سڪوت میڪنم،فعلا بیشتر از این جایز نیست! میخواهم بلند شوم ڪہ پدرم انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد:آیہ! این پسرہ بیاد خواستگارے،بگے خوبہ و میسازم و این حرفا! اگہ بگم نہ و پافشارے ڪنے،بخواے لجبازے ڪنے هر چے شد پاے خودتہ! حق ندارے از من گلہ ڪنے! نزدیڪ سہ سال پیش ڪہ من بخاطرہ اون شهاب عوضے دست بہ دامنت شدہ بودم با هادے ازدواج ڪنے،هے چپ میرفتے راست مے اومدے براے من طاقچہ بالا میذاشتے! وقتے ام هادے شهید شد همہ از چشم من میدیدین! یہ جورے نگام میڪردے انگار یہ تنہ مسئول گروہ داعش و جنگ و شهادت هادے من بودم! نگاهت شدہ بود برام تف سر بالا! این دفعہ دیگہ خودت میدونے! من گفتم نہ و خودت گفتے آرہ،دور منو خط بڪش!تمام! سپس از روے مبل بلند میشود و بہ اتاقش مے رود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 هشت روز بعد از آن شبے ڪہ مهدے بہ خانہ مان آمد و با پدر و مادرم صحبت ڪرد،سمانہ با مادرم تماس گرفت و دوبارہ وقت خواست! مادرم براے چند روز بعد وقت داد ڪہ براے یڪ جلسہ ے آشنایے بیایند! پدرم با من سر سنگین شدہ بود،نمیدانستم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟! امروز روز موعود است! آفتاب تیر ماہ خودش را ڪف اتاق پهن ڪردہ و وجودم را گرم! ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷