🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_406 در را تا آخر باز میڪنم و نفس راحتے میڪشم،همانطور ڪہ وارد خانہ میشوم چادرم‌ را در مے آورم. روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را مے بندد. ڪفش هایم را سریع در مے آورم و بہ سمت شوفاژ مے روم. همانطور ڪہ مقنعہ ام را در مے آورم،نزدیڪ شوفاژ میشوم. حضورش را پشت سرم احساس میڪنم،نفس عمیقے میڪشد! مشخص است ڪہ سعے دارد آرام باشد! _آیہ جان! همیشہ وقتے میخواهد جدے صحبت ڪند،پسوند "جان" را بعد از نامم اضافہ میڪند! بدون اینڪہ سر برگردانم جواب میدهم:جانم! دم اسبے موهایم روے شانہ ام سُر میخورد و خودش را رها میڪند،ڪنارم مے ایستد.سنگینے نگاهش را احساس میڪنم. جدے مے گوید:میشہ باهم صحبت ڪنیم؟! سرم را بلند میڪنم:روزبہ! من ناراحت نَ... سریع حرفم را قطع میڪند:بیا بشین! لبخند پر رنگے میزنم و بہ سمت مبل ها مے روم،همانطور ڪہ روے مبل مے نشینم مے گویم:آمادہ بازجویے ام! ڪاپشنش را در مے آورد و بہ سمتم مے آید،نگاهے بہ من مے اندازد و سپس روے مبل رو بہ رویے ام مے نشیند! نگاهِ جدے اش را بہ چشم هاے مے دوزد،همانطور ڪہ دڪمہ ے آستینش را باز میڪند مے گوید:احساس میڪنم ماجراے امروز زنگ خطر بود! آستینش را تا آرنج بالا میزند،ابروهایم را بالا میدهم و سعے میڪنم بے تفاوت باشم! _زنگِ خطرِ چے؟! یڪم از رفتار بچہ ها ناراحت شدم همین! پیشانے اش را بالا میدهد:مطمئنے؟! سرم را همراہ زبانم تڪان میدهم:بعلہ! نفسش را بیرون میدهد:ولے من مطمئن نیستم! میخندم و از روے مبل بلند میشوم،همانطور ڪہ بہ سمتش مے روم مے گویم:یہ لحظہ خیلے ناراحت شدم رفتم تو خودم! با دقت نگاهم میڪند:امیدوارم فقط همین باشہ! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند میشود،روزبہ سریع بلند میشود و بہ سمت آیفون میرود. نفسم را با شدت بیرون میدهم،تڪانے بہ گردنم میدهم. روزبہ مقابل آیفون ایستادہ و متفڪر بہ صفحہ ے آیفون خیرہ شدہ! همانطور ڪہ از روے مبل بلند میشوم مے پرسم:ڪیہ؟! سرش را بہ سمتم بر مے گرداند،چهرہ اش ڪمے درهم است! _شهابہ! متعجب پیشانے ام را بالا میدهم:شهاب؟! شانہ اے بالا مے اندازد:میرم جلوے در ببینم چے ڪار دارہ! میخواهد بہ سمت در برود ڪہ سریع مے گویم:بگو بیاد بالا! شاید چیزے شدہ! بعد از ڪمے مڪث گوشے آیفون را برمیدارد. _بلہ؟! _بیا بالا! سپس دڪمہ را میفشارد،ڪاپشن روزبہ و چادر و مقنعہ ام را از روے مبل برمیدارم. با عجلہ بہ سمت اتاق خواب میروم،بہ سمت ڪمد میروم و درش را باز میڪنم. ڪمے بعد صداے زنگ در بلند میشود،صداے باز و بستہ شدن در مے آید و خوش آمد گفتن روزبہ. سریع لباس هایم را تعویض میڪنم،چادر رنگے ام را روے سرم مے اندازم. سرفہ اے میڪنم و از اتاق خارج میشوم،شهاب را مے بینم ڪہ روے مبل تڪ نفرہ اے جدے و ساڪت نشسته‌. نہ او حرفے میزند نہ روزبہ! شلوار مشڪے رنگے همراہ با پیراهن سفید رنگے تن ڪردہ،ڪت چرم مشڪے رنگش را روے پایش گذاشتہ. مشخص است راحت نیست! روزبہ هم مقابلش نشستہ و پایش را روے پایش انداختہ،چهرہ اش جدیست! لب هایم را با نوڪ زبان تر میڪنم و آرام مے گویم:سلام! نگاهِ شهاب بہ سمت من مے آید،سبزے چشم هایش را بہ صورتم مے دوزد و بلند میشود. _سلام! روزبہ با دقت نگاهمان میڪند،زمزمہ وار مے گویم:خوش اومدید! سرے تڪان میدهد و دوبارہ مے نشیند،همانطور ڪہ بہ سمتشان مے روم مے پرسم:حال آرزو خوبہ؟! دستے بہ موهاے طلایے رنگش مے ڪشد و سرد جواب میدهد:حالش خوبہ! سلام هم رسوند! روے مبل ڪنار روزبہ مے نشینم،روزبہ نگاهش را بہ شهاب مے دوزد. _خب! شهاب معذب نگاهش میڪند:خب چے؟! روزبہ دست بہ سینہ میشود:اومدے بعد از چند ماہ بهمون تبریڪ بگے یا سر بزنے؟! شهاب سرفہ اے میڪند و ڪتش را روے دستہ ے مبل میگذارد. چند لحظہ فڪر میڪند و سپس جواب میدهد:اومدم براے معذرت خواهے! من و روزبہ متعجب نگاهش میڪنیم ولے چیزے نمے گوییم! نگاهے بہ هم مے اندازیم،روزبہ از روے مبل بلند میشود و بہ سمت آشپزخانہ مے رود. همانطور ڪہ وارا آشپزخانہ میشود مے پرسد:معذرت خواهے براے چے؟! شهاب نگاهے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:بابت همہ چیز! شاید باید زودتر مے اومدم... مبهوت نگاهش میڪنم،نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:باورش سختہ! شهاب بدون توجہ بہ حرفم از روزبہ مے پرسد:حال فرزاد خوبہ؟! ازش خبر دارے؟! سرم را بر میگردانم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم،مشغول چیدن میوہ در ظرف است. سنگینے نگاهم را ڪہ احساس میڪند،سر بلند میڪند و نگاهے بہ چشم هایم مے اندازد. بے تفاوت جواب میدهد:حالش خوبہ! فڪر نڪنم دیگہ برگردہ ایران! ازش خبر ندارے؟! شهاب آرام مے گوید:نہ! یعنے خطش خاموشہ! روزبہ با یڪ دست سبد میوہ و با دست دیگر پیش دستے و ڪاردها را برمیدارد. ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷