🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_411 اما این ڪار را نڪرد! بدون هیچ ناراحتے و واڪنشے در خلوت خواست با مادرش تماس بگیریم و اول خودم سال نو را تبریڪ بگویم و سپس بہ او هم بگویم بیاید و با مادرش صحبت ڪند! اجازہ نمیداد بهانہ اے براے گلہ ڪردن و بدگویے دست ڪسے بیوفتد! اجازہ نمیداد ڪسے فڪر ڪند ما از هم سواییم! بہ قولے براے ازدواج "من" بودن را ڪشتہ بود و فداے "ما شدن" شدہ بود! اما من ڪامل نہ! هنوز ما شدن را یاد نگرفتہ بودم! هنوز در "من بودن" ماندہ بودم! شاید هنوز بہ اندازہ ے ڪافے براے ازدواج آمادگے نداشتم! مخصوصا ڪہ روزبہ با رفتار و ملاحضہ گرے هایش بیشتر برایم حڪم یڪ پدر و دوست را پیدا ڪردہ بود تا همسر... ڪم ڪم داشتم بہ دختر بچہ اے لوس و لجباز تبدیل میشدم ڪہ پدرے مهربان و صبور دارد و هر بار برایش ساز جدیدے میزند! چیزے ڪہ متوجہ ش نبودم و زندگے مان را از این رو بہ آن رو ڪرد! روزبہ از اتاق خارج میشود،بعد از خوردن غذا و ڪمے صحبت بہ خانہ ے چند تن از اقوام نزدیڪ سر زدیم و بہ خانہ برگشتیم. همین ڪہ وارد خانہ میشویم با خستگے چادرم را از روے سرم برمیدارم و خمیازہ اے میڪشم‌. ساعت نزدیڪ یازدہ شب است ولے خوابم مے آید! روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را قفل میڪند،همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد میگوید:میگم میخواے فردا سریع بہ همہ اقوام سر بزنیم و دو روز تعطیلے مو بریم مسافرت؟! مثلا ڪاشان یا اصفهان؟! یا ڪیش؟! روسرے ام را هم در مے آورم،بہ سمتش بر مے گردم. _فڪر خوبیہ! ولے الان اونجاها شلوغا بریم یہ جاے خلوتے ڪہ تا حالا نرفتیم! پیشانے اش را بالا میدهد:مثلا ڪجا؟! همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم فڪر میڪنم. ڪمے بعد مے گویم:مثلا جنوب! بوشهر! ابروهایش را بالا مے اندازد و متفڪر میگوید:خوبہ! ڪت مشڪے رنگش را در مے آورد و روے ساعدش مے اندازد،مشغول باز ڪردن ساعت مچے اش مے شود. در همان حال مے پرسد:از مشڪلات مریم و حسام چیزے میدونے؟! ڪنجڪاو‌ نگاهش میڪنم:چطور؟! ساعتش را از دور مچش آزاد میڪند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد. _امیر مهدے یہ چیزایے بهم گفت! _چے گفت؟! مشغول در آوردن جوراب هایش میشود،سپس دمپایے هاے رو فرشے اش را بہ پا میڪند. جوراب هایش را داخل سبد مے اندازد و بہ سمت آشپزخانہ مے رود. ڪتش را روے ڪابینت میگذارد،بہ سمت یخچال مے رود. _پس از اختلافشون خبر دارے؟! چادر و مانتو و روسرے ام را روے مبل رها میڪنم،بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیدارم‌‌. _آرہ! چیز تازہ اے نیست! امیرمهدے چے گفت؟! لیوانے آب براے خودش مے ریزد و بہ سمتم بر مے گردد. نفس عمیقے میڪشد و ڪمے از آب مے نوشد. _از دعواها و اختلافاے حسام و مریم! از نادیدہ گرفتنش! از ڪتڪ ڪارے هاشون! از قهراے همیشگے شون! از بے توجهے هاے حسام بہ مریم! زیاد حرف نزدیم ولے تو همون چند دقیقہ همہ چیز دستگیرم شد! امیرمهدے خیلے دارہ اذیت میشہ! با این چیزایے ڪہ من شنیدم حسام و مریم رسما طلاق عاطفے گرفتن! نفسم را با شدت بیرون میدهم:یعنے تا این حد اوضاعشون بد شدہ؟! باقے ماندہ ے آب را سر میڪشد و لیوان را در سینڪ ظرفشویے میگذارد. _با حسام ڪہ نمیشہ حرف زد! برداشت بد میڪنہ! بهترہ تو با مریم یہ صحبتے ڪنے و پیشنهاد بدے برہ پیش مشاور! منم میگردم بدون اینڪہ مامان متوجہ بشہ از همڪاراے دورش یہ روانشناس ڪاربلد پیدا میڪنم! اخم هایم در هم مے رود:باشہ! فڪرم درگیر شد! از آشپزخانہ خارج میشود و بہ سمتم مے آید،دستش را دور شانہ ام حلقہ میڪند و لبخند مهربانے میزند:نگو من میدونم! نذار معذب و ناراحت بشہ! بحثو بڪش بہ درد و دل! اگہ غیر مستقیمم چیزے گفت تو فقط متقاعدش ڪن برہ پیش مشاور! همین! هیچ صحبت و دخالتے نڪن همسرِ دلسوز و خشمگین خودم! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم:من خشمگینم؟! بلند مے خندد:نیستے؟! اخم میڪنم:نہ خیر! با شیطنت نگاهم میڪند:پس یادت رفتہ بیشتر از یہ سال چطور منو رو انگشتت گردوندے! ابروهایم را بالا مے اندازم و زبان درازے میڪنم:حقت بود! پیشانے اش را بالا میدهد:عجب! بہ وقتش جوابتو میدم خانم وڪیل! باهم وارد اتاق میشویم،لباس هایم را تعویض میڪنم و خستہ روے تخت دراز میڪشم‌. روزبہ مقابل آینہ ایستادہ و پیراهنش را تعویض میڪند،نگاهش را بہ آینہ مے دوزد و دستے بہ موهایش میڪشد. _باورم نمیشہ! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چیو؟! بہ سمتم سر بر مے گرداند:ڪہ دیگہ دارم وارد سے و پنج سال میشم! لبخند میزنم:اوہ! فڪر ڪردم چے شدہ! چشم هایم را مے بندم و ادامہ میدهم:ولے باورت بشہ! یہ جورے میگے انگار چند سالت شدہ! لبخند پهنے میزند و روے تخت مے نشیند،با حالت بامزہ اے نگاهم میڪند! ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷