🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_352 میخواهم براے رفتن قدم بردارم ڪہ شهاب سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:بهت گفتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم،با سر بہ سمت روزبہ اشارہ مے ڪند:روزبہ! گفتہ من ازش خواستہ بودم استخدامت ڪنہ؟! قلبم مے لرزد اما باور نمے ڪنم،دوبارہ قصد میڪنم براے رفتن ڪہ مے گوید:پس نگفتہ! همہ تعجب ڪردہ بودن چرا روزبہ تو رو استخدام ڪردہ! نہ تجربہ داشتے! نہ مدرڪ! نہ مثل مطهرہ پارتے! هیچوقت از خودت نپرسیدے چرا استخدامت ڪرد؟! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چیزے نمے گویم،نگاہ سردش را بہ چشم هایم مے دوزد! تیر خلاص را مے زند! _مادرمو ڪہ دیدے! مادرمو ڪہ میشناسے! میدونے ڪہ چقدر برام مهمہ! بہ جونش قسم من ازش خواستم استخدامت ڪنہ! لیوان آبمیوہ از دستم مے افتد،صداے شڪستنش در گوشم مے پیچد! بدنم سست میشود! نگاہ متعجب چند نفر رویمان میخڪوب میشود! نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم ڪہ بہ ما چشم دوختہ! پایم را روے شیشہ هاے شڪستہ میگذارم،صداے قدم هاے ڪسے پشت سرم مے پیچد. با عجلہ بہ سمت پلہ برقے ها مے روم،از خودم بدم مے آید! از حماقتم بدم مے آید! صداے عصبے روزبہ مے پیچد:چے بهش گفتے؟! با عجلہ از پلہ هاے برقے پایین مے دوم،صداے قدم هاے تندش پشت سرم مے پیچد! مے خواندم:آیہ! وایسا! آیہ! بے توجہ بہ نگاہ هاے خیرہ بہ سمت در مے روم،بلند مے گوید:زشتہ صدام برہ بالا میگم وایسا! شهاب بهت چے گفت؟! بہ سمتش بر مے گردم،تمام تنم مے لرزد! با چهرہ اے بر افروختہ مقابلم ایستادہ و نگاهش روے تمام اجزاے صورتم مے لغزد! در چشم هایش دلتنگے را مے بینم! پوزخند میزنم:چیزے ڪہ باید میگفتو گفت! بہ اندازہ ے ڪافے بہ دوستت ڪمڪ ڪردے نمایش بسہ! با حرص مے گوید:چے میگے تو؟! دوبارہ پوزخند میزنم و بے توجہ رو بر مے گردانم،اگر ڪمے دیگر بمانم منفجر میشوم! مثل ڪوہ آتشفشان! از پشت چادرم را مے ڪشد:جوابمو بدہ! چے بهت گفت ڪہ بہ هم ریختے؟! با حرص بہ سمتش برمے گردم و چادرم را از دستش مے ڪشم:حد خودتو بدون! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد،صورتش سرخ شدہ و رگ هاے گردنش متورم! _من آدم آرومے ام اما تا وقتے ڪسے نخواد آرامشمو بہ هم بریزہ! آدم ملاحظہ گرے ام تا وقتے کسی نخواد با آبروم بازے ڪنہ! شهاب پاشو روے این دو تا گذاشتہ! آب از سرم گذشتہ! اگہ نگے چے گفت همین الان میرم وسط پاساژ انقدر میزنمش ڪہ با دهن پر خونو نیمہ جون خودش بگہ چہ چرت و پرتایے گفتہ! سرد نگاهش میڪنم:ڪسے با آرامش شما ڪار ندارہ! راجع بہ خودم بود! بلند و محڪم مے گوید:آرامش من یعنے تو! بفهم! سرد نگاهش میڪنم:دروغگو! صورتش سرخ تر میشود،لبش را بہ دندان مے گیرد و وارد پاساژ میشود! چند ثانیہ بعد صداے همهمہ از داخل پاساژ بلند میشود... با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... ✍نویسنده:لیلے سلطانے ❤️نمازم را ادا ڪردم بہ تڪبیر دو‌ چشمانت مگر در عمق چشمانت موذن زادہ را دارے!؟❤ #لاادرے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#سحـــــرسیزدهم همه امروز به فکر عدد سیزدهند سیزده ساله ی اربابِ کرم را عشق است #لاادرے #یاشهزاده‌قاسم