بخشی از وصیتنامه 🌷شهید حسین همدانی🌷 از آقا حلالیت می طلبم که نتوانستم سرباز خوبی باشم، عشق به ولایت و تبعیت از ایشان، سعادتمندی را به همراه دارد، مثل گذشته بدهکارانقلابیم نه طلبکار. @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " ۱۷ "💠 🌹 شَـــهــید حاج حسین خرازی 🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱۲۰ همتا گرم گونہ هایم را میبوسد و میگوید:ان شاء اللہ از چند وقت دیگہ خونہ ے خودت تلپ میشیم! یڪتا هم تایید میڪند:آرہ! رو مخ هادے میریم! سپس میخندد. فرزانہ رو بہ هادے میگوید:هادے! هادے بہ سمت ما برمیگردد:جانم! با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:اصلِ ڪارے! هادے سرش را پایین مے اندازد و میگوید:با من ڪارے ندارین؟ همتا اضافہ میڪند:آیہ جان! هادے چپ چپ نگاهش میڪند و آرام میگوید:میریم خونہ دیگہ! همتا حق بہ جانب میگوید:خب چے ڪار ڪنم؟! فقط پانتومیم نقش بازے میڪنے! بد میڪنم شدم دوبلورت؟! با همہ خداحافظے میڪنم و بہ سمت اتاقم برمیگردم،پردہ را ڪمے ڪنار میزنم،مادر و پدرم براے بدرقہ ے خانوادہ عسگرے تا ڪوچہ همراهے شان میڪنند‌. تنها هادے گوشہ ے حیاط مشغول پوشیدن ڪفش هایش شدہ. بغضم دیگر طاقت نمے آورد،مے شڪند و تڪیہ هایش از چشمانم سرازیر! پردہ را مے اندازم و هق هق میڪنم! بلند میگویم:واے آیہ! تو چہ غلطے ڪردے؟! با دست صورتم را مے پوشانم و زار میزنم! میخواهم روے زمین بنشینم ڪہ چند تقہ بہ شیشہ ے پنجرہ میخورد و پشت بندش صداے هادی:خانم نیازے! سریع صورتم را پاڪ میڪنم و پردہ را ڪنار میزنم،لب میزنم:ڪارے دارید؟ بہ شیشہ اشارہ میڪند و میگوید:میشہ پنجرہ رو باز ڪنید؟ مُردد پنجرہ را باز میڪنم،شبِ چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد. برقِ چشمانش ماہ است و رنگِ چشمانش آسمانِ شب! چطور بہ این آسمان،دل نمے بستم؟! لب میزند:پشیمون شدید؟! بدون تردید میگویم:آرہ! لبخند ڪم رنگے لبانش را از هم باز میڪند:قول میدم نذارم این مدت سخت بگذرہ! نگاهم را از چشمانش میگیرم،جملہ ے بعدے اش پشیمان ترم میڪند:نازنین گفت بابت ڪمڪاتون ڪلے تشڪر ڪنم! لب میزنم:ڪار مهمے انجام نمیدم! گرماے نگاهش ذوبم میڪند:چرا! بزرگترین ڪمڪ بہ هردومون! و ماهِ من نگفتے این هر دو یعنے ڪہ؟! تو یا معشوقہ ات یا من و تو؟! خوش بہ حالِ او ڪہ با تو نامش عجین میشود، معشوقہ ے ماہ! ڪم ڪم از پشت شیشہ محو میشود،آرام و استوار قدم برمیدارد. با حرص پنجرہ را میبندم. تنها بہ اندازہ ے چهار ماہ فرصت داشتم،تو را براے خودم ڪنم....! ڪہ آن معشوقہ من باشم! معشوقہ ے تو! معشوقہ ے ماہ.... وَ اولین سورہ آن شب برایم نازل شد! هادے! تِلڪَ آیات جنون! زین پس این قرآن را با احتیاط ورق بزن، سورہ ها را یڪے پس از دیگرے ببین، وَ بخوان آیہ هایے با طعمِ جنون.... #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#رمان_آیه_های_جنون #قسمت_۱۲۱ در رختخواب غلتے میزنم و بہ زور چشمانم را باز میڪنم؛نگاهے بہ ساعتِ دیوارے مے اندازم،هفت صبح را نشان میدهد. تا جایے ڪہ بہ یاد دارم تا نزدیڪ اذان صبح خوابم‌ نبرد! خمیازہ اے میڪشم و روے تخت مے نشینم،یاسین آرام و بدون دغدغہ خوابیدہ. لب میزنم:خوش بہ حالت! همانطور ڪہ از روے تخت بلند میشوم بہ انگشترے ڪہ ڪنارِ آینہ جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. سپس نگاهم بہ خودم مے افتد،زیر چشم هایم پف دارد و رنگ و رویم پریدہ! چقدر دلم میخواست فڪر ڪنم همہ چیز خواب بود! سرے تڪان میدهم و پوزخند میزنم:خودت ڪردے ڪہ لعنت بر خودت باد! از اتاق خارج میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے میروم. مادرم خمیازہ ڪشان از اتاق مشترڪش با پدرم بیرون مے آید،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:الان برات صبحونہ آمادہ میڪنم. وارد دستشویے میشوم:نمیخورم! با عجلہ شیر آب را باز میڪنم و چند مشت آب روے صورتم مے پاشم. تڪ تڪ لحظات دیشب مقابل چشمانم رژہ میروند! نفس عمیقے میڪشم و آرام میگویم:چهارماهو چطورے سَر ڪنم؟! و با خودم حساب میڪنم ڪہ این چهارماہ چقدر طول میڪشد! تا اوایل خرداد! _آیہ! بیا صبحونہ! با اڪراہ بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم لیوان شیر را روے میز میگذارد و میگوید:دیشب تونستے بخوابے؟! یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم و مے نشینم:تقریبا! نگران نگاهم میڪند،لیوان شیر و ظرف خرما را بہ سمت خودم میڪشم. _از هادے برام بگو! متعجب بہ چشمانش خیرہ میشوم،لب میزنم:چے بگم؟! رو بہ رویم مے نشیند:اخلاقش! عقایدش! توقعاتش! درماندہ نگاهم را از مادرم میگیرم و جرعہ اے از شیرم را مے نوشم. چہ بگویم؟! وقتے هیچ چیزے از این مرد نمیدانم! لبخند تصنعے روے لبانم مے نشانم و با شیطنت میگویم:تو این مدت قرارہ اینا رو بفهمم دیگہ! طور عجیبے نگاهم میڪند:احساس میڪنم یہ چیزے میخواے بگے اما نمیگے! میخندم:مثلا چے؟! نگاہ عاقل اندرسفیهانہ اے نثارم میڪند و سپس شروع میڪند بہ گرفتن لقمہ ے پنیر و گردو:اینو تو باید بگے! یڪ نفس باقے ماندہ ے شیرم را سَر میڪشم و بلند میشوم. براے اینڪہ آرامش ڪنم خم میشوم و محڪم گونہ اش را میبوسم:الڪے نگرانے قوربونت بشم! از همین نگرانے الڪے هایِ مادرونہ! زمزمہ میڪند:بذار مادر بشے اونوقت ازت میپرسم الڪیہ یا راستڪے! میخواهم از آشپزخانہ خارج بشوم ڪہ میگوید:تو ڪہ چیزے نخوردے! _دیرم میشہ! پنج دیقہ دیگہ ام سر و ڪلہ ے مطهرہ پیدا میشہ. لقمہ اے ڪہ گرفتہ بود بہ سمتم میگیرد:حداقل اینو بخور! لقمہ را از دستش میگیرم و تشڪر میڪنم،در حالے ڪہ لقمہ را گاز میزنم دوبارہ وارد اتاقم میشوم،سریع لباس هاے خانگے ام را با اُنیفورمِ مدرسہ تعویض میڪنم. قصد میڪنم براے سر ڪردن چادرم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند میشود و چند لحظہ بعد صداے مادرم:آیہ! مطهرہ س! ڪمے صدایم را بلند میڪنم:الان میام! ڪولہ ام را روے دوشم مے اندازم و بہ سمت حیاط میروم. با عجلہ ڪتانے هاے مشڪے ام را پا میڪنم و رو بہ مادرم میگویم:راستے مامانے! امروز ڪلاس فوق العادہ ے ریاضے دارم،یہ ساعت دیرتر میام! در چهارچوب در مے ایستد:باشہ! پول همراهت دارے؟ بندِ ڪتانے ام را گرہ میزنم:آرہ عزیزم! از بوفہ فلافلے چیزے میگیرم میخورم. برایش دست تڪان میدهم و پر انرژے میگویم:خدافظے! لبخند میزند:خدا بہ همرات! همین ڪہ در را باز میڪنم مطهرہ با حرص میگوید:یہ وقت درو باز نڪنے! دستش را میگیرم و چند قدم بدمیدارم:اولا سلام! دوما از دندہ ے چپ بلند شدے؟! _علیڪ سلام! نہ از دندہ ے شمال بلند شدم! لبخند دندان نمایے میزنم:چہ خوب! خندہ اش میگیرد و مثل همیشہ لُپ هایش گُل مے اندازد،ڪمے یخش باز شدہ! با استرس مے پرسد:زبان خوندے؟! قلبم مے ریزد! مبهوت نگاهش میڪنم:مگہ میخواد بپرسہ؟! _آرہ! درس پنجم! آرام با دست روے سرم میڪوبم:خاڪ تو سرم! هیچے نخوندم! سرعتم را بیشتر میڪنم و میگویم:فقط بدو مطهرہ! اون ابراهیمیہ..... باقے حرفم را میخورم! میخواستم معلم زبانمان را در یڪ ڪلمہ توصیف‌ ڪنم! با خندہ میگویم:استغفراللہ! روزمونو با غیبت شروع نڪنیم! مطهرہ هم میخندد:چشم حاج خانم! بہ ڪل دیشب را فراموش میڪنم،راجع بہ هادے تا بہ حال بہ مطهرہ چیزے نگفتہ ام‌‌‌؛دلم میخواست امروز براے ڪسے درد و دل ڪنم ڪہ انگار اصلا وقتش نیست! از خیابان اصلے میگذریم،مطهرہ براے اینڪہ آرامم ڪند میگوید:منم دو دور خوندم ولے چیزے نفهمیدم! _باز همونو خوندے! من اصلا یادم نبود میخواد بپرسہ! اگہ ازم بپرسہ جواب ندم راهے دفترم میڪنہ،بعد از ماجراے اون روزم ڪہ محمدے و احدے عاشق چِش و ابروے من شدن! خوب بهونہ مے افتہ دستشون! مطهرہ نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:اگہ تند بریم پنج دیقہ دیگہ مدرسہ ایم! از وقتے برسیم مدرسہ تا ابراهیمے بیاد نیم ساعت وقت داریم یہ چیزایے بخونے! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۲ سپس نگاهش را در اطراف میچرخاند:خلوتہ! بدو! باهم شروع میڪنیم بہ دویدن! نزدیڪ مدرسہ ڪہ مے رسیم مے ایستیم،همانطور ڪہ نفس نفس میزنم میگویم:خدا رو شڪر! ڪف دست راستم را مقابل مطهرہ میگیرم،با ڪف دست چپش محڪم بہ دستم میڪوبد و میگوید:عملیات با موفقیت انجام شد! بند ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم،همراہ مطهرہ وارد حیاط مدرسہ میشویم. گونہ هاے مطهرہ گُل مے اندازد:یادت باشہ سر فرصت باید یہ چیزے بهت بگم! سرے بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم و ڪتاب زبانم را از داخل ڪولہ بیرون میڪشم. دلم میخواهد همان آیہ ے بے دغدغہ باشم! از یادم میبرم! اینڪہ،از دیشب مَحرم و هم نفس مردے شدم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ _ساعت چندہ؟! مطهرہ بے رمق ساعت مچے اش را مقابل صورتم میگیرد،دو و نیم ظهر را نشان میدهد. خستہ و ڪوفتہ از هم خداحافظے میڪنیم،با قدم هاے بلند خودم را جلوے در خانہ میرسانم. ڪلید را در قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،نزدیڪ در ورودے ڪہ میرسم بلند میگویم:سلام! مادرم جواب میدهد:سلام! خستہ نباشے! _سلامت باشے! ڪتانے هایم را درمے آورم و وارد خانہ میشوم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم و میگویم:چہ سوت و ڪورہ! نورا ڪجاست؟! _یاسین ڪہ مدرسہ س،باباتم سرڪار! نورام مثل اینڪہ ساعت ڪلاساش تغییر ڪردہ رفت آموزشگاہ! آهانے میگویم و چادرم را در مے آورم،بہ سمت اتاقم میروم ڪہ اضافہ میڪند:زود لباساتو عوض ڪن بیا ناهار! لباس هاے مدرسہ ام را تعویض میڪنم و سریع دست و صورتم را میشورم. وارد آشپزخانہ میشوم،مادرم همانطور ڪہ یڪ پر ڪاهو داخل دهانش میگذارد میگوید:بدو دیگہ!‌ مُردم از گرسنگے! پشت میز مینشینم و با ولع بہ زرشڪ پلو با مرغ نگاہ میڪنم:واے! داشتم از گرسنگے مے مُردما! سپس شروع میڪنم بہ ڪشیدن غذا و سالاد! قاشقم را پر از برنج میڪنم،در حالے ڪہ بہ سمت دهانم مے برمش میگویم:امروز حسابے خستہ شدم! مادرم جرعہ اے آب مے نوشد:حالا انگار ڪوہ ڪندے! حق بہ جانب میگویم:درس خوندن جزو پنج تا ڪار سخت جهانہ! سپس با چنگال خیار و ڪاهو برمیدارم و میخورم،چند قاشق بیشتر از غذا نخوردہ ام ڪہ مادرم میگوید:صبح فرزانہ زنگ زد! دست از غذا خوردن میڪشم،ڪنجڪاو بہ صورتش زل میزنم:خب! با دقت حرڪاتم را زیر نظر گرفته:گفت اجازہ بدم از امروز هادے بعضے روزا بیاد دنبالت باهم برید ببرون! قرار شد ساعت چهار بیاد دنبالت! قاشق و چنگالم را ڪنار بشقاب میگذارم،با حرص میگویم:نباید از من میپرسیدے ڪہ آمادہ ام یا نہ؟! _وا! مگہ میخواے چے ڪار ڪنے؟! ڪلافہ لیوان آبے براے خودم میریزم و یڪ نفس سَر میڪشم! مادرم اضافہ میڪند:میاد دنبالت،یڪے دو ساعت میرید بیرون حرف میزنید دیگہ! نفسم را بیرون میدهم:خستہ ڪوفتہ از مدرسہ اومدم،ڪلے درس دارم حالا باید آمادہ شم یہ ساعت دیگہ آقا بیاد دنبالم بریم بیرون؟! مشڪوڪ نگاهم میڪند،سریع اضافہ میڪنم:خب آخر هفتہ ها ڪہ ڪارے ندارم بهترہ! _حالا تو بہ بزرگیہ خودت ببخش! دوبارہ مشغول غذا خوردن میشوم:بخشیدم! نصف تهران براے شما و خانوادہ ے عسگرے! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ مادرم با دقت از سر تا پایم را مے ڪاود! بارانے نیلے رنگ با شلوار ڪتان مشڪے پوشیدہ ام. مے پرسد:با ڪدوم روسرے؟ روسرے نیلے رنگے ڪہ گل هاے ریز سفید رنگ دارد نشانش میدهم. این بار مے پرسد:ڪدوم چادر؟ _مامان! سالن مُدہ؟ یہ ساعتہ وایسادے ببینے چے میپوشم! اخم میڪند و میگوید:بدہ میخوام مرتب بگردے؟! پوفے میڪنم و جواب میدهم:با چادر دانشجویے! با رضایت سر تڪان میدهد:خوبہ! نزدیڪ چهارہ بدو آمدہ شو! با گفتن این حرف از اتاق خارج میشود،در آینہ خودم را نگاہ میڪنم:ببین تو چہ مصیبتے گیر ڪردے؟! صداے زنگ‌ در باعث میشود هول بشوم! با عجلہ روسرے ام را مُدل لبنانے سر میڪنم،ڪیف دستے مشڪے ام را برمیدارم. پشت در مے ایستم،صداے مادرم مے آید:هادے جان! بیا داخل! صداے هادے از داخل حیاط مے پیچید:ممنون! مزاحم نمیشم،اگہ میشہ بہ آیہ خانم بگید بیان! _آخہ اینطورے ڪہ نمیشہ! حالا بیا داخل یہ چایے بخور! زمزمہ میڪنم:واے چقدر ناز میڪنہ! ڪوفت بخورہ! چند تقہ بہ در میخورد،با عجلہ از ڪنار در دور میشوم! گلویم را صاف میڪنم:بفرمایید! مادرم در را باز میڪند و میگوید:هادے اومدہ! هر چقدر اصرار میڪنم نمیاد داخل! چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:چادرتو سر ڪن بیا! لبم را بہ دندان میگیرم،مادرم دوبارہ در را مے بندد و میرود. روے تخت مے نشینم و بہ چادرم زل میزنم. مثل اینڪہ آدم این بازے نبودم! نگاهم بہ سمت قرآنے ڪہ در ڪتابخانہ نشستہ میرود،لب میزنم:دلمو قرص ڪردے مگہ نہ؟! یا علے اے میگویم و چادرم را سر میڪنم،دو دل وارد پذیرایے میشوم. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🍃💠 برگـرد انتظار دل هفت آسمان عٙجّل علی ظُهورڪ یا صاحب الزمان دلگیرم از سہ شنبہ بی‌رنگ و بوی تو چشم انتظار آمدنـت چشـم آسمان #سہ_شنبہ_هاے_عاشقے #جمڪران_وعدہ_گاہ_منتظران http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌹بسم رب الشهداء والصدیقین🌹 ازشام بلا شهید آوردند... رزمنده مدافع حرم سید رضا حسینی نوده به جمع شهدای مدافع حرم پیوست. #شهادت_بوکمال #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

+دنبالِ شُهرَتیم و... پیِ اسم و رسمُ و نام غافل از اینکه فاطِمه س گُمنام میخَرد 😔💔 💔 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#شهیدامیرلطفی: به دختران مسلمان عرض کنم که حجاب زهرایی شما موجب حفظ نگاه برادران می شود.به پسران مسلمان عرض کنم بی اعتنایی شما و حفظ نگاه شما موجب حفظ حجاب خواهران می شود . لطفا سوره آل عمران آیه 164تا 170 را قرائت کنید(با معنی). http://eitaa.com/golestanekhaterat

﷽ ما همیشه فکر میکنیم شهدا یه کار خاصی‌کردن که انقدر پاک بودن و شهید شدن ... ولی نه رفیق .. واقعیتش اینه که خیلی کارهارو نکردن که شهید شدن... از خیلی لـذت ها گذشــتند.... http://eitaa.com/golestanekhaterat

روزگاری آرزوی من شهادت بود بس.. دیدی آخر حب دنیا دست و پایم را گرفت...😔 #اللهم_الرزقنا_شهادة 🌷 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#حسین_جان آن قَدَر این روزها از تشنگےات گفتہ‌اند مےشوم شرمنده از نوشیدن یڪ جرعہ آب موقع افطارها حالم دگرگون مےشود در ڪنار سفره گویم واے بیچاره رباب #یاسیدنا_العطشان http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠دکتر احمدرضا بیضائی: 🌷همسر معزز محمودرضا مى فرمود؛ با محمودرضا درباره بچه هايى كه در سوريه شهيد مى شدند بحث مى كردم؛ از او پرسيدم: تو دنبال چه ميگردى در سوريه؟؟؟ گفت: فناى فى الله.! http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۳ از پشت پنجرہ هادے را میبینم،آرام و محجوب گوشہ ے حیاط ایستادہ. دست هایش را داخل جیب ڪاپشن سورمہ اے رنگش بردہ. مادرم همانطور ڪہ بہ هادے زل زدہ میگوید:خجالت میڪشہ بیاد تو! هوا سردہ گناہ دارہ برو! با خندہ میگویم:داماد دوستِ ڪے بودے تو؟! از الان پروش نڪن! مادرم همانطور ڪہ بہ هادے زل زدہ میگوید:خجالت میڪشہ بیاد تو! هوا سردہ گناہ دارہ برو! با خندہ میگویم:داماد دوستِ ڪے بودے تو؟! از الان پروش نڪن! نیشگونے از گونہ ام میگیرد و میگوید:برو بچہ جون! حسودے نڪن! با مادرم بہ سمت در مے رویم ،ڪیف دستے ام را میفشارم:سلام! با شنیدن صدایم سرش را بلند میڪند،نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم مے اندازد و جواب میدهد:سلام! نیم بوت هاے مشڪے ام را از داخل جاڪفشے بیرون میڪشم. براے اینڪہ جلوے مادرم خیلے خشڪ نباشیم همانطور ڪہ نیم بوت هایم را مے پوشم مے گویم:خیلے معطلتون ڪردم؟! لبخند ڪم رنگے ڪنج لبش مے نشاند:نہ! پنج شیش دیقہ س اینجام! تا یہ ساعت تاخیر خودمو آمادہ ڪردہ بودم! بہ سمتش میروم،رو بہ مادرم میگوید:با اجازہ ے شما! مادرم لبخند بہ لب هر دویمان را نگاہ میڪند:برید بہ سلامت! براے مادرم دست تڪان میدهم و میگویم:فعلا خداحافظ! هادے در را باز میڪند،رو بہ من میگوید:بفرمایید! خجول نگاهم را میان هادے و مادرم میگردانم سپس وارد ڪوچہ میشوم،هادے هم پشت سرم مے آید. ڪنارم قدم برمیدارد:داخل ڪوچہ جا براے پارڪ نبود،ماشینو گذاشتم سرڪوچہ! چیزے نمے گویم،نگاهے بہ لباس هایش مے اندازم؛شلوار جین تیرہ با ڪالج هاے سورمہ اے! همیشہ مرتب و خوشتیپ است اما در عین حال با تیپ معقول و سادہ! نزدیڪ ماشین ڪہ میرسیم سوییچ را بہ سمت ماشین میگیرد،درها با صداے بلندے باز میشوند. در ڪمڪ رانندہ را باز میڪند و میگوید:سوار شید! سپس خودش بہ سمت صندلے رانندہ میرود و مے نشیند. معذب سوار میشوم،همین ڪہ مے نشینم حرڪت میڪند. آب دهانم را فرو میدهم،برایم از هزار نامحرم نامحرم تر است! در حالے ڪہ موبایلش را روے داشبورد میگذارد میگوید:جاے خاصے مد نظرتونہ بریم؟ لب میزنم:یڪے دو خیابون پایین تر یہ پارڪ هست! لبخند عجیبے میزند:تو این سرما بریم پارڪ؟! شانہ هایم را بالا مے اندازم و میگویم:هرجایے ڪہ بہ نظرتون مناسبہ! با یڪ دست فرمان را گرفتہ و با یڪ دست دیگر زیپ ڪاپشنش را تا آخر پایین میڪشد. _این نزدیڪیا یہ ڪافے شاپ خوب هست! بے اختیار بہ نیم رخش خیرہ میشوم،ڪمے تہ ریش گذاشتہ دیشب از بس حالم بد بود توجہ نڪردم! چشمانش خستہ اند. ادامہ میدهد:یڪم خستہ ام! ساعت سہ تازہ از سرڪار برگشتہ بودم ڪہ مامان گفت زنگ‌ زدہ خونہ تون و گفتہ امروز میام دنبالتون! این یعنے حواست باشد! دل خوش ڪردن و منظور گرفتن نداریم! سرفہ اے میڪنم و نگاهم را بہ رو بہ رو میدوزم. دوبارہ ادامہ میدهد:فڪر ڪنم شمارم خستہ ڪوفتہ بہ زور با من فرستادن بیرون! بعد از گفتن این جملہ،دلبرانہ مے خندد! تقصیر همین #خندہ هایش بود! هربار بے هوا مے پریدند وسط و #قلبم را مے لرزاندند! لب میزنم:منم ساعت دو و نیم از مدرسہ برگشتم! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:پس ڪافے شاپ بهترین گزینہ ست! یڪ ربع بعد مقابل خانہ ے قدیمے اے پارڪ میڪند،همانطور ڪہ ڪمربندش را باز میڪند میگوید:رسیدیم! نگاهے بہ خانہ اے ڪہ نماے ڪاهگلے و یڪ در چوبے بزرگ دارد مے اندازم. هادے ڪاپشنش را در مے آورد و مرتب روے صندلے عقب میگذارد. نگاهم بہ پیراهنش مے افتد،پیراهن سفید با چهارخانہ هاے بزرگ سورمہ اے رنگ! در دل خدا را شڪر میڪنم ڪہ مادرم مراقب بود از سر لجبازے تیپ مراسم ختم نزنم! دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،هادے هم ڪیف سامسونت و موبایلش را برمیدارد و دنبالم مے آید. بدون حرف مقابل در چوبے مے ایستیم،هادے در را هل میدهد و اشارہ میڪند وارد بشوم. قدم اول را داخل ساختمان میگذارم،ذوق زدہ از دیدن صحنہ ے مقابلم محو فضا میشوم. حیاط بزرگے ڪہ پر از شمشاد و بید مجنون است،میزهاے چوبے با صندلے هاے لهستانے دور تا دور حیاط چیدہ شدہ،یڪ ساختمان با نماے گلبهے رنگ وسط حیاط خودنمایے میڪند. بہ انگشت اشارہ بہ سمت ساختمان اشارہ میڪند و میگوید:بریم داخل! ڪمے از هادے فاصلہ میگیرم،جلوتر از من وارد ساختمان میشود. پشت سرش در چوبے را باز میڪنم و وارد میشوم. داخل ساختمان تنها چهار پنج میز و صندلے چیدہ شدہ،هادے بہ سمت میزے ڪہ ڪنار پنجرہ قرار دارد میرود. محو شیشہ هاے رنگے پنجرہ میشوم،نگاہ گذرایے بہ صورتم مے اندازد و مے نشیند:جاے دنجیہ! بہ تبعیت از هادے من هم مے نشینم:بلہ! خیلے! موبایل و ڪیفش را روے میز میگذارد و منو را برمیدارد. #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۴-125 چند لحظہ منو را ورق میزند و سپس بہ سمت من میگیرد،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:انتخاب ڪنید! منو را از دستش میگیرم و روے میز میگذارم،صورتم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم:چیزے نمیخورم! لب میزند:هر طور مایلید! جا میخورم! توقع داشتم دو سہ بار تعارف ڪند! حرصم میگیرد،ڪیف دستے ام را محڪم میفشارم! صدایے میگوید:چے میل دارید؟! سرم را برمیگردانم،پسر جوانے نزدیڪ میزمان ایستادہ. هادے ڪیفش را باز میڪند و میگوید:یہ نسڪافہ و یہ ڪیڪ شڪلاتے! گارسون سرے تڪان میدهد و بہ من چشم میدوزد:و شما؟! محڪم میگویم:من چیزے نمیخوام! نگاهش را میان من و هادے میگرداند و از میز دور میشود. دوبارہ سرم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم و دستم را زیر چانہ ام میزنم. آرام میگویم:ڪے برمیگردیم خونہ؟! ڪمے فڪر میڪند و جواب میدهد:اگہ اجازہ بدید نسڪافہ مو بخورم برمیگردیم! دو سہ دقیقہ بعد گارسون سینے بہ دست نزدیڪمان میشود،فنجان نسڪافہ و پیش دستے ڪیڪ را رو بہ روے هادے میگذارد:بفرمایید. هادے صمیمانہ میگوید:ممنونم! همین ڪہ گارسون از میزمان دور میشود رو بہ من میگوید:نسڪافہ براے رفع خستگے خوبہ ها! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:نوش جان! سنگینے نگاهش را روے دست راستم حس میڪنم،ڪنجڪاو رد نگاهش را میگیرم. بہ انگشت انگشترے ام چشم دوختہ! نگاهش را از دستم میگیرد و جرعہ اے از نسڪافہ اش را مینوشد. دستم را از روے میز برمیدارم و روے پاهایم میگذارم:انگشترو ڪادوها رو پس میدم! مثل من بہ حیاط چشم مے دوزد:من چیزے گفتم؟! شبِ چشمانش آرام اند و پر فروغ! فنجان را نزدیڪ لبانش میبرد و جرعہ اے مینوشد. در دل میگویم: "تا ڪے بشینم آقا نسڪافہ شو نوش جان ڪنہ؟!" بے حوصلہ موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و قفلش را باز میڪنم. یادم مے افتد قرار بود با مطهرہ تماس بگیرم. نگاهے بہ هادے مے اندازم و میگویم:اینجا اشڪال ندارہ با تلفن صحبت ڪنم؟ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد و میگوید:راحت باشید! از حفظ شمارہ ے مطهرہ را میگیرم،بعد از بوق سوم پر انرژے جواب میدهد:السلام علیڪَ یا آیہ! لبخند پر رنگے میزنم:سلام! ڪبڪت خروس میخونہ! _ڪبڪ ما همہ چیز میخونہ! راستے تو ڪجایے دختر؟ زنگ زدم خونہ نبودے! هادے توجهے ندارد،انگار ڪہ من وجود ندارم!نگاهم را بہ میز میدوزم:چرا بہ موبایلم زنگ نزدے؟! با عصبانیت ساختگے میگوید:پول شارژ منو تو میدے یا بابام؟! آرام میخندم:خب ببخشید! پر انرژے میگوید:آیہ! لب میزنم:جانم! ڪمے مڪث میڪند،صدایش رنگ‌ شرم میگیرد:عاشق شدم! متعجب میگویم:چے؟! _نشنیدے؟! گیج میگویم:چرا! ولے... جملہ ام را ادامہ نمیدهم! بہ جایش میپرسم:خواستگارتہ؟! میخندد:نہ! ڪمے فڪر میڪنم:از همسایہ هامونہ؟! با شیطنت میگوید:اووووووم،تقریبا! _تو ڪوچہ ے شماست یا ما؟! قهقهہ میزند و میگوید:اینو بگم لو میرہ! سریع میگویم:نڪنہ مربوط بہ ساختمون رو بہ رویے خونہ ے ماست؟! مستانہ قهقهہ میزند:خوشم میاد همیشہ باهوشے! با ذوق میگویم:مهندس ساجدے؟! _اگہ گفتے ڪدوم؟! ڪمے فڪر میڪنم و میپرسم:مگہ چندتا مهندس ساجدے داریم؟! _دوتا! نگاهم بہ هادے مے افتد ڪہ بہ حیاط خیرہ شدہ و پوزخندے روے لبش جا خوش ڪردہ! خودم را ڪمے جمع و جور میڪنم:حتما اون نچسبہ! فریاد میزند:ڪوفت! نچسب چیہ؟! اونے ڪہ جذابہ! آرام میخندم. تهدیدم میڪند:آیہ! نخندا! وگرنہ فردا تیڪہ پارہ ت میڪنم. وقتے میبند چیزے نمے گویم ادامہ میدهد:نمیدونم چطورے بگم؟! چندبار بخاطرہ بابا رفتم شرڪتشون وقتے مے دیدمش قلبم مے اومد تو دهنم! لپام گُل... حرفش را قطع میڪنم:تو همیشہ لپات گل میندازہ! _این فرق میڪنہ! واے الان ڪہ دارم راجع بهش حرف میزنم فشارم افتادہ! _مطهرہ! بہ خدا خل شدے! ڪمے آرام میگیرد:شاید! هے میڪوبم تو سر خودم میگم آخہ این چیزا از تو بعیدہ! هے سر نماز از خدا میخوام از فڪرش دربیام! زیر چشمے بہ هادے نگاہ میڪنم:طبیعیہ! دو روز دیگہ از سرت مے افتہ. درماندہ میگوید:فڪر نڪنم! همش بہ یہ بهونہ اے خودمو میڪشونم شرڪت بابا اینا! با شیطنت میگویم:پس بگو بہ بهونہ ے بابا میرم نہ بخاطرہ بابا! آرام میخندد. زمزمہ میڪنم:آخہ دخترجون میدونے چند سال از ما بزرگترہ؟! آرام میگوید:دوازدہ سیزدہ سال! _اونوقت میاد سراغ من و تو؟! اصلا اختلاف طبقاتے... باقے حرفم را نمیگویم! نمیخواهم از من برنجد. صدایش مے لرزد:نہ! سراغ من نمیاد! متعجب میپرسم:گریہ میڪنے؟! سعے دارد لرزش صدایش را پنهان ڪند:نہ! نہ! شایدم بہ قول تو الان طبیعیہ دو روز دیگہ از سرم مے افتہ! میپرسم:مگہ چند وقتہ میشناسیش؟! سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:شیش هفت ماهے میشہ! همون اول ڪہ دیدمش یہ جورے شدم.. اطمینان بخش میگویم:بہ نظرم الان براے ما دخترا معتاد سر ڪوچہ ام جذابہ چہ برسہ ڪسے مثل... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۶ نگاهے بہ مادرم مے اندازم و سینے را مقابل فرزانہ میگیرم،همانطور ڪہ دستہ ے فنجان را با دو انگشت شصت و اشارہ میگیرد میگوید:ممنون عزیزم! لب میزنم:نوش جان! بہ سمت مادرم میروم و بہ او هم تعارف میڪنم،میخواهم بہ سمت مبل تڪ نفرہ بروم ڪہ فرزانہ میگوید:بیا اینجا! نگاهش میڪنم،لبخند تصنعے لبانش را از هم باز ڪردہ. با اڪراہ ڪنارش مے نشینم و چیزے نمیگویم. هشت روز از محرمیت من و هادے گذشتہ،آخرین بار هفت روز پیش ڪہ باهم براے اولین بار بیرون رفتیم،دیدَمش. از آن روز خبرے از هادے ندارم،نہ من شمارہ ے همراهش را دارم نہ او! دیشب فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت امروز بہ دیدنمان مے آید. _خب! آیہ جان از درسا چہ خبر؟ با پرسیدن این جملہ،فنجان را نزدیڪ لب هایش مے بَرد و جرعہ اے چاے مے نوشد. سعے میڪنم لبانم خندان و لحنم دوستانہ باشد:همہ چیز خوبہ! دارم اساسے براے ڪنڪور میخونم. سرش را تڪان میدهد:خیلے خوبہ! موفق باشے. _ممنون! بہ صورت مادرم زل میزند و میگوید:من ڪہ آرزو بہ دل موندم هادے خوب درس بخونہ! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،مادرم مے پرسد:چرا؟! لیسانس دارن ڪہ! لبخند محوے ڪنج لبانش مے نشیند:آرہ! اما دبیرستان بہ زور درس خوند! ڪنجڪاو مے پرسم:چرا؟! صورتش را بہ سمتم برمیگرداند:دوست نداشت تو رشتہ هاے نظرے درس بخونہ! بہ اصرار من رفت ریاضے فیزیڪ،امتحاناے ترمشو با یازدہ دوازدہ قبول میشد! یڪے دوبارم تڪ مادہ زد! دوبارہ جرعہ اے از چایش مے نوشد و با خندہ ادامہ میدهد:هر طور بود دیپلمشو گرفت دیگہ! انگار مے داند سوال بعدے ام چیست ڪہ میگوید:تو ڪنڪورم رتبہ ے خوبے نیاورد،دانشگاہ آزاد حسابدارے خوند! بہ گرافیڪ علاقہ داشت! چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:باورت میشہ هادے اے ڪہ تڪ پسر خانوادہ ے ماست و وضع مالے پدرش خوبہ،ڪارگرے ڪردہ باشہ؟ ابروهایم را بالا میدهم:نہ! با غرور میگوید:از شونزدہ سالگے ڪار میڪنہ! نذاشت شهریہ ے دانشگاهشم ما بدیم! بعد ڪہ وارد دانشگاہ شد رفت سراغ ڪاراے دیگہ،تو شرڪتے ام ڪہ الان مشغولہ نزدیڪ یہ سالہ استخدام شدہ! متعحب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:در ڪل شخصیت مستقلے دارہ،مطمئنم تو هزینہ هاے ازدواجتونم نمیذارہ ما ڪمڪ ڪنیم! گونہ هایم سرخ میشوند،از ڪدام ازدواج صحبت میڪند؟! فرزانہ،دستِ راستم را میان هر دو دستش میگیرد و گرم میفشارد،برقِ چشمانش سَر در گُمم میڪند،رنگِ خواهش دارند و التماس! _هادے مردیہ ڪہ اگہ دلشو بہ دست بیارے زندگیشو بہ پات میریزہ! عجیب بر جملہ ے "دلشو بہ دست بیاری" تاڪید دارد! خجول نگاهم را از چشمانش میگیرم و آرام میگویم:فعلا ڪہ تازہ داریم آشنا میشیم! دستم را رها میڪند:بذار بشناسیش! در دلم پوزخند میزنم،ڪدام بقالے میگوید ماستم ترش است؟! ادب و شخصیت پسرش را چند روز پیش دیدم! فنجان چاے را برمیدارم و ڪمے مے نوشم،فرزانہ رو بہ مادرم میگوید:پروانہ جان! راستش گفتم امروز بیام هم شما رو ببینم هم دعوتتون ڪنم فردا شب بیاید خونہ ے ما براے شام! مادرم لبخند گرمے بہ رویش مے پاشد:ممنون عزیزم اما ما زیاد مزاحم شدیم فعلا باید جبران ڪنیم! فرزانہ اخمانش را درهم میڪشد:وا! این حرفا چیہ؟! ما ڪہ باهم تعارف نداریم،بعد از چند وقت دور هم جمع بشیم. سریع میگویم:ممنون اما خواهر بزرگم براے فردا شب دعوتمون ڪردہ! فرزانہ نگاهش را میان من و مادرم مے چرخاند:جدے؟! مادرم سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و میگوید:آرہ! خیلے وقتہ خونہ ش نرفتیم ازمون دلخورہ. میخواهم نفس آسودہ اے بڪشم ڪہ از شر مهمانے خلاص شدم ڪہ فرزانہ میپرسد:میدونن آیہ و هادے نامزدن؟ مادرم ڪمے مڪث میڪند و جواب میدهد:آرہ میدونن! لبم را میگزم و دلخور مادرم را نگاہ میڪنم،نباید میگفت! فرزانہ با خوشحالے میگوید:پس ایرادے ندارہ ڪہ فردا آیہ بیاد خونہ ے ما؟ میخواهم حرفے بزنم ڪہ مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند. _ایرادے ڪہ ندارہ! اما خب آیہ بخواد تنها بیاد.... فرزانہ نمیگذارد مادرم را ادامہ بدهد:مگہ میخواد بیاد خونہ ے غریبہ؟! بذارید بہ حساب پا گُشا! نگاہ مظلومم را دوبارہ بہ مادرم میدوزم،لبخند آرامش بخشے میزند:باشہ! آرام میگویم:مامان! فرزانہ جدے بہ من میگوید:فردا پنجشنبہ ست،بهونہ براے درس و مدرسہ قبول نمیڪنم! سپس رو بہ مادرم ادامہ میدهد:پس با اجازہ ت فردا میگم هادے ساعت پنج شیش بیاد دنبال آیہ،شمام با خیال راحت برید مهمونے! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،انگار از آن شب بلاے الهے نازل شد! بودن ڪنارِ هادے! چہ عذابِ شیرینے..... بہ مادرم زل میزنم و میگویم:ببین ڪاراتو! همانطور ڪہ روسرے اش را سَر میڪند میگوید:بهش چے میگفتم؟! مگہ درخواست نامعقولے ڪرد؟! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🌷بیست و هشتمین سحر رمضان را میہمان شهید مدافع حرم بی سر #شهید_محسن_حججی باشیم🌷 ڪہ أَحیاء هستند و رزق‌شان عندربـــ ! شایداز برڪتـــ حضورشان خودِغریبمان رابیابیم...🌹 #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

اِلَهـی هـَارِبٌ مِنْڪَ إِلَیْڪ خدایا فرار می ڪنم از خودت بہ خودت یعنی تمام دارایی ام و امن ترین پناهـم تو هـستی مرا به نگاهی دریاب #مناجات_الراغبین #خدایا_ما_دوبارہ_آمدیم http://eitaa.com/golestanekhaterat

📖جزء خوانی روزانه ماه مهربانی 🌙 🌹جزء بیست وهشتم۲۸ 🎤استاد معتز آقایے 💈حجم فایل : ۳/۸ مگابایت 🌷هدیه به شهدای روحانی #دفاع_مقدس_و_مدافع_حرم http://eitaa.com/golestanekhaterat

دلتنگ که باشے بغــــض که داشته باشے پناه میبرے به قاب عکـس ها حالا خدا نکند دختر باشی و بابایے 🌸ریحانه ایزدی دردانه ی شهید مدافع حرم پویا ایزدی🍃 #مدیون_خانواده_شهداییم #صبحتون_شهدایی http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۷ نیم نگاهے بہ سر تا پایم مے اندازد و بدون اینڪہ منتظر جواب حرف هاے قبلے اش باشد مے پرسد:آمادہ شدے؟! سرد میگویم:بعلہ! نگاهم بہ سمت ساعت ڪشیدہ میشود،دہ دقیقہ بہ پنج! هادے صبح بہ خانہ زنگ زد و گفت ساعت پنج دنبالم مے آید. _مریم و نساء خیلے دلخورن! مے پرسم:بابتِ؟! بہ سمتم برمیگردد و عاقل اندر سفیهانہ نگاهم میڪند:یعنے نمیدونے؟! شانہ اے بالا مے اندازم و نگاهم را بہ مانتوے بنفشم مے دوزم. بخاطرہ دعوت نشدن بہ مراسم محرمیت دلخورند. _گفتم یاسین و نورا زودتر از ما برن ڪہ ترڪشاشون بیشتر بہ اونا بخورہ! بلند میخندم:واے مامان! از روے مبل بلند میشوم و مقابل آینہ مے ایستم،با وسواس روسرے مشڪے رنگم را مدل لبنانے میبندم. _چادر رنگے برداشتے؟! بدون اینڪہ نگاهم را از آینہ بگیرم میگویم:نہ! اونجا از همتا یا یڪتا میگیرم. پالتوے مشڪے ام را از روے مانتو تن میڪنم،همین ڪہ آخرین دڪمہ اش را مے بندم صداے زنگ در بلند میشود. مادرم همانطور ڪہ بہ سمت در میرود میگوید:حتما هادیہ! اخمانم را درهم میڪشم،بابت رفتار چند روز قبلش عصبانے ام! چادرم را از روے دستہ ے مبل برمیدارم و سریع سر میڪنم. چند لحظہ بعد هادے وارد خانہ میشود،شلوار ڪتان قهوہ اے تیرہ با ڪاپشن مشڪے پوشیدہ. گونہ ها و نوڪ بینے اش از شدت سرما صورتے رنگ شدہ اند. با لبخند رو بہ مادرم میگوید:سلام! مادرم لبخند مهربانے نثارش میڪند و میگوید:سلام! خوش اومدے! بیا تا آیہ آمادہ بشہ یہ چاے بخور! جدے میگویم:مامان! منڪہ آمادہ ام! مادرم دور از چشم هادے لبش را میگزد و لب میزند:زشتہ! نگاہ هادے بہ من مے افتد،همانطور ڪہ سرش را پایین مے اندازد میگوید:سلام! چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس بہ زور جوابش را میدهم:سلام! میخواهد روے مبل بنشیند ڪہ با قدم هاے بلند بہ سمت در میروم و میگویم:الان ڪفشامو مے پوشم بریم! از چشمانش خستگے مے بارد،درماندہ نگاهے بہ من و سپس بہ مادرم مے اندازد. دوبارہ قد راست میڪند:پروانہ خانم! با اجازہ تون ما بریم. مادرم اخمانش را درهم میڪشد:بشین یہ چایے بخور! لبخند ڪم جانے میزند:سر فرصت میام براے یہ ناهار یا شامِ مفصل مزاحمتون میشم،شمام دیرتون میشہ! مادرم گرم میگوید:قدمت روے چشم،البتہ اگہ آیہ بذارہ! سپس ریز میخندد،با حرص میگویم:مامان! پیشانے اش را بالا میدهد:بعلہ؟! نگاهم را از هادے و مادرم میگیرم،بے توجہ بہ تعارف تڪہ پارہ ڪردنشان مشغول بہ پا ڪردن نیم بوت هایم میشوم. همین ڪہ نیم بوت هایم را مے پوشم هادے ڪنارم مے ایستد. بدون اینڪہ نگاهم ڪند ڪالج هاے مشڪے اش را بہ پا میڪند. چند لحظہ بعد از مادرم خداحافظے میڪنیم و از خانہ خارج میشویم. همین ڪہ در حیاط را میبندم نگاهے بہ اطراف مے اندازم،ڪوچہ تقریبا خلوت است. هادے سوییچ را بہ سمت ماشین میگیرد و دڪمہ اش را میفشارد. چند متر دور تر از جلوے درمان پارڪ ڪردہ. براے اینڪہ ڪسے نبیند،سریع در سمت ڪمڪ رانندہ را باز میڪنم و مے نشینم‌. هادے متعحب خیرہ شدہ،بدون حرف سوار میشود. سرد میگویم:لطفا از این بہ بعد داخل ڪوچہ نیاید! چیزے نمیگوید،ادامہ میدهم:نمیخوام همسایہ ها متوجہ بشن! لب میزند:باشہ! میخواهد ماشین را روشن ڪند ڪہ نگاهش بہ دست هایم مے افتد. دست راستش را مقابلم میگیرد و انگشتِ انگشترے اش را تڪان میدهد:انگشترتون؟! گیج نگاهش میڪنم:خب! دستے بہ تہ ریشش میڪشد و میگوید:انگشترے ڪہ مامان شب محرمیت بهتون داد! باز مثل خنگ ها میگویم:خب! جدے نگاهم میڪند:دستتون نڪردید! این بار ڪشیدہ تر میگویم:خب! لبخند ڪجے ڪنج لبش مهمان میشود:مامانم یڪم حساسہ ڪاش دستتون میڪردید! نگاهے بہ دستانم مے اندازم و میگویم:باهاش راحت نیستم! بدون حرف حرڪت میڪند،نگاهم از داخل آینہ بہ ظرف هاے غذایے ڪہ روے صندلے عقب چیدہ شدہ اند مے افتد‌‌. ڪنجڪاو سر برمیگردانم،بیشتر از بیست تا بہ نظر مے رسند. هراسان بہ سمت هادے برمیگردم،بلند میگویم:آقاے عسگرے! چشمانش از تعجب گشاد میشوند،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:چیزے شدہ؟! با حرص میگویم:قرارمون این نبود! صورتش را بہ سمتم برمیگرداند،متعجب میگوید:مگہ چے شدہ؟! با سر بہ صندلے عقب اشارہ میڪنم و میگویم:قرار نبود از اقوام ڪسے متوجہ بشہ! مادرتون دیروز نگرفت مهمون دارید! همانطور ڪہ سرش را برمیگرداند پوزخند میزند:نترس! برات جشن نگرفتیم! و اینگونہ براے اولین بار برایش مفرد شدم! با بے احساس ترین عاشقانہ! با حرص مشتم را میفشارم و میگویم:نگہ دارید! میخوام پیادہ شم. بدون اینڪہ نگاهش را از رو بہ رو بگیرید میگوید:پیادہ ت میڪنم،میرما! تقریبا داد میزنم:منم خواستم پیادہ م ڪنید! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷