✍️ #رایحه_رفتارها_و_حرفها 🔹️ حرفها و رفتارها #عطر و رایحه دارند و تا مدتها روی جان و تن می‌نشینند. 🔸️ زن و شوهرها مواظب باشید با کسانی معاشرت کنید که عطر رفتار و حرفهایشان، روحتان را بدبو نکند. کسانی که به همسر خود احترام نمی‌گذارند، همیشه #نق می‌زنند و یا #بدگویی همسر می‌کنند و سیستم آنها فاز #منفی دادن است از این قبیل هستند‌. 🔹️ در مواجهه با این افراد، فضا را با حرفهایی که #عطر دعوت به صبوری، خوش‌بینی، سازگاری و #مدارا دارد‌ پر کنید. 🔸️ حتماً پس از جدا شدن از چنین انسانهایی، نقاط #مثبت همسر و زندگیتان را در ذهن خود پرورش دهید و روحیه #شکرگزاری را در خود تقویت کنید تا رایحه متعفّنِ حرفهایی که شنیدید شما را #آزار ندهد. #همسرداری #سبک_زندگی ╭⁦🌺🍂🍃 ┗╯\╲━━━━━━━━ ╰┈•៚ @Golmaryam1399 ┗━━━━━━━━🌺━ 📌دوستان خود را نیز دعوت کنید

#زیست_آگاهانه ⚡️عیبگویان بیشتر گم کرده راه 📃آدمی که به #خود_آگاهی دست یافته می داند که،زبان نکوهش زبان #سرزنش زبان ایرادگیری و اعتراض است. و چنین شخصی همواره بر صفحه ی نمایش زندگی اش کلیدهای سیاه را می فشارد و سیاهی را بر تمام این صفحه گسترش میدهد . 🔖#خضر به موسی توصیه می کند :«ای پسر عمران هیچ کس را به واسطه گناهی سرزنش مکن و بر #گناه خویش #مثبت گریه کن.»(بحار الانوار ، ج ۷۰، ص ۱۳۸۶ ) ▫️سرزنش و نکوهش مکرر موجب #عادی شدن یک صفت زشت و تثبیت آن در فرد می شود. کم کم به او می باوراند که این صفت ناپسند جزئی جدایی ناپذیر از شخصیت اوست. و او نیز به این باور می رسد که سرزنشگر این صفت را بر او پذیرفته است. در واقع سرزنش به خصوص تکرار آن موجب شده که دیگر انگیزه ای برای رفع این صفت زشت در فرد باقی نماند؟ 🔸 ما با زبان سرزنش دیگر یار و دستگیر شخص نیستیم؛ بلکه او را به سوی پرتگاه سوق میکنیم. 👈«خانمی درد دل میکرد و میگفت که من تصمیم گرفته بودم که همیشه در زندگی راست بگویم یکبار غفلتی کردم و دروغی گفتم بعد از فاش شدن این دروغ خانواده ام پیوسته به من میگفتند که تو همه اش دروغ میگویی و همین جمله ی آنها باعث شد که من عهدی را که در خصوص راستگویی با خود بسته بودم بشکنم. ببینید اثرات منفی سرزنش و نکوهش در گلایه این خانم به خوبی مشهود است. اگر خانواده این فرد نگرش خود را تغییر داده بودند و به جای سرزنش و اعتراض با شیوه ی درست به او محبت میکردند به یقین او در رفتارش تجدید نظر میکرد و آنها امروز زندگی شادتری داشتند.👉 📝برگی از کتاب سردلبران « پیوند به تماشاگه راز»