❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۸۶ 💠 ذکر، یک زندگی است 🔰 منِ انسان زمانی که بفهمم فعلِ خالق هستم، فعلِ الله هستم و هیچ در هیچ هستم و هرچه هست نمودی از اراده خالق هستی است، [وقتی] این بینش باز شود؛ 🔹 سرنوشت او، معنای زندگی او، مبنای زندگی او #زیر_و_رو خواهد شد و نه تنها که با این ذکر خدا کوچک‌ترین محدودیتی #نخواهد داشت؛ بلکه با تولد جدید در یک نظام #تمدن_نوین_اسلامی و با یک مفاهیم بالا و با یک روحیۀ قوی و بالا و با یک مبنای خاص زندگی خواهد کرد. 📌 همۀ گرفتاریهای لاینحلی که غیر اهل توحید فکری در این عالم حیوانی، در همۀ میادین و صحنه‌ها دارند، از نداشتن این بینش است. 🌀 هر قشری از انواع قشرهای بشر آمده و #ادعا کرده که مشکل این انسان را حل کنند. امکان #ندارد حل شود. 🔸 این مثالِ این می شود که کودکی را مادرش در گهواره به حال خود رها کند و بگوید که خودش مشکلاتش را حل کند. 📍 انسان باید خجالت بکشد در برابر خالق خودش، قوانین خالق خودش که در برابر او «أنا رجل» شود و بگوید من می‌خواهم مشکل انسان را حل کنم؛ 🌱 وقتی شهید سلیمانی می‌فرمایند: «فرصتی که در بحرانها هست، در خود فرصتها نیست»؛ این یعنی چه؟ چون در زندگی دیگری است که با ذکر الله دارد زندگی می‌کند؛ فلذا هر مشکلی تبدیل به اوج کمال او می‌شود. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۳۰۴ @golmaryam1399