اصطلاحات عرفانی
آب حیات
آب حیات، آب حیوان، آب زندگی یا آب خضر، به عقیدهی قدما آبی بوده است در ظلمات که در انتهای دنیای مسکون جای دارد و هر کس از آن چشمه، آب بنوشد، عمر جاودانی خواهد یافت.
در اساطیر آمده است که ذوالقرنین برای یافتن آن چشمه، به ظلمات رفت؛ اما نتوانست بدان دست یابد؛ ولی خضر پیغمبر که وزیر و پسر خالهی او بود، به همراه الیاس نبی، آن چشمه را یافتند و از آبش نوشیدند و عمر جاودان پیدا کردند.
در اصطلاح عارفان، گاهی کنایه شده است از سرچشمهی عشق و محبت که هر که از آن بچشد، هرگز معدوم و فانی نشود و نیز اشارت به دهان معشوق و گاهی به معنی سخنان پیر و مرشد است که به سالک، حیات ابدی میبخشد.
شاخ نبات حافظ، دکتر برزگر خالقی، ص ۱۰۴۵.
#اصطلاحاتعرفانی
#آبحیات
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303