حکایت عابد و استخوان پوسیده
از بوستان سعدی
شنیدم که یک بار در حِلّه‌ای*
سخن گفت با عابدی، کلّه‌ای
که: من فَرّ فرماندهی داشتم
به سر بر، کلاهِ مِهی* داشتم
سپهرم، مدد کرد و نصرت، وِفاق*
گرفتم به بازوی دولت،* عراق
طمع کرده بودم که کرمان* خورم
که ناگه، بخوردند کرمان،*سرم
بکَن پنبه‌ی غفلت از گوشِ هوش
که از مُردگان، پندت آید به گوش
لفات: 🌺🌺🌺
حلّه، کوی، محله.
مِهی: بزرگی.
وفاق: موافقت، سازگاری.
دولت: بخت، حکومت.
کرمان: در مصراع اول: شهر کرمان.
کرمان: در مصراع دوم: کِرم‌ها.
کلیات سعدی، بوستان، باب اول در عدل و تدبیر و رای، ص ۲۳۲ و ۲۳۳.
#بوستان‌سعدی
#حکایت‌عابدواستخوان‌پوسیده
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
7.1هزار دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
293 ویدیو
5 فایل
توسط دبیر بازنشسته: عفت ک.(بانو خالقی)
استفاده از مطالب، با درج لینک.
#تبلیغات:
https://eitaa.com/tablighategolzareadabiyat2
کانال‌سوم: #سخنان‌بزرگان‌ایران‌و‌جهان
@sokhananebozorgan2
کانال دوم: #گلستان‌ادبیات
@golestaneadabiyat
مشاهده در ایتا