سیب دلتنگی از عبدالرضا رضایی‌نیا دستِ پرشور ادّعا خالی‌ست سینه‌ها پُر، که سفره‌ها خالی‌ست کاسه‌ی چشمها، لبالب درد چشمه گم، کوزه‌ی صفا خالی‌ست رخ اگر سرخِ سیلیِ فریاد کوله‌بارِ غرور ما خالی‌ست آسمان، داغدار خنده‌ی ابر سینه‌ی رود، از صدا خالی‌ست بس که خواندیم ناخدایان را ذهن این خاک، از خدا خالی‌ست فصل، سرشارِ سیبِ دلتنگی‌ست سبدِ شاعران، چرا خالی‌ست؟ بخوان عین باران، رضایی‌نیا، ص ۴۲۱ و ۴۲۲. #عبدالرضا_رضایی‌نیا #سیب_دلتنگی #شاعران https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303