شرح یک رباعی از مولانا
از سید احمد بهشتی شیرازی
سرهای درختان، گلِ تَر می‌چینند
وندر دل خود، کانِ گُهر می‌بینند
چون بر سر پایند، گَهِ بی برگی
نومید نگردند و ز پا ننشینند
مراد از درختان، عارفان و عاشقان و فرزانگانند. می‌فرماید که: سرهای این درختان، دایم گل‌های تر و تازه‌ی معرفت و شناخت و علم می‌چینند و هماره دل و جان خود را، معدن گوهرهای پُربها می‌بینند.
در هنگام بی‌برگی و بی‌نوایی، خود را سرپا نگه می‌دارند و نومید نمی‌گردند و همچنان به پراکندن عشق و معرفت و علم مشغولند.
📚📚📚📚
باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۷۹۷، رباعی ۱۰۱۹.
#شرح‌رباعی‌مولانا
#سید‌احمدبهشتی‌شیرازی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
🟢 شرح یک رباعی از مولانا 🟢
از سید احمد بهشتی شیرازی
خورشید کمربسته، به پیشت میرد
وان ماه جگرخسته، به پیشت میرد
وان سرو و گل رُسته، به پیشت میرد
این دل‌شده، پیوسته به پیشت میرد
خطاب به حضرت حق است سبحانه و تعالی. می‌فرماید: آن گل و خورشید کمربسته که مصطفاست (ص) و آن سرو و ماه جگرخسته که مرتضی(ع) است، و از بندگان نازنین و از معشوقان دیدنی تو‌اند، پیشت می‌میرند. این دل‌شده هم که غلام آن‌هاست و بنده‌ی تو، پیشت می‌میرد:
کمان‌ابروی ما را گو بزن تیر
که پیش دست و بازویت بمیرم
(حافظ)
📚📚📚📚
باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، سید احمد بهشتی شیرازی، ص ۴۲۷، رباعی ۵۳۲.
#شرح‌رباعی‌مولانا
#سید‌احمدبهشتی‌شیرازی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303