حکایتی از بوستان سعدی
طبیب و کُرد
شبی، کُردی از دردِ پهلو نخُفت
طبیبی، در آن ناحیت بود و گفت:
ازین دست کاو برگِ رَز می‌خورَد
عجب دارم ار شب، به پایان بَرَد
که در سینه، پیکانِ تیرِ تتار
بِه از ثِقلِ مأکولِ ناسازگار
گر افتد به یک لقمه، در روده، پیچ
همه عمرِ نادان، برآید به هیچ
قضا را، طبیب اندر آن شب بمُرد
چهل سال ازین رفت و زنده‌ست کُرد
لغات:
نخفت: نخوابید.
رز: انگور.
به پایان بردن شب: کنایه از مُردن.
پیکان: نوک تیزِ سر تیر.
تتار: قوم تاتار.
ثقل: سنگینی.
مأکول: خوردنی.
کلیات سعدی، بوستان، باب پنجم در رضا، ص ۳۲۶.
#بوستان‌سعدی
#رضا
#طبیب‌وکرد
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
7.8هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
175 ویدیو
5 فایل
توسط دبیر بازنشسته: ع. ک. (بانو خالقی) ایجاد کانال: ۹ بهمن ۱۴۰۱
استفاده از مطالب، با ذکر نام یا لینک کانال مجاز است.
تبلیغ و تبادل نداریم.
کانال دوم‌ما #گلستان‌ادبیات
https://eitaa.com/golestaneadabiyat
مشاهده در ایتا