نی و نماد آن در ادب فارسی🌺🌺🌺 نی اغلب نماد تُردی و شکنندگی و در عین حال، انعطاف به شمار می‌آید. در مثنوی مولوی، نماد عارف و انسانی است که از خدا دور افتاده و با آواز حزینش، آرزوی بازگشت به اصل خویش را نشان می‌دهد. نیستان هم عالم بالاست که از آن دور شده و خواهان بازگشت به آن جا و نزد خداوند است. بشنو این نی، چون شکایت می‌کند از جدایی‌ها حکایت می‌کند کز نیستان تا مرا ببریده‌اند در نفیرم، مرد و زن نالیده‌اند سینه خواهم شَرحه‌شَرحه از فِراق تا بگویم شرح درد اشتیاق هر کسی کاو دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش نفیر: فریاد. شرحه‌شرحه: پاره‌پاره. مثنوی معنوی،دکتر برزگر خالقی، ج ۱، ص ۳. #نی #نیستان https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

دلداده از رحیم زریان چه در بلخ و چه در قونیه، چه ری طنین زندگانی می‌شود طی بیا چون مولوی دلداده باشیم نوای عاشقی را بشنو از نی گلوی نی، دوبیتی‌ها، رحیم زریان، ص ۲۹. #مولوی #نی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

نیِ آواز از رحیم زریان خداوندا، دوبیتی، ساز من شد گهی همدم، گهی همراز من شد غمم را با دوبیتی ساز کردم نیِ شادی، نیِ آواز من شد گلوی نی، دوبیتی‌ها، رحیم زریان، ص ۲۱. #دوبیتی #نی #غم‌و‌شادی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303