یک رباعی از شاه‌ سَنجان خوافی 📚📚📚 علم حقیقی علمی که حقیقتی است، در سینه بُوَد در سینه بُوَد، هر آن چه درسی نبُوَد صد خانه پر از کتاب، کاری ناید باید که کتابخانه، در سینه بُوَد سیر رباعی در شعر فارسی، ص ۱۴۴. خوافی، از عارفان قرن ششم هجری است. #علم_حقیقی #کتاب #کتابخانه https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

داستان‌نویسی ادامه‌ی اشتراکهای اساسی داستان کوتاه و رمان☘☘☘ ۱۲ - تمثیل و نماد مبحث تمثیل در ۲۳ مرداد مطرح شد. اینک ادامه‌ی مطلب با نماد. نماد 🌹🌹🌹 شیوه‌ای است غیر صریح که نویسنده با استفاده از آن، موضوعی را تحت پوشش موضوع دیگر، چیزی را بر حسب چیز دیگر نشان می‌دهد و صحنه‌ها و مفاهیم را با توسل به شاهد و نمونه پیش می‌کشد. وقتی گل سرخی را با تاکید و تکرار توصیف کنیم، گل، همان گل سرخ است؛ اما چیزی بیشتر از خودش نشان می‌دهد که ذهن ما را به خود جلب می‌کند؛ مثلاً ما را به یاد جوانی، عشق و زیبایی می‌اندازد؛ یعنی گل سرخ، در عین حال که گل سرخی است، نماد جوانی و عشق و زیبایی هم هست‌. با تلخیص از ادبیات داستانی، میرصادقی، ص ۳۰۸. #داستان‌نویسی #نماد https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

ابوعلی سینا و ابوسعید ابوالخیر روزی ابوعلی سینا، به مجلس ابوسعید ابوالخیرِ عارف درآمد. بر زبان ابوسعید، سخن از طاعت و معصیت گذشت. بوعلی این رباعی را برخواند: ماییم به عفو تو تولّا کرده وز طاعت و معصیت، تبرّا کرده آن جا که عنایت تو باشد، باشد ناکرده چو کرده، کرده چون ناکرده ابوسعید، در پاسخ بوعلی فرمود: ای نیک نکرده و بدیها کرده وان گه به خلاص خود تمنّا کرده بر عفو مکن تکیه که هرگز نبُوَد ناکرده چو کرده، کرده چون ناکرده هزار نکته، مُستجیر، ص ۱۵۵ و ۱۵۶. #بوعلی_سینا #ابوسعید_ابوالخیر https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

بخشی از سروده‌ی فریدون مشیری🌴🌴🌴 من مناجات درختان را هنگام سحر رقص عطر گل یخ را با باد نفس پاک شقایق را درسینه‌ی کوه صحبت چلچله‌ها را با صبح نبض پاینده‌ی هستی را در گندم‌زار گردش رنگ و طراوت را در گونه‌ی گل همه را می‌بینم، می‌شنوم... در کوچه باغ شعر نو، طاهری، ص ۳۰۵ و ۳۰۶. #فریدون_مشیری #طبیعت https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

سروده‌ای از خاکشیر اصفهانی🦋🦋🦋 تقلید کورکورانه بعضی از روی غزلها، غزلی ساخته‌اند اصل را دیده و رویش بَدَلی ساخته‌اند کرده بر شعر اساتید، نگاهی سطحی دست و پایی زده و شعر شَلی ساخته‌اند خنده‌سازان و خنده‌پردازان، صلاحی، ص ۳۱۵. جعفر موسوی، متخلص به خاکشیر، متوفّای ۱۳۷۵ قمری و دارای دیوان شعر است. #تقلید_کورکورانه #خاکشیر_اصفهانی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

پیامبر اسلام - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کودکان را دوست بدارید و به ایشان مهر بورزید و چون به آنان، وعده‌ای دادید، به وعده‌ی خود وفا کنید. کافی، ج ۶، ص ۴۹. #پیامبر_اسلام(ص) #کودکان https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

حکایتی از گلستان سعدی📚📚📚 آهسته و پیوسته رفتن روزی به غرور جوانی، سخت رانده بودم و شبانگه، به پای گَریوه‌ای، سست مانده. پیرمردی ضعیف، از پسِ کاروان همی‌آمد و گفت: چه خُسبی که نه جای خُفتن است؟ گفتم: چون رَوَم که نه پای رفتن است؟ گفت: این نشنیدی که صاحبدلان گفته‌اند: رفتن و نشستن، بِه که دویدن و گسستن. ای که مشتاق منزلی، مشتاب پند من کاربند و صبر آموز اسب تازی، دوتگ رَوَد به شتاب و اشتر آهسته می‌رود شب و روز لغات: گریوه: تپّه‌ی سر راه. خسبیدن و خفتن: خوابیدن. صاحبدل: دل‌آگاه، عارف. گسستن: بریدن، از پای افتادن. دوتگ: دوتاخت، بسیار تند. گلستان سعدی، شرح دکتر احمدی گیوی، باب ششم در ضعف و پیری، ص ۳۴۰. #گلستان_سعدی #آهسته_رفتن https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303