سخنان عارفان فضیل عیاض(قرن دوم هجری): وقتی بدان که می‌کردند، ریا می‌کردند؛ اکنون بدان چه نمی‌کنند، ریا می‌کنند. 🌼🌼🌼 ذوالنون مصری(قرن ۲ و ۳ هجری): توبه‌ی عوام، از گناه است و توبه‌ی خواص، از غفلت. 🌼🌼🌼 جُنید بغدادی( قرن سوم هجری): غافل بودن از خداوند، سخت‌تر از آن که در آتش بودن. 🌼🌼🌼 تذکرة الاولیا، عطار، تصحیح دکتر شفیعی کدکنی، ص ۱۰۱، ۱۵۲ و ۴۵۳. #سخنان‌عارفان #تذکرةالاولیا #عطار https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

رمان و داستان کوتاه از لحاظ زاویه‌ی دید 📚📚📚 ۲ - دانای کل گروه دوم، داستان‌هایی است که از زاویه‌ی دید سوم‌ شخص، به سیر وقایع داستان نگاه می‌کند و نویسنده چون گوینده‌ای، رفتار و اعمال شخصیت‌های داستان را به خواننده گزارش می‌دهد و وضعیت و موقعیت و چگونگی زمان و مکان را تصویر می‌کند. نویسنده‌ی داستان، درحُکم فعال ما یشاء و دانای کل، به قالب شخصیت‌های داستان می‌رود و با ذهنیت آن‌ها نسبت‌ به شخصیت‌های دیگر و اوضاع‌ و احوال حاکم بر داستان داوری می‌کند و وضعیت و موقعیت‌های زمانی و مکانی داستان را شرح می‌دهد. به عبارت دیگر، رمان‌نویس، زاویه‌ی دید را از یک شخصیت به شخصیت دیگر تغییر می‌دهد و به ما امکان می‌دهد که از آگاهی نسبی همه‌جانبه‌ای بهره‌مند شویم؛ زیرا که می‌توانیم افکار شخصیت‌های داستان را بخوانیم. این شیوه‌ی بازگویی، به زاویه‌ی دید دانای کل یا زاویه‌ی دید نویسنده یا زاویه‌ی دید چندگانه معروف است. نمونه‌ای از رمان شوهر آهو خانم اثر علی‌محمد افغانی: آهو، حرف در دهانش ماسید. بهت‌زده و بی‌حرکت، سر جای خود نشست. شوهرش، چرا چنان کرد؟ ادبیات داستانی، جمال میر صادقی، ص ۴۹۴ و ۴۹۵. #زاویه‌ی‌دید‌داستان #دانای‌کل #جمال‌میر‌صادقی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

فردوسی از عبدالعلی ادیب برومند اَلا ای گرانمایه دانای طوس که خورشید، پای تو را داد بوس به هفت آسمان رفت آوازه‌ات فلک نیست ظرفی به اندازه‌ات... در ایران ندیدم یکی شیرمرد که کاری به مقدار کار تو کرد... پژواک ادب، گزیده‌ی اشعار ادیب برومند، ص ۵۶۶. #فردوسی #ادیب‌برومند https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

شاهنامه‌‌ی فردوسی 🌹🌹🌹 آغاز کتاب 🌼🌼🌼 خَستو: اعتراف‌کننده، اقرارکننده. 🌻🌻🌻

داستان کوتاه 📚📚📚 خلاصه‌ی داستان درخت مردم‌پرست درختی در سرزمین چین وجود داشت که مورد اعتقاد مردم آن ناحیه بود. روزی مسافری که از آن‌ جا عبور می‌کرد، پرستش مردم را بر آن درخت مشاهده می‌کند و از این مسئله ناراحت شده، قصد برکندن درخت را می‌نماید. ناگهان درخت به او ندا می‌دهد که از این کار صرف‌نظر کند و به مرد می‌گوید که چرا قصد چنین کاری را دارد؟ مرد جواب می‌دهد که می‌خواهد ضعف و بی مقداری درخت را به مردم نشان بدهد. درخت به مرد وعده‌ی سکه‌های طلا را می‌دهد تا از بریدنش منصرف شود. مرد قبول می‌کند و فردا با تعجب می‌بیند که دعوی درخت تحقق می‌یابد و تا یک هفته، همین مسئله ادامه پیدا می‌کند. روز هفتم، دیگر مرد، سکه‌ای نمی‌یابد. برای همین، دوباره قصد بریدن درخت را می‌کند. درخت دوباره علت را جویا می‌شود و مرد جواب می‌دهد که چون دیگر از درخت سودی به او نمی‌رسد، قصد انجام این کار را دارد؛ ولی این‌ بار درخت با حالت تهدید می‌گوید که او همان‌ طور که قدرت بخشش و احسان دارد، قدرت بدی رساندن هم دارد. مرد از این سخن می‌ترسد و از تصمیم خود برمی‌گردد. درآمدی بر ادبیات تمثیلی ایران، ۱ - مرزبان‌نامه، امیرحسین تسلیمی، ص ۸۶. #داستان‌کوتاه #درخت‌مردم‌پرست #امیرحسین‌تسلیمی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

بیا دست هم رو بگیریم و پاشیم جهــان بایـد ایـن لحظه‌ها رو ببینه🌹🌹🌹 🎙 #پویابیاتی 🇮🇷 #یه‌قلبیم 🌐 @pooyabayati

عشق از نظامی فلک، جز عشق، محرابی ندارد جهان، بی خاک عشق، آبی ندارد مشاعره، تیموری، ص ۳۸۸. #عشق #نظامی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

امام علی - علیه السلام - فرمودند: آخرین درجه‌ی بخشش، دادن آن چیزی است که با کوشش و زحمت به دست آمده است. غرر الحکم، ج ۲، ص ۵۰۵. #امام_علی(ع) #بخشش https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

بهاریه 😂😂 از عباس احمدی نوبهار است، در آن کوش که شاغل باشی نه که لیسانس بگیری و همش وِل باشی... اغنیا، اصل کباب و فقرا، بوی کباب صرفه آن است که در فکر فلافل باشی چون نبوده پدرت شخص شخیصی، بالتّبع قسمت این است که در رتبه‌ی نازل باشی.‌.. کاش می‌شد بروی بار دگر سربازی توی خدمت، عقب کسب فضایل باشی... بنِشین بر لب جو، منتظر یارانه بلکه با طرح تحوّل، متحوّل باشی روزگاران غریبی است، همه گرگ شدند نکند تکّه‌ی جامانده‌ی پازل باشی مخزن الاشرار، مجموعه‌ی نقیضه و شعر طنز عباس احمدی، ص ۲۷ و ۲۸. #شعر‌طنز #عباس‌احمدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

آرایه‌های ادبی تَلمیح در لغت، به معنای نگاه کردن به چیزی و اشاره کردن به سوی چیزی است و در اصطلاح فن بدیع، اشاره کردن به داستانی اساطیری، قصه، مثَل، آیه، حدیث، شعر، دانشها و باورهای عامه است. الف - تلمیح به آیات قرآنی: تکیه بر تقوا و دانش، در طریقت کافری است راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش (حافظ) اشاره است به آیه‌ی چهارم از سوره‌ی طلاق: و مَن یَتَوَکَّل عَلَی الله فَهُوَ حَسبُه. ب - تلمیح به احادیث: کُنتُ نَبیّاً چو عَلَم پیش بُرد ختم نبوت به محمد سپرد (نظامی) که اشاره دارد به حدیث نبوی : کُنتُ نَبیّاً و آدَمُ بَینَ الماءِ و الطّین. ( من پیامبر بودم؛ در حالی که آدم بین آب و گِل بود.) ج - تلمیح به باورهای دینی: کجاست صوفی دَجّال‌چشمِ مُلحد‌شکل؟ بگو بسوز که مهدی دین‌پناه آمد (حافظ) د - تلمیح به اساطیر: شاه ترکان چو پسندید و به چاهم انداخت دستگیر ار نشود لطف تهمتن، چه کنم؟ (حافظ) بدیع در شعر فارسی، دکتر عقدایی، ص ۷۹ و ۸۰ و بلاغت، دکتر محمدی، ص ۱۵۵. #آرایه‌های_ادبی #تلمیح https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303