#قسمت_چهل_و_دوم 🦋 گفتم :« شیما ، اسم خواهر رضاعی حضرت محمد(ص) است .» وقتی این را شنید ،خیلی خوشحال شد ؛ انگار تمام دنیا را به او داده اند. بی اندازه به ائمه اطهار و نام گزینی دینی اعتقاد داشت . در همین روز ها بود که هنگام افطار، علی اقا دو سه لقمه غذا بیشتر نخورد . این درست همان روز هایی بود که #خدا به ما فرزندی عطا کرده بود . گفتم :« علی اقا چرا غذا نخوردی ؟!» بعد بلند شدم و یک کمپوت برایش آوردم . اول که قبول نمیکرد . وقتی هم قبول کرد ، گفت :« به یک شرط ؟ » گفتم «چه شرطی ؟!؟» قران را که در دستش بود ، به طرف من گرفت و گفت :« به شرط اینکه همین حالا از این قرآن بخواهی که اگر من به #جبهه رفتم ، دیگر برنگردم و خدا #شهادت را نصیبم کند.» خیلی گریه کردم و گفتم :« علی آقا، این چه حرفی است میزنی ؟!» گفت:« شما تازه فارغ شده اید و هر چه از خدا بخواهید ، به شما میدهد. پس دعا کنید .» آنقدر مرا قسم داد و رها نکرد تا که از پاکی و معصومیت او حالم منقلب شد و گفتم :« خدایا هر چه این جوان آرزو دارد ، به او عطا کن....» دختر پانزده روزه من تازه پا به چهار ماهگی گذاشته بود که خداوند آرزوی او را مستجاب کرد . و من هنوز هم به آن روزهای تلخ و شیرین زندگی فکر میکنم به شبی که قرار بود من با همسرم پیمان ازدواج ببندم ،به من گفت : خواهرم از این ساعت که پیمان ازدواج می بندی ، باید سعی کنی مثل حضرت فاطمه(س) باشی . 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman

#قسمت_چهل_و_دوم 🦋 "شام آخر" ادامه.... تا آن زمان، سه کار اساسی مانده بود که انجام بدهیم؛ نماز، شام، و خداحافظی آخر. نماز را غرق سلاح روی خاک های فرسیه خواندیم. شام که انتظار سردستی داشتیم، برعکس، مفصل بود؛ چلو مرغ گرم، از همان مرغ های معروف شب #عملیات. معنی این کار نفهمیدم، هنوز هم نمیفهمم. گمان میکنم مسئولان تداراکات و آشپزهای پشت خط، از سر دلسوزی و محبت، شام آخر را مرغ میدادند؛ به تلافی همه ی قصوری که به خیال خودشان در حق بچه های رزمنده ،ناخواسته، روا داشته بودند. غیر از این چه میتوانست باشد؟ رزمنده ای که قرار است وارد نبرد شود و ده ها کیلومتر بدود ، بنشیند، برخیزد، شلیک کند که نباید شام سنگین بخورد. به هر حال رسم #جبهه این بود. بوی مطبوع مرغ به این معنی بود که عملیات نزدیک است. نگاه ها به آسمان بود. بعضی #خدا را آن بالا می جستند و بعضی دیگر ماه را می پاییدند تا کی صحنه را خالی کند و پیش روی در شب تاریک شروع شود. دیر وقت بود؛ شاید ساعت صفر شب.🕛 وقتش رسیده بود که مهمان ها فرسیه بلند شوند و از کنار دیوار های گلی روستا راهی به نیزار وسیعی که خدا میداند تا کجا پهن بود باز کنند و خودشان را به اولین مواضع دشمن برسانند. من و حسن و اکبر خداحافظی را گذاشتیم برای بعد؛ فرصتی که معلوم نبود دست میدهد یا نه....... 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman