امام #باقر عليه السلام: إنّ اللَّعنَةَ إذا خَرَجَت مِن صاحِبِها تَرَدَّدَت بَينَهُ و بَينَ الّذي يُلعَنُ، فإن وَجَدَتْ مَساغا و إلاّ عادَت إلى صاحِبِها و كانَ أحَقَّ بها، فاحذَروا أن تَلعَنوا مؤمنا فيَحِلَّ بِكُم. چون لعنت از دهان لعنتگر بيرون آيد ميان او و كسى كه لعنت شده است، مردد مى‌ماند؛ اگر راه و مجوّزى [براى رفتن به سوى لعنت شده] نيافت، به سوى لعنت كننده بر مى‌گردد كه او به آن سزاوارتر است. پس، از لعنت كردن مؤمن بپرهيزيد، كه به خودتان بر می‌گردد. 📘بحار الأنوار : 72/208/1

امام #باقر عليه السلام: لا فَضيلةَ كالجِهادِ، و لا جِهادَ كمُجاهَدةِ الهوى. هيچ فضيلتى چون جهاد نيست و هيچ جهادى مانند مبارزه با هواى نفس نمى‌باشد. 📘تحف العقول: 286 حدیث لیب