#سوال دانشجو: با این‌که شما از اوضاع مملکت خبر دارید و وضع مردم را خوب درک می‌کنید، ولی چرا کاری انجام نمی‌دهید؟ اگر مسؤولان گوش نمی‌کنند، چرا با آنها برخورد نمی‌کنید و افراد لایق و قابل اعتماد و دلسوز برای ملت را جایگزین آنها نمی‌کنید؟ چرا باید بعضی اشخاص مصونیت آهنین داشته باشند و بعضی دیگر نه؟ #پاسخ رهبر انقلاب اسلامی: از نظر من، هیچ کس مصونیت آهنین ندارد. همه در مقابل قانون و مسؤولیت‌های خودشان پاسخگو هستند و باید جواب بدهند. اما این‌که چرا من افرادی را نمی‌گمارم؛ پاسخ این است که طبق قانون عمل می‌کنم. گماشتن افراد، به عهده‌ی رهبری نیست. مهم‌ترین و بیشترین بخش‌های کشور، بخش‌هایی هستند که مسؤولیت گماشتن افراد در رأس آنها، با رهبری نیست. طبق قانون، روالی وجود دارد؛ باید آن روال عمل شود. اعتراض به آنها هم، باز روال قانونی دارد که اگر مسؤولی کم‌کاری داشت و این ثابت شد، چگونه باید با او برخورد کرد. مجلس یک‌طور برخورد می‌کند، دستگاه قضایی هم یکطور برخورد می‌کند. بنابراین، کارها باید بر اساس روال قانون پیش برود. مسائل کشور هم این‌گونه ساده و یکدست و قابل اندازه گیری با یک نگاه نیست که ما بگوییم فلان مسؤول توانست، یا فلان مسؤول نتوانست. مسائل کشور - چه کارهای اقتصادی، چه کارهای سیاسی و چه کارهای فرهنگی - پیچیده است. آن‌جایی که شما می‌بینید بنده به کسی اعتراضی می‌کنم، هنگامی است که جمع‌بندی همه‌جانبه‌ای نسبت به آن کار صورت گرفته؛ والّا این‌طور نیست که انسان بتواند از دور نسبت به کار مسؤولی، ارزیابی‌ای کند و او را محکوم یا تأیید نماید. البته نتایج کارها بایستی در عمل دیده شود. چیزی که من همیشه به مسؤولان - چه مسؤولان قوّه‌ی مجریّه و چه مسؤولان قوّه‌ی قضایّیه - توصیه می‌کنم، عمدتاً این است که در برخورد با تخلّف، هیچ‌گونه رودربایستی‌ای با کسی نکنند... مسؤولان قوّه‌ی قضایّیه هم همین‌طور؛ در حوزه‌ی کارِ خودشان نباید به‌هیچ‌وجه دچار رودربایستی و ملاحظه‌کاری شوند. اگر این احساس مسؤولیتِ بدون رودربایستی در مسؤولان بالا باشد، این امید وجود خواهد داشت که بسیاری از آن چیزهایی که به نظر ناهنجار می‌آید، برطرف شود. ۱۳۷۹/۱۲/۲۲ بیانات در جلسه پرسش و پاسخ دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر #فضای_مجازی #فرهنگی #ولایت_فقیه #پایگاه_شهدای_گمنام_ #مسجد_امام_حسن_مجتبی_(ع) #حوزه_360_بصیرت #ناحیه_حیدر_کرار_پرند #سپاه_سیدالشهدا،_استان_تهران

✍ خوردن روزه قبل از #حیض برای کسی که مطمئن است حیض می شود🧐 ➖➖➖ 🔴#ســـــوال: اگر خانمی در ماه رمضان در روزی که یقین دارد حیض می شود قبل از حیض شدن روزه اش را بخورد چه حکمی دارد؟ 🔵 #پاســـــــــخ در فرض سؤال، افطار روزه جایز نیست؛ لکن اگر عمداً روزه را باطل کند و پس از آن حائض شود، کفاره بر او واجب نیست؛ هر چند به خاطر افطار روزه، معصیت کرده و باید توبه و استغفار کند. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 ➖➖➖➖➖ ♻️💠♻️💠♻️💠♻️💠♻️

⁉️کسی که تاب #تحمل_تشنگی را ندارد در ماه مبارک #چه_وظیفه ای دارد ؟ 👈 #پــــاسخ : ✍آیت الله خامنه ای : انسان نمی‌تواند بخاطر ضعف و تشنگى، روزه را بخورد ولی اگر ضعف و تشنگى او به اندازه‌‌ای است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، در اين صورت هر وقت به حرج افتادند مى‌توانند افطار نمايند ولى تا در حرج واقع نشده‌اند، نبايد روزه را باطل كنند. ✍آیت الله مکارم شیرازی : اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و یا ترس بیمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد باید بقیّه روز را امساک کند. ✍آیت الله سیستانی : ضعف به تنهايى مجوز روزه خوارى نيست هرچند شديد باشد ، مگر اين كه موجب مشقت (سختی زیاد) باشد كه در اين صورت خوردن یا آشامیدن به مقدار ضرورت جايز است و بايد بعد از آن قضا نمايد. وهمچنين اگر ضعف موجب عجز (ناتوانی) از كار لازم براى كسب روزى باشد با فرض اين كه توانایی انجام کار ديگرى را نداشته باشد ، و نیز اگر كارگر به دليل تشنگى شديد نتواند روزه را ادامه دهد ، در اين دو صورت به احتياط واجب بايد در خوردن وآشاميدن به مقدار ضرورت اكتفا كند واز زائد بر آن اجتناب نمايد ، و باید بعد از آن قضا نمايد. ✍آیت الله وحید خراسانی: اگر روزه دار به قدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد ، واجب است به اندازه اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ، ولى روزه او باطل مى شود ، و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيّه روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد ، و همچنين اگر بترسد كه از نخوردن آب به او ضرر معتنا بهى برسد ، يا آب نخوردن براى او موجب حرجى باشد كه عرفاً قابل تحمّل نباشد ، كه در اين دو صورت مى تواند به اندازه رفع ضرر و حرج آب بياشامد. #احکام_روزه ➖➖➖➖➖➖ 🌺🌺🌺🌺🌺

#مشاوره #پرسش ✅چرا کودکم زیاد سؤال می‌پرسد؟ #پاسخ این پرسشی است که بسیاری از والدین مطرح می‌کنند، تا آنجا که برخی فکر می‌کنند کودک‌شان در وضعیت غیرعادی قرار دارد. حال آنکه واقعیت خوشحال‌کننده چیز دیگری است. همزمان با شکوفا شدن مهارت‌های زبانی کودک، بیان آنچه که در ذهن‌شان وجود دارد راحت‌تر از قبل صورت می‌گیرد. در مغز کودک انبوهی از سؤال‌ها درباره اتفاقات روزمره زندگی وجود دارد که به موازات یادگیری لغات جدید، آنها را به زبان آورده و بدین ترتیب موجی از پرسش‌ها را از والدین‌شان مطرح می‌کنند. اما در برخی موارد «چرا»هایی که کودک مطرح می‌کند آنچنان زیاد و بی‌وقفه می‌شود که حوصله والدین رامی‌برد و آنها را کلافه می‌کند. در این‌گونه موارد والدین به دو دلیل ناامید و تاحدودی سرخورده می‌شوند. اکثر والدین پاسخ درستی برای پرسش‌های بی‌پایان کودکان‌شان ندارند. آنها نمی‌توانند پاسخ درست و منطقی برای پرسش‌های ساده کودکان‌شان پیدا کنند. اینکه آب چرا حرکت می‌کند یا سر بالا نمی‌رود و همچنین اینکه چرا هوا رنگی نیست، اینها تنها نمونه‌های بسیار ساده‌ای از انبوه سؤال‌های به ظاهر ساده، اما با پاسخ دشواری است که والدین در واکنش به آنها چیز خاصی برای بیان ندارند. البته آن دسته از والدینی که همواره در حال مطالعه هستند، کار به مراتب ساده تری پیش روی دارند. البته در مواردی که والدین می‌توانند پاسخ درست و منطقی به انبوه پرسش‌های کودکان‌شان بدهند، باز هم این تازه آغاز ماجراست. آنها سؤال‌های تازه‌ای مطرح می‌کنند. اما مشکل این است که ما به عنوان والدین کودک درک نادرستی از این پرسش‌ها داریم. در واقع ماهیت «چرایی» که آنها مطرح می‌کنند با آن «چرایی» که در ذهن ما افراد بزرگسال است تفاوت زیادی دارد. اکثر والدین در پاسخ به سؤال کودک‌شان، روابط علت و معلولی را مطرح می‌کنند، یعنی می‌گویند که به دلیل تشکیل شدن هوا از مولکول و گازهایی که بی‌رنگ هستند، هوای اطراف ما رنگی نیست. اما در ادامه کودک این پرسش را مطرح می‌کند که «مولکول چیست!» به خاطر بیاورید زمانی را که کودک‌تان دوران نوزادی خود را سپری می‌کرد و برای هر چیزی گریه می‌کرد. حال آنکه هیچ دردی نداشت و به اندازه کافی هم شیر خورده بود. در واقع گریه نوزاد نشانه تلاش او برای جلب نظر شما و بازی کردن بود. کودک بزرگ و بزرگتر شد و با بیان کلماتی مانند «سگ» نشان داد که منظور او از این عبارت هر حیوانی است که در اطرافش زندگی می‌کند. از این رو می‌توان پیش‌بینی کرد که سؤال‌های کودک و «چراهایی» که مطرح می‌کند لزوما به معنای عطش او برای فهمیدن رابطه علت و معلولی آن نیست. به یاد داشته باشید بخش زیادی از این «چراها» به معنای آن است که «من آن را دوست دارم» و کودک می‌خواهد که شما را به عنوان والدین خود در این درک جذاب شریک سازد. در پاسخ به چنین پرسشی که در واقع یک نوع ابراز علاقه است باید همپای کودک اظهار نظر کرد و گفت «من هم آن را دوست دارم» یا «چقدر زیباست». قرار نیست با هر «چرایی» که از کودک می‌شنوید تلاشی در برای کشف پاسخ آن انجام دهید، چون ممکن است با هر پاسخی که می‌دهید بر پیچیدگی اوضاع بیفزایید. در این صورت نه شما و نه کودک لذتی از گفت‌وگو با یکدیگر احساس نمی‌کنید.

💢امام به گریه نیاز نداره!!! عده ای با ژست #روشنفکر_دینی می گویند: امام حسین(ع) شهید نشد که ما گریه کنیم و توی سر وکله بزنیم باید راه حسین را شناخت حسین به این عزاداریها نیاز نداره #پاسخ این حرف درستی است که امام حسین(ع) به #گریه ما نیاز ندارد. خداوند هم به نماز و عبادت ما احتیاجی ندارد پس انجام ندهیم؟ اصلا اینجا حرف از #نیاز امام حسین(ع) به عزاداری ما نیست. این شبهات با حرفهای قشنگ دینی مخلوط میشود. کسانی که ادعای #روشنفکر_دینی دارند. به این سوال جواب دهند، چرا امام موسی کاظم(ع) که #خودشان امام معصوم هستند برای امام حسین(ع) عزا داری میکردند؟ امام رضا(ع): هر گاه ماه #محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و #گریه پدرم بود. 📚امالی صدوق، ص 111 یا چرا امام صادق(ع) از قول پدرشان میفرمان: امام صادق(ع): پدرم امام باقر(ع) به من فرمود: ای جعفر ! از مال خودم فلان مقدار #وقف نوحه خوانان کن که به مدت ده سال در «منا» در ایام حج، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند. 📚بحار الانوار، ج 46، ص .220 گریه بر حسین(ع)، گریه اعتراض به ظلم است. گریه بر محبت حسین(ع) مگر در زیارت #عاشورا نمی خوانیم که با محبت حسین(ع) به خدا نزدیک میشویم؟ با حرفهای به ظاهر قشنگ، دنبال تحریف و #تخریب روضه امام حسین(ع) هستند و تازه خود را اسلام شناس و امام شناس هم معرفی میکنند.