با فاصله هم دلم نمی لرزد از او وقت گله هم دلم نمی لرزد از او این شهر ، بهشت ، در بغل دارد پس با زلزله هم دلم نمی لرزد از او زینت کریمی نیا ساعت دو و نیم وقت زلزله امروز مشهد ۱۴۰۲/۲/۸ نایب الزیاره دوستان http://eitaa.com/sheydayezeynab

(( روز معــــلّم گرامی باد )) #وارث_پیغمبران معلّم‌ شمــع جمـــع عــارفــان است معلّم نکتــه‌سنج و نکتــه‌دان است معلّـــم را اگـــر بـــاشــد دیــــانــت یقـیــــنـاً وارث پـیغـمــــبـران است معلّــم دشمن جهــل و سـیاهی‌ست فــرشــته ســیرتی از آسمــان است معلّـم کــوه صــبر و بـردبـاری است شکیــبا در تعـــالیــم و بیـــان است بســوزد تـــا فـــروزد نــــور دانــش چو شمعی تا همیشه جاودان است نیــارد خــَــم به ابــــرو در تعـــالیم بلنـدا همـت است و پـرتــوان است بــه بـــاغ تـربیـت بنــگر بـه گیـــتی محصّلْ، گــلْ معلّـم، بـاغبـــان است به سعی جـان به بـاغ عـلم و دانـش بـوَد گلکـــار و بر گل، پاســبان است کِشــد رنـــج هـــزاران خـــارِ هسـتی اگرچه خود گلی چون ارغوان است بَــرَد کشـتی دانـش را بـه سـاحــــل ز طـوفــان جهـــالت در امــان است ولی افسوس! این اسطــوره‌ی مِهـــر بــه بـــازار محـبّـت ، بـی‌نشـان است اگـــر شـد قــافیــه ایطـــا بنـــاچـــار مپــنداری کـه سهـوی در بیــان است غـرض ، عـرض ادب بـاشــد که دانی حـدیث خفیــه‌ای در آن عیــان است چِه‌سان (ساقی) توانی شعـر او گفت که خود شـیواترین شعــرِ زمان است سید محمدرضا شمس (ساقی) http://eitaa.com/shamssaghi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #روز_معلّـــم_مبارک تـــابــد بــه جهــان ، تــا مَـــه ِ پنـــدار معــــلّم روشـــن شـــود آفـــــــاق ، زِ انــــــوار معــــلّم بـر پيكـــر بـی‌جــان نه عجب گر بــدمـد جــان انفــــــاسِ مسـيحــــــا دم گفـتــــــــار معــــلّم در دايــــــره‌ی مـــدرســـه‌ی دانــش و بيـــنش سقـــــراط بـــوَد نقطـــه‌ی پــــرگــــار معــــلّم لقمــان كه به حكمـت شده ضرب المثــل خلق مسحـــور شـــد از حكمـــت سحـّــــار معــــلّم گر "بــوعــلی" اســتاد به هر عـــلم زمــان بود شــد شـــاد بــه شـــاگـــردی دربـــــار معــــلّم زنهــــار ، کـــه اعـــــلم ز معــــلّم بتـــوان شـد از فـــرط خـــــرد ، لیــک بــه زنهـــــار معــــلّم در بــــرج فضـــایــل چـو انشـتـین و ادیسـون بــــودنـــد ز منظـــــومــــه‌ی افکـــــار معــــلّم هشــيارتــريـن مختـــرع و كــاشـف و صــانـع هــســتــنــد نشـــان از ســر هشــــيـار معــــلّم در بــوتــه چو آید زرِ عـــلم و هنــــر و فضــل ســنــگ محکــش هـســت ز معیــــــار معــــلّم بـــازار جهـــان، گــــرم بـــوَد گـــر زِ صـــنايــع ســودش بـــوَد از گــــرمــی بـــــــازار معــــلّم آنـانكــه رســـيدنـــد بــه ســرمنـــزل مقصــود بُـد رهبــــرشــان مكـتــب غمخـــــوار معــــلّم از قـــلزم عـــرفـــان و ادب صــید تــوان کـرد صـــدهـا صـــدفِ گـــوهــــر شهــــوار معــــلّم در ميـكـــــده‌ی عشــق ، خمــــــاران محـبّــت مَــسـتـــنـد زِ جــــــام مــیِ خمّـــــــار معــــلّم شـوقـی كه بــوَد در دل اطفــــال به تحصــيل هســت از اثـــــــــر الفــتِ بـســــيـارِ معـــــلّم کـــودک نِگــَــرد مِهــــر پــــدر ، رأفــت مــــادر در نـقــش پــــدرگــــونــه‌ی رخســـــار معــــلّم خـوابِ خـوش مـــام و پـــدر طفـــل نـوآمــوز بـــاشــد همـــه از ديــــــده‌ی بيـــــدار معــــلّم بـا دیــو جهـــالـت به نبـــرد است شـب و روز افــــرشـــته‌ی پنـــــدار خــــــردبــــار معـــــلّم مــــرّيــــخ سـلـحشـــور ، زِ پيكـــــار بمــــانــد بيـــند چو دمــی عــرصـــه‌ی پيكــــار معــــلّم بنگـــــر هنـــــری اسلحـــــه‌ی رزم و نبــــردش شمـشــير ، زبــــان و قــــلم ، ابــــــزار معــــلّم شـايسـته بوَد بنــدگــی‌اش گرچـه يکی حـرف تعلـيـــــم بگيـــــرد كســی از كــــــــار معــــلّم "مَـــن عَلَّمَنــی حَــــرفـــاً" در شـــأن وی آمـــد "قَــــد صَـــیّرَنـــی عَبـــــداً" مقــــــدار معــــلّم در كــــام معـــلّم چو "عــلی" ريخـت زرِ نـــاب يعـنـی كـــه چنـــين اسـت ، ســــزاوار معــــلّم آوخ کـــه کسـی نیسـت بـه بــــازار فضـــایــل دلبـــاختـــه‌ی فضـــل و خـــــریـــــدار معــــلّم دردا اسفـــا بـا همــــه غمخـــواری و خــدمـت یـک تــــن نبــــوَد ، خـــــادم دربــــــار معــــلّم دشــواری هـــــر مســـألــه، آســـان كنــد امـّــا آســــان نشــــود مطـــلـب دشــــــوار معـــــلّم بـر فقــــر کنــد فخــــر و ببـــالـد به قنـــاعـت زیـــــرا طمــــــع و آز ، بــــوَد عـــــــار معــــلّم افسوس کــه هـر روز معـــلّم ز غــــم و رنـــج گــــردیـــده مبــــدّل بــه شــب تــــار معـــــلّم پـــرورده هــــزاران گـل و جــز خــــار نبـیــند پــــاداش عمــــل ، پنجــــه‌ی گلکــــار معــــلّم صــدهــا گــــرهْ از کــار کسان بـــــاز کنـد لیک یـک تـــن نگشـــایــد گـــــرهْ از کـــــار معــــلّم چون شمع كه می‌سوزد و نورافكن جمع است بيـن! سـوزش و جـــان دادن و ايثــــار معـــلّم چون سـنگ صــبور است معـــلّم كه خــداوند پــــاداش دهــــــد ، بــــر دلِ صــــبّار معـــــلّم گـر (شمس قمی) را به جهــان هست فروغـی روشـــن بــــوَد از پــــرتــــوِ پنـــــدار معـــــلّم شادرو‌ان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#مقــــام_معــــلّم ای معلم! جان فدای همت شایان تو جان فدای همت و آن صبر بی پایان تو نام زیبایت بوَد جان‌بخش و نغز و دلربا برترین عنوان این کشور بوَد عنوان تو این‌ مباهات تو بس باشد که از بخت رفیع صاحب این نام و این عنوان با سلطان تو روح می‌بخشد به تن انفاس تو عیسی‌صفت جان‌فزا باشد نوای دانش و عرفان تو غنچه‌های گلشنت را هیچگه نبوَد خزان هر سحرگه چونکه بینند آن رخ خندان تو نونهالان تواند آرایش باغ جهان حکمت و دانش بوَد محصول باغستان تو نخبه‌ی تاریخ و ارباب کمال‌اند این گروه کاین‌زمان خوانیم‌شان اطفال ابجدخوان تو باشدت چون خاتم علم ای سلیمان خرد دیو جهل و گمرهی بگریزد از میدان تو شمع دانش بر فروزان بهر یعقوب وطن تا که یوسف بازگردد جانب کنعان تو هیچ عزمی نیست عالی‌تر ز عزم راسخت هیچ ایمان نیست محکم پایه چون ایمان تو درس اخلاق تو باشد لوحه‌ی خلق جهان هر معمایی مبرهن گردد از برهان تو چونکه چوگان قلم را در کف قدرت نهی زهره چون گویی بیفتد در خم چوگان تو دایماً باشد سخن از عفو و از بخشایشت نقل هر محفل بوَد شیرینی احسان تو درّ و گوهر را رباید دزد بد اندیش دهر لیک نتواند رباید گوهر رخشان تو گر شناسی قدر خود، از معجز علم و عمل ثابت و سیار گردد تابع فرمان تو رشته‌ی پیمان بسی شد پاره و پایان نیافت آنکه پایان یافت باشد رشته‌ی پیمان تو میخورم افسوس و غم کز کثرت جور و ستم قدر دانش را نداند دشمن نادان تو نیست یک تن تا به حکم عدل و انصاف و وداد خاتمت بخشد بدین اوضاع بی سامان تو نیست موسایی درین کشور که از روی صفا وارهاند از میان تیه ِ ذلت ، جان تو گر کسی را گوش اسقای سخن نبوَد چه باک سامع الاصوات باشد خالق سبحان تو غم مخور (شمسا) که روز وصل هم خواهد رسید صبر باید تا سرآید این شب هجران تو شادروان سید علیرضا شمس قمی برگرفته از روزنامه استوار قم 1337 https://eitaa.com/shamseqomi

هدیه شاعرانه و ارزشمند من در روز معلم👆 معلم روزت مبارک من اردیبهشتی نوام یا تویی؟ که هر روز سرشار از پرتویی که مانند مهری و اسفندوار اگر کهنه ای ماه تر از نویی من اسمم بهار است اما خزان برایم کشد سرد ، خط و نشان ولی تو زمستان شعله وری پر از گرمی باطن مهرگان شکوفه نکرده پر از آذرم به گرمای مهرت پناه آورم که شاید به دستت شکوفا شوم که شاید شوی سایه ای برسرم پناهنده ام بر تو ای مهربان که وقتی درخشی در این آسمان اگر چه پر از زرد پاییزی ام شود رنگ گلنار من ارغوان کنار تو سرسبز تر می شوم که سرشار علم و هنر می شوم تو که حامی غنچه ام می شوی گل افتخار پدر می شوم خدای طلایی ترین روزگار مساوی است پاییز او بابهار خدایی که خیر مرا خواسته* خداوند عشق است و آموزگار زینت کریمی نیا *خداوند اگر خیر کسی را بخواهد او را علاقمند به علم و دانش می نماید (قرآن کریم) http://eitaa.com/sheydayezeynab

(شهید مطهری) صیاد کفر ، بهر فنای مطهری زد تیر کین به بال همای مطهری بار دگر ، معاویه بر قتل مرتضى فرمان بداد و خواست فنای مطهری دژخیم بت پرست ز تیر جفا درید قلب سليم و قبله نمای مطهری اندر بهار معدلت انقلاب دین بنگر خزان نخل رسای مطهری بر آرزو رسید و شهادت‌نصیب شد کاین بود اصل فرضیه‌های مطهری اصل مطهر آورد این میوه‌ی طهور رحمت به اصل طهر نیای مطهری مرد جهاد بود و مجاهد كز اجتهاد کس نارسیده است به پای مطهری فقه و اصول و فلسفه و منطق و بيان بُد شمه‌ای ز لفظ هجای مطهری لطف بیان و نرمش گفتار نغر او بودی نشان ز لطف و صفای مطهری محصول عمر پاک امامِ خمینی است فضل و کمال و فوز و رقای مطهری گریان نشد ز مرگ جوانش امام ليک گریان شد از فجیع ـ رثای مطهری بر دشمن منافق و فرصت طلب بگوی تا ترک سر کند به سرای مطهری خفاش کور باطن و حاسد روا بود گردد فدای شمس ِ لقای مطهری اُف بر تو ای مگس که ازین عرصه غافلی ای بی خبر ، ز فرّ همای مطهری مرگ و حيات بهر شهیدان مساوی است فرقی مدان به جشن و عزای مطهری خون داد و با شهادت سرخ آبرو گرفت سودا ببین و بیع و شرای مطهری همچون شهید کرببلا شد شهید حق شهر قم است کرب و بلای مطهری همبستگی و وحدت اسلام شد فزون با مرگ سرخ شرک زدای مطهری من تسلیت نگویم و این نیست مرثیت کاین تهنیت بوَد به خدای مطهری زیرا که این شهادت خونین انقلاب ذکر مؤبد است برای مطهری تبریک (شمس قم) به حضور امام باد آن اوستاد و راهنمای مطهری چون مرگ اوست مژده‌ی آغاز زندگی در سایه‌ی امام هدای مطهری شادروان سید علیرضا شمس قمی اردی‌بهشت 1358 @shamseqomi

─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌┅─ #روز_معلم #مقام_معلم #دوازدهم_اردی‌بهشت (معلم) می‌کند هرکس به نوعی عمر خود را اسپَری یک به گمراهی گراید یک نماید رهبری یک نماید، بذل جان و یک نماید، جمع مال یک بوَد نوعی و نوع دیگر است آن دیگری یک نباشد کشتی نوع بشر بی ناخدا ناخدایانی خدا بگزید بر پیغمبری رنج‌ها بردند تا کشتی به ساحل بر رسد خون دل خوردند پس در راه پیغام آوری خلق را تعلیم می‌دادند بی مزد و عوض بر بشر این‌گونه بود آن سروران را سروری گویمت، شد حرفه‌ی تو حرفه‌ی پیغمبران ای معلم! تا مقام خویش كوچک نشمری طینتی همچون پیمبر سیرتی همچون مَلک زهد سلمانی تو را بایست و صدق بوذری زندگانی معلم از دگر مردم جداست تو خدایی باش اگر هستند این مردم زری گر معلم مادّی شد او معلم کی بود؟ مادّی را خرقه بهتر گر بوَد خنیاگری گوهری‌یی دان معلم را که در هر لحظه او بی عوض با زور، صد گوهر دهد بر مشتری بر سر گیتی بوَد ظلمت ، معلم همچو نور می‌کند بی مزد چون خورشید پرتوگستری قدر ما را گر نمی‌دانند مردم، غم مدار پیش داور می‌بریم از خلق، روز داوری قدر خود را خویشتن بایست بشناسیم از آنک "قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر، گوهری" وز خدا خواهیم ما توفیق خدمت هر زمان گر بوَد خدمت صمیمی هست ما را برتری "شادروان علی عارفی قمی" http://shaeranqom.blogfa.com 𝐉𝐨𝐢𝐧: http://eitaa.com/goollvajhehay_ahlbeyt12 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ 📌در صورت نشر مطالب ڪانال در دیگر ڪانال‌ها و گروه‌های مرتبط،حذف نام شاعر و منبعِ اشعار شرعاً جایز نمی‌باشد. |↲گلواژه‌هاے اهل‌بیت (ع)نشر اشعار بروز ─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌࿇༅࿇༅ ❃༅࿇༅❃ ༅࿇༅࿇═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌