بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن 🕙 هر روز ساعت : 24 #صفحه_132

تلاوت با معنی ۱۳۲ جزء ۷

132

‌🔸ترتیل صفحه ۱۳۲ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : صبا ☘️☘️☘️☘️

قرآن ترجمه المیزان سوره 6 سوره مبارکه الانعام صفحه 132 ۞ إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (36) فقط کسانى که گوش شنوا دارند [دعوت تو را ]مى پذيرند و مردگان را خدا بر مى انگيزد، سپس به سوى او بازگردانده مى شوند. (36) وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (37) و گفتند: چرا معجزه اى [که ما مى خواهيم ]بر او نازل نمى شود؟ بگو: خدا قادر است که معجزه اى نازل کند، ولى بيشترشان نمى دانند. (37) وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ ۚ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (38) و هيچ جنبده اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند مگر اينکه گروه هايى مانند شما هستند ما در آن کتاب (لوح محفوظ) هيچ چيزى را فرو گذار نکرده ايم. سپس به سوى پروردگارشان محشور مى شوند. (38) وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَنْ يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (39) و کسانى که آيات ما را تکذيب کرده اند کر و لال اند و در تاريکى ها [ى کفر و جهالت ]قرار دارند. هر که را خدا بخواهد گمراهش مى کند و هر که را بخواهد او را بر راهى راست قرار مى دهد. (39) قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (40) بگو: نظر دهيد، اگر عذاب خدا به شما برسد يا قيامت به سراغتان بيايد اگر راستگوييد، آيا غير خدا را مى خوانيد؟ (40) بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاءَ وَتَنْسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (41) [نه] بلکه فقط او را مى خوانيد و آنچه را شريک وى مى دانيد فراموش مى کنيد و او اگر بخواهد، عذابى را که بخاطر آن [او را ]مى خوانيد برطرف مى کند. (41) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (42) و همانا [پيامبرانى را ]به سوى امّت هايى پيش از تو فرستاديم [و دعوتشان را نپذيرفتند] پس آنان را به تنگدستى و سختى مبتلا کرديم باشد که تضرّع [و توبه ]کنند. (42) فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (43) پس چرا وقتى که سختى هاى ما به آنان رسيد تضرّع [و توبه ]نکردند؟ [جا داشت که تضرّع کنند ]ولى قلب هايشان سخت شده بود و شيطان آنچه را انجام مى دادند برايشان زينت داده بود. (43) فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (44) پس وقتى که آنچه را بدان تذکرّ داده شده بودند به فراموشى سپردند، درهاى همه چيز را بر آنان گشوديم تا وقتى که به آنچه داده شده بودند مغرور شدند، ناگهان آنان را [به عذاب ]گرفتيم و يکباره نااميد و حسرت زده شدند. (44) 💐💐

🌸نکته تفسیری صفحه ۱۳۲🌸 سرانجام اندرز‏ناپذیران: خداوند، پیامبری از پیامبرانش را به سوی مردم می فرستد. او برای مردم دلایل روشن و معجزاتی می آورد؛ ولی بیشتر آنان به او ایمان نمی آورند و او را دروغگو می شمرند . خدای مهربان اما باز هم مهلت دیگری به آنان می دهد؛ مهلتی که به ظاهر تلخ و در حقیقت به سود آنان است. البته این فرصت، آمیخته با مشکلات و مصایب و بیماری هاست. آری، خدا آنان را به سختی های روزگار گرفتار می کند تا مگر به خود بیایند و از خواب سنگین غفلت بیدار شوند و دریابند که جهان، پروردگاری دارد و اسباب رهایی از مشکلاتشان تنها به دست اوست؛ پس به درگاه او بروند، با زاری و تضرع از او عذرخواهی کنند و بخواهند که مشکلاتشان را برطرف کند. اسف انگیز اینکه معمولاً چنین اتّفاقی نمی افتد؛ زیرا دل های مردم در پی لجاجت با حق و حقیقت سنگ می شود و پرده ای از تاریکی و ظلمت بر جانهایشان می افتد، و شیطان، کارهای زشتشان را در نظر آنان زیبا جلوه می دهد؛ به طوری که خود را درستکار می پندارند و نیازی نمی بینند که به درگاه خدا توبه و زاری کنند. به همین سبب، به جای زاری و تضـرع، با غرور و تکبّر می گویند: جای نگرانی نیست؛ گذشتگان ما نیز گاهی دچار این مشکلات می شدند! و بدین ترتیب، آخرین پل پشت سر خود را ویران می کنند. در این هنگام، یکی از قوانین الهی در مورد آنان اجرا می شود؛ یعنی مشکلات یکی پس از دیگری برطرف می شود و سختی ها جای خود را به نعمت ها می دهند. البته نه به سبب اینکه مورد لطف و بخشش خدا قرار گرفته اند، بلکه برعکس، دوران لطف و مهربانی تمام شده و خشم خدا به صورت نعمت های رنگارنگ جلوه کرده است! گاهی آدمیان چنان غرق نعمت می‏شوند که به فرموده ی این آیه، «درهای همه چیز برویشان باز می شود». مردم از نعمت ها سرمست می شوند و با خود می گویند: دوران سختی ها گذشت و دنیا به کام ماست . پس دیگر ذرّه ای برای وعده ی پیامبران ارزش قائل نمی شوند؛ بلکه با این وضعیت جدید، آنان را دروغگو نیز می خوانند و ادعا می کنند که اگر آن وعده ها راست بود، ما در این نعمت ها غرق نمی شدیم، و بدین ترتیب، تمام روزنه های امید به رویشان بسته می شود. در این هنگام ناگهان فرمان خدا فرا رسیده، فرصت طلایی عمر به پایان می رسد. آری، مرگ، گلوی آنان را می فشرد و آنان در اوج کفر و غفلت جان می سپرند و به استقبال کیفری ابدی می‏شتابند. پیشوای نخست ما علی ع در این باره می فرماید: «ای فرزند آدم، هنگامی که می‏بینی در حال نافرمانی خدا هستی و او در همین حال پیوسته نعمت هایش را به تو ارزانی می کند، از او بترس.»