136

‌🔸ترتیل صفحه ۱۳۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : عجم - کرد 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️

قرآن ترجمه المیزان سوره 6 سوره مبارکه الانعام صفحه 136 وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69) و هيچ چيزى از حساب استهزاکنندگان بر کسانى که تقوا دارند نيست ولى يادآورى [بر عهده آنان ]هست، باشد که [از استهزا ]بپرهيزند. (69) وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70) و آنان را که دين خود را بازيچه و سرگرمى گرفته اند و زندگى دنيا فريبشان داده است رها کن و به وسيله قرآن [به مردم ]تذکّر بده، مبادا کسى به سبب آنچه مرتکب شده است [در قيامت ]به هلاکت بيفتد در حالى که جزا خدا هيچ ياور و شفاعتگرى نداشته باشد و اگر هر فديه اى بدهد از او قبول نشود. اينانند کسانى که به سبب آنچه مرتکب شده اند به هلاکت افتاده اند. براى آنان به سبب اينکه کفر مىورزيدند نوشابه اى از آب داغ و عذابى دردآور خواهد بود. (70) قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71) بگو: آيا غير خدا چيزى را بخوانيم که نه سودى به ما مى رساند و نه زيانى، و [آيا ]بعد از آنکه خدا ما را هدايت کرده است عقبگرد کنيم؟ مانند کسى که شياطين در زمين او را از راه به دربرده اند و حيران مانده است در حاليکه يارانى دارد که او را به سوى هدايت مى خوانند [و مى گويند: ]به سوى ما بيا. بگو: هدايت خداست که هدايت [واقعى ]است. و به ما امر شده است که تسليم خداوندگار جهانيان باشيم. (71) وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72) و [نيز به ما امر شده است که ]نماز را برپا داريد و از خدا پروا کنيد. و فقط او است کسى که به سويش محشور مى شويد. (72) وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73) و او است کسى که آسمان ها و زمين را به حق آفريد و زمانى که [به چيزى ]مى گويد: موجود شو و موجود مى شود قول او حق است. و روزى که در صور دميده ميشود فرمانروايى مختصّ او است، داناى نهان و آشکار است. و او است حکيم و آگاه. (73) 💐💐💐💐

🌸نکته تفسیری صفحه ۱۳۶🌸 دین، راه زندگی است؛ نه وسیله‏ ی بازی و سرگرمی: بدون شک اسرارآمیزترین موجود زمین، انسان است؛ مخلوقی که اگرچه در ظاهر قوای جسمی فوق العاده ای ندارد، با قدرت اندیشه، تمام زمین را تصرف کرده و اکنون به فتح اجرام آسمانی دیگر می اندیشد. تاریخ بروشنی نشان می دهد که اگر این موجود دوپا به حال خود رها شود، نه تنها موجودات دیگر، بلکه خودش و نسل انسان های هم‏نوع خود را نیز به تباهی می‏ کشد. به همین سبب، آفریدگار دانای او، با برنامه ای دقیق، روش زندگی او را مشخص کرده و به او آموخته است که برای رسیدن به هدف نهایی، یعنی بهترین زندگی در دنیا و آخرت، به چه چیزهایی اعتقاد داشته باشد و چه کارهایی بکند. این برنامه‏ ی کامل و منظم، «دین» نام دارد. دین، حقیقت است که پنج پیامبر اولوالعزم در زمان های گوناگون از سوی خدا برای مردم به ارمغان آوردند و دهها هزار پیامبر دیگر آن را در میان مردم تبلیغ و ترویج کردند؛ ولی بسیاری از مردم، به جای این که این برنامه را با دقّت در زندگی خود به کار بندند، آن را وسیله ای برای سرگرمی خود می دانند و هر طور که می خواهند، آن را به بازی می گیرند و تغییرش می دهند. بررسی تاریخ مسیحیت به خوبی نشان می دهد که این انحراف در میان پیروان این دین تا چه حد وجود داشته است. تفکّر شرک آلود تثلیث(اعتقاد به سه خدای پدر، پسر و روح¬القدس)، اعتقاد به به صلیب کشیده شدن مسیح ، خوردن شراب و گوشت خوک، رعایت نکردن حجاب و عفاف میان مرد و زن، و ترک نماز و روزه و بسیاری از دستورهای خدا و اختصاص یک روز از هفته به دعا و نیایش، آن هم با آواز و موسیقی، به روشنی نشان می دهد که بسیاری از پیروان این راه و روش، نام دین الهی را تنها برای سرگرمی و تفریح با خود حمل می کنند و هیچ دغدغه ای برای فرمان برداری از دستورهای خدا ندارند. البته این انحراف، نه تنها در میان مسیحیان و پیروان ادیان دیگر، بلکه در میان مسلمانان نیز وجود داشته و دارد. یکی از بزرگ ترین نمونه های این انحراف، «بدعت» در دین است؛ یعنی انسان چیزی را جزء دین بشمارد که در دین وجود ندارد. تاریخ اسلام، گویای بدعت گذاری های فراوانی از سوی حاکمان و دانشمندان بی تقواست. ارتکاب گناه و توجیه آن نیز یکی دیگر از نمونه‏ هاي به بازی گرفتن دین است. شاید تا به حال افرادی را دیده باشید که پس از گناه، با جسارت تمام، خود را بی گناه می شمارند و کار زشتشان را نادرست نمی‏دانند. همچنین تفسیر آیات قرآن در جهت منافع خود و استفاده از دین برای رسیدن به منافع دنیایی، یکی دیگر از نمونه های این انحراف است. حقیقت این است که دین، برنامه‏ی زندگی انسان است که باید مو به مو اجرا شود تا انسان به سعادت حقیقی خود برسد؛ نه وسیله ای برای پر کردن اوقات فراغت و برگزاری مراسم پر زرق و برق و بی فایده!