✅جلسۀ هشتم: #آماده_سازی_صدا هر صدایی دستخوش نوسان است. حتی اگر صدا دچار عوارضی طبیعی مانند بیماری و غیره نشود، باز در اثر عدم تمرین، آمادگی خود را از دست می دهد و این امر گذشته از اینکه کفران نعمت است، به مرور زمان باعث تأسف و حسرت خوردن قاری قرآن می شود. 👌دستور العمل زیر برای آماده نگاهداشتن صوت موثر است: الف) آماده سازی کلی ✅ #نسبت_لحن _با_صوت نسبت لحن با صوت همچون نسبت راکب با مرکب است. یعنی صوت، در حکم مرکب و لحن،‌ در حکم راکب است و اصل در هنر قرائت، صوت است. زیرا همانطور که اگر مرکب راهرو و تعلیم دیده نباشد راکب رابه مقصد نخواهد رساند،‌ صوت نیز اگر آماده و تربیت شده نباشد، مانع ظهور زیبایی لحن می شود. در واقع لحن بخشی از صوت است و شایسته تر این بود که بحث مربوط به لحن را در فصل پیشین مطرح می کردیم، ولی به جهت سهولت در تعلیم، آن را در فصلی جداگانه و مبسوط مطرح می کنیم. صوت و لحن چنان عاشقانه جذب یکدیگر شده و در هم فانی گشته اند که تفکیکشان امر مشکلی است،‌ از اینروست که در روایات ،بیشتر به صوت اشاره شده است تا به لحن. زیرا آنچه به گوش می رسد و از دستگاه تکلم خارج می شود، صوت است و البته این صوت هر هنگام که ظهور می کند، آهنگی با خود دارد. بنابراین باز هم تأکید می کنیم که قاریان قرآن باید اهتمام و سعی فراوانی جهت پرورش صوتشان مبذول دارند و در حد توانشان تمرین نمایند تا این نعمت الهی را از قوه و استعداد به فعل و کمال برسانند تا به زیباترین وجه که شایسته قرآن کریم است از آن استفاده کنند و بدانند که یادگیری الحان و مقامات هنر قرائت،‌ بسیار ساده تر و ممکن تر از پرورش صوت است؛ پس آنرا جدی بگیرند و همیشه برای تکمیل و رشد آن بکوشند. ✅ #تعریف_لحن آهنگ و آواز را لحن گویند. منظور از لحن در هنر قرائت، آهنگ صوت است. لحن در هنر قرائت فقط باید مقامات و نغمات عربی باشد و استفاده از الحان غیرعربی و یا عربی غیرقرآنی به هر نیتی که باشد خلاف است. لازم به ذکر است که اداء حروف و کلمات قرآن نیز باید با لحن عربی باشد، زیرا فرموده است: « اَعْرِبِ الْقُرآنَ فَانَّه عَرَبیّ » و این قسمت از لحن مربوط به علم تجوید است. 🔰 پایان جلسه هشتم #این_مطالب_ادامه_دارد.