🌷نکته تفسیری صفحه ۲۲۸🌷 و خدایی که در این نزدیکی است: یکی از لطف های بزرگ خدا به بندگانش، معرفی خود به آنان است. براستی اگر ما نمی دانستیم که آفریدگار جهانِ هستی چه ویژگی هایی دارد، چقدر در حیرت و سرگردانی به سر می بردیم. شاید تا پایان عمر از خود می پرسیدیم که چنین قدرت بی‏ نهایتی که کهکشان های پهناور را با میلیاردها ستاره و سیاره پدید آورده است، چگونه پروردگاری است. آیا مانند پادشاهان قدرتمند، دست نیافتنی و دور است؟ آیا می توان به محضر او رسید؟ آیا سخن ما را می شنود و به ما اهمّیّتی می دهد؟ او که به ما نیازی ندارد، آیا به ما توجّهی می کند؟ امّا آن آفریدگار بزرگ و نیرومند که فرمانروایی تمام جهان به دستِ اوست، با عشق و مهربانی وصف‏ ناپذیری به ما فرموده است که من نزدیک ام و سخنان شما را می شنوم و به درخواستهایتان پاسخ می دهم. این آیه، از دو ویژگی خدا که پر از لطف و زیبایی است، سخن می گوید که وجود انسان را سرشار از وَجد و شادمانی می کند. نخستین صفت، «قریب» به معنای نزدیک است، و خداوند در قرآن بارها به انسان ها یادآوری کرده که به آنان بسیار نزدیک است و لحظه ای از آنان جدا نمی شود. او فرموده است که هر جا باشیم، با ما همراه است و جسم و جان و فکر ما در معرض نگاه و آگاهی اوست. در روایتی می خوانیم که در زمان پیامبر اسلام، در حالی که مسلمانان برای نبرد با کافران حرکت می‏ کردند، نام خدا را با صدای بلند می بردند و از او یاد می کردند. در این هنگام، پیامبر به آنان فرمود: «ای مردم، با خودتان مدارا کنید. [و آرام نیایش کنید؛ زیرا] شما خدای ناشنوا و غایب را نمی خوانید؛ بلکه خدای شنوا و نزدیک را می خوانید که همراه شماست.» آری، به فرموده ی خدا، او از رگ گردن به ما نزدیک تر است، راز دلمان را می داند، از نیازمان باخبر است و خواسته هایمان را با مهربانی و عطوفت، برمی آورد. به همین‏ سبب، پس از آنکه خود را «خدای نزدیک» معرفی کرده، یادآوری می کند که «مُجیب» هم هست. این دومین صفت الهی در این آیه است. مجیب یعنی به خواسته های بندگانش پاسخ می دهد و دعاهای آنان را اجابت می کند. آری، آن فرمانروای بی شریک و شکست‏ ناپذیر، در نزدیکی تک تک ما حضور دارد و به درخواست ما با لطف و مهربانی پاسخ می دهد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🎥 روزمان را با قرآن آغاز کنیم | تلاوت ترتیل صفحه ۴۷ قرآن کریم شامل آیات ۲۷۵ تا ۲۸۱ سوره مبارکه بقره 💫 پیامبر (ص) می‌فرمایند: «مَن عَلَّمَ آیَةً فی کِتابِ اللهِ تَعالی، کانَ لَهُ اَجرُها ما تُلِیَت» هر که آیه‌ای از کتاب خدا را به دیگری بیاموزد، پاداش آن آیه، تا زمانی که خوانده می‌شود به او نیز می‌رسد. (مستدرک الوسائل ۴/۲۳۵) 🎙 استاد: مرحوم منشاوی ••❀✨ *جهادتبیین* ✨❀••