🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۲🌷 معراج: زندگی پیامبر اسلام، سرشار از حوادث عجیب و حیرت انگیز است. یکی از این حوادث، «معراج» است. بر اساس این آیه، پیامبر اسلام در یک شب به خواست خدا از مسجدالحرام به مسجدالاقصی سفر کرد و در این مسافرت، برخی از نشانه های خدا را مشاهده کرد. در روایاتی که از اهلبیت به ما رسیده، می خوانیم که پیامبر در شب هفدهم ماه رمضان سال دوازدهم بعثت(یک سال قبل از هجرت) همراه جبرئیل (فرشته‏ ی وحی) و در حالی که بر مرکبی بهشتی به نام «بُراق» سوار شده بود، از مکّه به سوی مسجدالاقصی حرکت کرد و پس از اقامه ی نماز و عبادت در مسجدالاقصی، به آسمان ها برده شد و در این سیر آسمانی، با برخی از فرشتگان مانند فرشته‏ ی مرگ(عزرائیل) و فرشته ای که مأمور نگهبانی از دوزخ است (مالک) و با ارواح برخی از پیامبران مانند ادریس، آدم، موسی و ابراهیم ملاقات کرد و بهشت و دوزخ را با چشمان خود دید و به جایگاه و مقامی رسید که هیچ مخلوقی حتّی جبرئیل امین که فرمانده‏ فرشتگان و یکی از نزدیک ترین مخلوقات به خداست نرسیده بود و پس از آن، بدون واسطه‏ ی فرشته‏ ی وحی، با خدای یگانه و بی همتا سخن گفت. بر اساس سخنان پیشوایان دین، در مکالمه‏ ی خدا با پیامبر، توصیه های متعدّدی از سوی خدا به پیامبر شده که یکی از مهم ترین آنها، سفارش به خلافت و جانشینی امیر مؤمنان علی بوده است. البته بر اساس برخی از روایات، پیامبر دو مرتبه به معراج رفته است. به هر حال همان ‏طور که گفته شد آیات قرآن و روایات معصومین، گویای چنین اتفاقی است و ما مسلمانان به آن کاملاً اعتقاد داریم و اینکه علوم مادّی و تجربی قدرت تحلیل این حادثه را ندارند، به‏ هیچ وجه در این اعتقاد ما تأثیری نمی گذارد؛ زیرا علوم مادّی، در محدوده‏ ی جهان مادّه آن هم به قدری که ما به آن دسترسی داریم حرفی برای گفتن دارد؛ در حالی که فراتر از جهان مادّه و قوانین حاکم بر آن، جهانی غیر مادّی با قوانین خاص خودش وجود دارد. البته فراتر از همه ی این توجیهات، باید به این نکته توجّه داشته باشیم که تمام قوانین مادّی یا غیرمادّی جهان را آفریدگار آن وضع کرده و خود او می تواند آن ها را به هر صورت که صلاح بداند، تغییر دهد، و قرآن که سخن مستقیم اوست، برای ما دلیل محکمی است که از هر دلیل دیگری مهم تر و قابل اعتمادتر است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۳ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 283 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 283 عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (8) اميد است که پروردگارتان به شما رحم کند، و اگر [به فسادگرى]برگرديد[ما نيز به کيفر شما]برمى گرديم و حهنّم را زندانى براى کافران قرار داده ايم. (8) إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا (9) همانا اين قرآن به استوارترين آيين هدايت مى کند و به مؤمنانى که کارهاى شايسته مى کنند بشارت مى دهد که براى آنان مزدى بزرگ خواهد بود، (9) وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (10) و اين که براى کسانى که به آخرت ايمان ندارند عذابى دردآور آماده کرده ايم. (10) وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا (11) و انسان همان گونه که در مورد خير دعا مى کند، در مورد شرّ [نيز]دعا مى کند و انسان شتابکار است. (11) وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (12) و شب و روز را دو نشانه [قدرت خود]قرار داديم، پس شب را بى نور کرديم و روز را روشن ساختيم تا[در تلاش معاش]فضلى را از پروردگارتان بجوييد و براى اين که شماره سال ها و حساب [کارها]را بدانيد و هر چيزى را به طور کامل شرح داده ايم. (12) وَكُلَّ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنْشُورًا (13) و عمل هر انسانى را به گردنش بسته ايم و روز قيامت نوشته اى براى او بيرون مى آوريم که آن را گشوده مى يابد. (13) اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (14) [گوييم]:نامه ات را بخوان که کافى است امروز خودت حسابرس خويش باشى. (14) مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (15) هر کس هدايت يافت فقط براى خودش هدايت مى يابد و هر کس گمراه شد فقط به زيان خودش گمراه مى شود; و هيچ کس بار گناه کسى را برنمى دارد. و شيوه ما نيست که عذاب بفرستيم تا آن که رسولى را مبعوث کنيم [که اتمام حجت شود]. (15) وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (16) و هرگاه بخواهيم شهرى را نابود کنيم خوشگذران هايش را بفرماييم [امکان دهيم]تا در آن گناه کنند; پس قول [عذاب]بر آنان حتمى گردد و در نتيجه آن را به شدت درهم کوبيم. (16) وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (17) و چه بسيار امت هايى که پس از نوح هلاک کرديم، و کافى است که خدا به گناهان بندگانش آگاه و بينا باشد. (17) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۳🌷 مسافر: حالت قیام و ایستادن پایدادترین حالتی هستش که انسان بر جوانبش مسلط است قران چنین وضعیتی دارد اقوم است نسبت به تمام جوانب امور امور اخروی و دنیوی اتسان سعادت دنیا و اخرتش کسانیکه هم در مرحله عمل و هم درمرحله عقیده استوار و برحق باشند، البته خداوند آنها را به بهشت هدایت می نمایدوکسانی هم که در اعتقاد و عمل کافر باشند وعید الهی در حق آنها ثابت است وجایگاهشان جهنم خواهد بود، از میان صفات کفار به "کافربودن به قیامت" اشاره شده چون عدم ایمان به معاد سر منشا تمام دنیاپرسنیها و مخالفت با انبیاست  انسان موجودی هستش که برای رسیدن به خواسته هاش عجله داره و همه پارامترها و جوانب امور رو نمی سنجه و بعد اقدام کنه با توجه به ایات قبل میشه گفت همین خصلت عجول بودنش اونو طالب دنیا و منافع مادی کرده چون ملموسه و زودتر بهش میرسه تا وعده ثواب اخروی و یا کلا دیر جواب دادن کارهای خیر هر کاری میخوایم انجام بدیم باید تمام جوانب امور رو بسنجیم منافع مادی و اخرویش رو بررسی کنیم مثل خود دستورات قرآن که اقوم هستش و محیط بر تمام جوانب امور ما هم در تصمیم گیریهامون و بررسیها تامل کنیم و پایدارترین و بهترین راه روانتخاب کنیم دین شیوه سبک زندگی اعتقاد ... که فقط یه بعد زندگی ادمها رو نشانه بره اخروی و یا دنیوی محکوم به شکست و زوال هستش خواست خدا بر این مطلب استوار است که آنچه موجب سعادت و شقاوت آدمی است همواره ملازم و همراه او باشد (همچون طوقی در گردن ) زیرا گردن تنهاعضویست که هرگز از انسان جدا نمی شود و جدایی آن ملازم موت اوست ، واین سرنوشت همان عمل آدمیست ، (لیس للانسان الا ما سعی و ان سعیه سوف یری )،(برای انسان جز کرده او چیزی نیست و به زودی اعمال خود را می بیند).پس هر کس جز عملش سرمایه دیگری ندارد، و سرانجام طاعت و عمل نیک به بهشت و سرانجام گناه و معصیت به آتش جهنم می انجامد، حجت کتاب عمل ، حجتی قاطع است که هیچ خواننده ای در آن تردید نمی کند هر چند که خود شخص گنه کار باشد، چون خود عمل را به عینه مشاهده می کند و جایی برای تردید و انکار وجود ندارد و پاداش و کیفر نیزعین خود عمل است . هیچ کس در اخرت گناه کسی رو بر عهده نمی گیره حتی امامان کفر هم گناه پیروانشون رو بر عهده نمیگیرن منتها گناه اونا اشاعه عمل بد هستش و مسلمه هر چی وسعت انتشار عمل بیشتر باشه بیشتر زجر می کشی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۴ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 284 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 284 مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَدْحُورًا (18) هر که پيوسته [دنياى]زودگذر را بخواهد، هر چه بخواهيم و براى هر که اراده کنيم، در اين جا زود به او مى دهيم; سپس حهنّم را براى او مقرر مى داريم که نکوهيده و رانده شده، در آن خواهد سوخت. (18) وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا (19) و هر که آخرت را بخواهد و براى آن کوششِ در خور آن را بکند و مؤمن باشد، اينانند که سعيشان مشکور خواهد بود. (19) كُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا (20) هر يک [از دو گروه، يعنى]اينان را و آنان را از عطاى پروردگارت مدد مى رسانيم و عطاى پروردگارت، ممنوع شدنى نيست. (20) انْظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا (21) بنگر چگونه بعضى از آنان را[در بهره دنيوى]بر بعضى ديگر فزونى داده ايم، و بى ترديد رتبه هاى [معنوى]آخرت، والاتر و فزونى[نعمت هاى]آن برتر و بيشتر است. (21) لَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَخْذُولًا (22) و با خدا معبودى ديگر قرار نده که نکوهيده و بى ياور[بر جاى]بنشينى. (22) ۞ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا (23) و پروردگار تو حکم کرده است که جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيکى کنيد; اگر يکى از آن دو يا هر دو، نزد تو به پيرى برسند به آنها اف [هم که نشانگر دلتنگى است]نگو و بر آن دو بانگ مزن و با آنان سخنى شايسته بگو. (23) وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (24) و براى آن دو از روى مهربانى بالِ تواضع فرود آور و بگو: پروردگارا! بر آنان به پاس اين که مرا در کودکى تربيت کردند رحمت آور. (24) رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا (25) پروردگارتان به آنچه در ضمير شما است[از خود شما]آگاه تر است; اگر اهل صلاح باشيد قطعاً او آمرزنده توبه کنندگان است. (25) وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا (26) و حق خويشاوند و تهى دست و در راه مانده را بده و هيچ گونه ريخت و پاشى را [در مال]پيشه مکن. (26) إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا (27) همانا ريخت و پاش کنندگان همزادان شيطانند، و شيطان نسبت به پروردگارش خود پيوسته ناسپاس است. (27) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۴🌷 دنیاخواهان و آخرت‏ طلبان: ما انسان ها در عالمی به وجود آمده ایم که «دنیا» نام دارد. مدّتی در دنیا می مانیم و پس از آن، به عالمی به نام «آخرت» منتقل می شویم. آفریدگار دنیا و آخرت، در این چهار آیه، نکات بسیار مهمّی را در مورد ما انسان ها و ارتباطمان با عالمی که در آن هستیم و سرایی که به آن خواهیم رفت، بیان کرده است. در اینجا به چهار نکته‏ اشاره می شود: 1ـ دنیا و امکانات آن، ابزار رسیدن به آخرت است، و اگر کسی در دنیا به خدا ایمان داشته باشد و امکانات دنیا را برای خود فراهم کند و از این امکانات برای آبادانی آخرتش بهره برد، پیروز و سربلند خواهد شد. داشتن ثروت، خانواده، سلامت و... ـ که از نعمت های دنیا محسوب می شوند ـ برای به‏ دست آوردن سعادت آخرت، لازم است؛ امّا مهم این است که انسان، با ایمان به خدای جهان آفرین، این نعمت ها را در مسیر هدف اصلی خود قرار دهد، از مال خود انفاق کند، خانواده اش را کانون توجّه به خدا و دستورهای او قرار دهد و از سلامت اش برای عبادت خدا و خدمت به خلق او بهره برد. از این رو امیر مؤمنان علی، چنین دنیایی را ستوده و آن را «تجارت‏ خانه‏ ی دوستان خدا» معرفی کرده است . این تجارت، تجارت پرسودی است؛ زیرا انسان به ‏وسیله‏ ی نعمت های محدود و پایان‏ پذیر دنیا، به نعمت های نامحدود و بی پایان آخرت دست می یابد. 2ـ اگر هدف اصلی انسان در زندگی، رسیدن به دنیا و امکانات آن باشد، چند مشکل اساسی برایش پیش می آید. نخست این که به تمام آنچه می خواهد، نمی رسد؛ بلکه تنها به مقداری می رسد که خدا می خواهد(عَجَّلنا لَه فیها ما نَشاِّء)؛ زیرا نعمت های دنیا محدود، و خواست و آرزوی انسان، نامحدود است، و انسان هر چه بیشتر برای به‏ دست آوردن دنیا بدود، خسته تر می شود. از این رو در روایات پیشوایان دین، دنیا به آب شور دریا تشبیه شده که شخص تشنه هر چه بیشتر از آن بنوشد، تشنه تر می شود، و آن قدر از این آب می نوشد تا هلاک می شود . دوم این که همین مقدار از دنیا نیز به همه‏ ی دنیاپرستان نمی رسد؛ بلکه به کسانی می رسد که خدا بخواهد(لمن نرید). چه بسیار افرادی که شب و روز برای به‏ دست آوردن ثروت و شهرت تلاش می کنند؛ امّا دستِ آخر به هیچ چیز نمی رسند. نکته ی سوم که از همه مهم تر است، این که دنیاپرستان به‏ سبب توجّه افراطی به دنیا و غفلت از آخرت، سرمایه‏ی محدود عمر خود را از دست می دهند و با کوله‏ باری پر از گناه، به آخرت قدم می گذارند و به جای ورود در بهشت پرنعمت، در جهنّم پرآتش خواهند سوخت (ثُمَّ جَعَلنا لَه جَهَنَّمَ یَصلیها مَذموماً مَدحورا). 3ـ دنیا‏خواهان و آخرت‏ طلبان، هر دو در زندگی دنیایی شان از لطف عمومی خدا برخوردارند و از نعمت های خدا مانند سلامت، ثروت، فهم و درک و ... بهره می گیرند، و از این نظر، تفاوتی میان این دو گروه وجود ندارد؛ ولی هر یک، با اختیار خودشان این نعمت ها را در هدفی متفاوت به کار می بندند(کُلّاً نُمِدُّ هّْؤُلاِّءِ وُ هّْؤُلاِّءِ مِن ...). 4ـ انسان ها در دنیا از نظر امکانات، بسیار متفاوت اند. خانه های حقیرانه و قصرهای بزرگ، پاهای ترک خورده و مرکب های گران قیمت، بی نام ونشان ها و افراد مشهور و ...، همگی شواهد این تفاوت اند. البته دنیا محدود است و تفاوت های دنیایی نیز محدود است؛ ولی تفاوتِ درجات افراد در جهان آخرت که محدودیتی ندارد، با درجات دنیا مقایسه شدنی نیست. در روایتی می خوانیم: «فاصله‏ ی بالاترین درجه‏ ی بهشت و پایین ترین درجه‏ ی آن، به اندازه‏ ی فاصله‏ ی آسمان و زمین است.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۵ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : کرد 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 285 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 285 وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا (28) و اگر در حال جستوجوى رحمت [و گشايشى]از پروردگارت که اميد آن را دارى، از آنان [که مالى از تو درخواست دارند]اعراض مى کنى، پس با آنان سخنى نرم بگوى. (28) وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا (29) و دست خود را به گردنت بسته مدار (بخلورزى مکن) و آن را به تمامى باز نکن (هر چه دارى مده) که سرزنش شده و درمانده برجاى بنشينى. (29) إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30) همانا پروردگار تو رزق را براى هر که بخواهد گشاده مى دارد و [بر هر که بخواهد]تنگ مى گرداند، بى شک او به [مصلحت]بندگانش آگاه و بينا است. (30) وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31) و فرزندان خود را از ترس تنگدستى نکُشيد[که]ما به آنان و شما روزى مى دهيم; به راستى کشتن آنها گناهى بزرگ است. (31) وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32) و نزديک زنا نشويد که آن کارى بسيار قبيح و راهى بد است. (32) وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (33) و کسى را که خدا حُرمت نهاده است، جز به حق نکُشيد، و هر کس مظلوم کشته شود براى ولىّ او تسلّطى [بر قصاص]قرار داده ايم، پس نبايد در کشتن زياده روى کند، زيرا او يارى شده است. (33) وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34) و به مال يتيم - جز به بهترين وجه - نزديک نشويد تا وقتى که به قوّت فکرى خود برسد; و به پيمان وفا کنيد که درباره پيمان سؤال خواهد شد. (34) وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35) و چون پيمانه کنيد، پيمانه را کامل بدهيد و با ترازوى درست وزن کنيد که اين بهتر و سرانجامش نيکوتر است. (35) وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36) و از چيزى که به آن علم ندارى پيروى مکن; زيرا گوش و چشم و دل [که وسيله علمند]از همه اينها پرسش خواهد شد. (36) وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37) و در زمين با غرور و مستى راه نرو که تو هرگز زمين را نتوانى شکافت و در بلندى به کوه ها نتوانى رسيد. (37) كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38) همه اينها[که ذکر شد]بدش نزد پروردگارت ناپسند است. (38) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۵🌷 از آنچه آگاهی نداری، پیروی نکن: این آیه به یکی از مهم ترین اصول زندگی اجتماعی اشاره می کند؛ اصلی که بی توجّهی به آن، نتیجه ای جز هرج و مرج اجتماعی و از بین رفتن روابط انسانی و پیوندهای عاطفی ندارد. به راستی اگر این برنامه‏ ی قرآنی به دقّت اجرا شود، بسیاری از نابسامانی ها در جامعه رفع می شود و بسیاری از مشکلات که در پی شایعه سازی، جوسازی، قضاوت های عجولانه، گمان های بی اساس، و اخبار مشکوک و دروغ به وجود می آید، از میان مردم برچیده می شود. بر اساس این آیه، تا زمانی که انسان به چیزی یقین پیدا نکرده، حق ندارد از آن پیروی کند و آن را برای دیگران بازگوید؛ یا این که بر اساس خیال و گمان خود، کسی را محکوم کند و بر ضد او سخن بگوید یا در دادگاه گواهی دهد. قرآن کریم در موارد دیگری نیز مردم را از پیروی از حدس و گمان نهی کرده است. در آیه‏ ی 36 سوره‏ ی یونس می خوانیم: «[مشرکان، دلیل و منطقِ درستی برای اعتقاداتشان ندارند؛ بلکه] فقط از حدس و گمان پیروی می کنند؛ در حالی که گمان، انسان را از حق و حقیقت بی نیاز نمی-کند.» پیشوایان ما نیز تأکید فراوانی بر پیروی از مطالب قطعی و یقینی، و پرهیز از حدس و گمان و خیال کرده اند. در روایتی از امام صادق می خوانیم: «یکی از نشانه های ایمان حقیقی این است که سخنانت از چیزهایی که می دانی، فراتر نرود [و تنها چیزی را بگویی که از درستیِ آن اطمینان داری].» در حدیث دیگری از امام صادق به نقل از پدران پاکش می خوانیم: «تو حق نداری که هر چه می خواهی، بگویی؛ زیرا خدا می فرماید: ولا تقف ما لیس لک به علم.» پیامبر اسلام نیز فرموده است: «از گمان بپرهیزید که بدترین دروغ است.» پیشوای نخست ما امیر مؤمنان علی در این باره سخن آموزنده ای فرموده است: «ای مردم، کسی که از برادر ایمانی اش دینداریِ محکم و راه و روش درست سراغ دارد، به ‏هیچ وجه نباید به سخنان بیهوده‏ ی مردم در باره‏ ی او گوش کند. آگاه باشید! بین حق و باطل، تنها چهار انگشت فاصله وجود دارد.» [در این هنگام، از آن حضرت پرسیدند که منظورشان از این سخن چیست؟ آن حضرت، چهار انگشتش را بست و بین گوش و چشم خود قرار داد و فرمود:] «باطل این است که بگویی: شنیدم، و حق این است که بگویی: دیدم.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۶ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : حجاز 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 286 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 286 ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا (39) اين [دستورات]از حکمت هايى است که پروردگارت به تو وحى کرده است; و با خدا معبودى ديگر قرار نده که سرزنش شده و رانده گشته، در حهنّم افکنده خواهى شد. (39) أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (40) آيا پروردگارتان شما را[بر خود برترى داده]و در نتيجه شما را به [داشتن ]پسران برگزيده و[براى خود]از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟! به راستى که شما سخنى بزرگ مى گوييد. (40) وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41) و همانا در اين قرآن [سخنانى]گوناگون گفتيم تا هشيار شوند; ولى جز رميدن براى آنان نمى افزايد. (41) قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (42) بگو: اگر آن گونه که مى گويند، با خدا معبودهايى بود، در آن هنگام به سوى صاحب عرش راهى مى جستند[تا قدرت را از او بگيرند]. (42) سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (43) منزّه است او و برتر است از آنچه مى گويند برترى بزرگ! (43) تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (44) آسمان هاى هفتگانه و زمين و هر آن که در آنها است او را به پاکى ياد مى کنند و هيچ چيزى نيست مگر اين که همراه با ستايش او به پاکى يادش مى کند، ولى شما تسبيح آنها را درک نمى کنيد. بى گمان او بردبار و آمرزگار است. (44) وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا (45) و هنگامى که قرآن بخوانى، ميان تو و کسانى که به آخرت ايمان ندارند حجابى نامرئى قرار مى دهيم. (45) وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (46) و بر دل هاى آنان پوشش هايى قرار داديم تا آن را نفهمند و در گوش هايشان سنگينى نهاديم. و آن گاه که پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد کنى، با حالت رميدگى به تو پشت مى کنند. (46) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا (47) هنگامى که آنان [وقت خواندن قرآن]به تو گوش فرا مى دهند، ما به انگيزه اى که با آن [به تو]گوش فرا مى دهند آگاه تريم، و[نيز]هنگامى که باهم نجوا مى کنند[از کارشان آگاه تريم]آن گاه که آن ستمگران مى گويند: شما جز از مردى جادو شده پيروى نمى کنيد. (47) انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (48) بنگر چگونه براى تو مَثَل ها زدند و در نتيجه گمراه شدند; پس راهى نمى توانند يافت. (48) وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (49) و گفتند: آيا هنگامى که ما استخوان ها[يى از هم جدا]و [سپس]آردگونه شديم، آيا حتماً در آفرينشى جديد برانگيخته مى شويم؟! (49) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۶🌷 تسبیح کائنات: این آیه، یکی از آیات پیچیده و سؤال برانگیز قرآن مجید است؛ زیرا به روشنی می فرماید که تمام موجودات، به تسبیح و تقدیس خدا مشغول اند و او را از بدی ها پاک شمرده، ستایش می کنند. عده ای از مفسّران قرآن و دانشمندان علوم اسلامی معتقدند که این تسبیح و ستایش، حقیقتی است که با «زبان حال» موجودات بیان می شود و عده ای دیگر بر این باورند که تسبیح موجودات، با «زبان گفتار» است. برای درک بهتر نظر یکم، به چند مثال توجّه کنیم: یک تابلوی زیبا که شاهکار هنری است، با زبان حال، بر ذوق و مهارت نقّاش خود گواهی می دهد و او را می ستاید. یک ساختمان زیبا و بزرگ نیز از علم و هنر معمار و بنّای خود سخن می گوید و او را ستایش می کند. بنابراین باید بپذیریم که عالم شگرف هستی با این همه پیچیدگی و عظمت و با این همه رازهای عجیب، پدیدآورنده‏ ی دانا و توانای خود را یکپارچه و همواره می ستاید و از هر عیب و نقصی پاک می شمرد. آری، نظم عالم هستی می گوید که آفریدگار آن از هر عیب و نقصی پاک و صاحب دانش بی پایان و قدرت بی انتهاست. امروزه با پیشرفت علم و دانش بشر و پرده برافتادن از گوشه هایی از اسرار و رازهای این عالم پهناور، حمد و تسبیح عمومی موجودات، آشکارتر شده است. اگر در گذشته، سعدی نکته پرداز گفته بود «برگ درختـان سبز در نظر هوشـیار/ هر ورقش دفتری است معرفت کردگار»، دانشمندان گیاه‏ شناس امروزه در باره‏ ی این برگ ها نه یک دفتر، کتاب ها نوشته اند و رازهایی فراوان از ساختمان اسرارآمیز کوچک ترین جزء آن یعنی سلول ها تا طبقات هفتگانه‏ ی برگ و دستگاه تنفّسی آن و رشته های آبیاری و تغذیه و سایر مشخصّات بسیار پیچیده‏ ی برگ ها برملا کرده اند. با توجه به نظر دوم، هر موجودی با «زبان قال»، یعنی زبان گفتار، خداوند را تسبیح می کند؛ البته تسبیح موجودات دیگر، با الفاظ و گفتاری نیست که ما انسان ها با آن آشنا هستیم؛ بلکه هر موجودی طبق شعور و درک خاص خود، خدا را ستایش می کند، و همان طور که این آیه می فرماید، ما از چگونگی این تسبیح و ستایش، آگاه نیستیم ( وَ لّْکِن لا تَفقَهونَ تَسبیحَهُم). آری، هر برگی از این دفتر، شب و روز نغمه‏ ی توحید سر می دهد و آواز رسای تسبیحش را در باغ و جنگل، بر فراز کوه ها و در خمیدگی دره ها می پراکند؛ امّا بی خبران، چیزی از آن همه نمی فهمند و آن را خاموش و زبان بسته می شمرند. «جمله‏ ی ذرات عالم در نهان با تو می گویند روزان و شبان ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم با شما نامحرمان ما خامشیم». #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۷ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : صبا 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 287 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 287 ۞ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا (50) بگو:[استخوان هاى آرد گونه شده که سهل است]شما سنگ شويد يا آهن، (50) أَوْ خَلْقًا مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَرِيبًا (51) يا مخلوقى از آنچه در خاطرتان بزرگ است [باز هم برانگيخته خواهيد شد]. پس خواهند گفت: چه کسى ما را بازمى گرداند؟ بگو: آن که بار اول شما را آفريد. پس سرهاى خود را به سوى تو مى جنبانند و مى گويند: آن چه وقت است؟ بگو: شايد نزديک باشد. (51) يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا (52) روزى که شما را فرا مى خواند، پس [دعوتش را]همراه با ستايش او اجابت مى کنيد و گمان مى بريد که جز اندکى درنگ نکرده ايد. (52) وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا (53) و به بندگانم بگو: آنچه را که بهترين [سخن]است بگويند. بى گمان شيطان ميان آنان آشوب و دشمنى مى افکند; همانا شيطان براى انسان دشمنى آشکار است. (53) رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (54) پروردگار شما به شما آگاه تر است; اگر بخواهد بر شما رحمت مى آورد، يا اگر بخواهد عذابتان مى کند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده ايم. (54) وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (55) و پروردگار تو به هر آن که در آسمان ها و زمين است آگاه تر است، و به راستى ما بعضى از پيامبران را بر بعضى [ديگر]برترى بخشيديم و به داوود زبور داديم. (55) قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا (56) بگو: آنها را که جز خدا[معبود]پنداشته ايد، بخوانيد[تا ببينيد که]نه برطرف کردن زيان را از شما در اختيار دارند و نه تغيير دادن آن را. (56) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57) اينهايى که [مشرکان به خدايى]مى خوانند، خود با تلاش به سوى پروردگارشان وسيله مى جويند تا کدامشان مقرب تر باشد، و اميد به رحمت او دارند و از عذابش مى ترسند، که عذاب پروردگارت حذر کردنى است. (57) وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (58) و هيچ شهرى[از شهرهاى طغيانگر]نيست مگر اين که ما پيش از روز قيامت آن را[با عذاب استيصال]نابود مى کنيم، يا به عذابى سخت[مانند قحطى و جز آن ]گرفتارش مى سازيم; اين در آن کتاب [محفوظ نزد ما]نوشته شده است. (58) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۷🌷 بهترین سخنان را به یکدیگر هدیه کنیم: سخن گفتن، یکی از ویژگی های جدانشدنی بشر است. انسان ها در هر جای جهان با زبان خاص خود با یکدیگر سخن می گویند و آنچه را که در دل دارند، به طرف مقابل منتقل می کنند. این نعمت بزرگ الهی امّا مانند مَرکَبی است که اگر رام باشد، بهترین سواری را به انسان می دهد، و اگر به حال خود رها شود، به سوار خود و دیگران آسیب می رساند. از این رو قرآن کریم بارها به مسلمانان توصیه کرده که زبان خود را از سخنان زشت و نادرست حفظ کنند و با یکدیگر به خوبی سخن بگویند. در آیه‏ ی 83 سوره‏ ی بقره می خوانیم: «با مردم به نیکی سخن بگویید.» آیه‏ ی 3 سوره‏ ی مؤمنون می فرماید: «مؤمنان واقعی، کسانی هستند که از سخنان زشت و بیهوده پرهیز می کنند.» این آیه نیز به مسلمانان دستور می دهد که بهترین سخنان را بر زبان خود جاری کنند؛ سخنانی که از طعنه، دشنام، غیبت، بدگویی، زشتی و بی ادبی پاک باشد و ادب و احترام و نزاکت بر آن سایه بیفکند. به فرموده‏ ی این آیه، یکی از کمین گاه های بزرگ شیطان، سخن گفتن انسان ها با یکدیگر است، و او که دشمن قسم خورده‏ ی انسان هاست، پیوسته تلاش می کند به‏ وسیله‏ ی سخنان تند و آتشین و پرطعنه، در میان بندگان خدا اختلاف و دشمنی بیندازد. چه بسیار خانواده های گرم و صمیمی و دوستان پرمحبّت که به‏ سبب بی ادبی و بی پروایی زبان یک نفر از هم گسسته اند، و چه مشکلات و آشوب هایی که در میان کشورها و جوامع به‏ علّت رعایت نکردن ادب در میان حکمرانان آن ها به وجود آمده است. از نظر اسلام، نه تنها مسلمانان با یکدیگر، که با دشمنان خود نیز نباید با پرخاش و بی ادبی سخن بگویند، و باید در همه حال، ادب و احترام دیگران را حفظ کنند. در روایات می خوانیم که حضرت موسی مأمور بود فرعون کافر و جنایت کار را با بهترین نامش صدا بزند تا شاید در دل تاریک او اثر کند . پیشوایان دین ما نیز به پیروی از سخن خدا، همواره پیروان خود را به رعایت ادب و مهار زبان توصیه کرده اند. در حدیثی از امیر مؤمنان علی می خوانیم: «زبان، حیوانی وحشی است که اگر رها شود، می درد.» در روایت دیگری از همین امام آمده است: «سخن بگویید تا شناخته شوید؛ زیرا انسان، پشت زبانش پنهان است. » در روایتی از امام باقر می خوانیم: «با مردم بهتر از آنچه که دوست دارید با شما سخن بگویند، سخن بگویید؛ زیرا خدای متعال، کسی را که پیوسته فحش می دهد و مسلمانان را لعنت می کند و به آنان طعنه می زند، دشمن می دارد و از انسان زشتکار و فحش دهنده بدش می آید و افراد باحیا، بردبار و باعفّت را که همیشه عفّت خود را حفظ می کنند، دوست دارد.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۸ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۲۸۸ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه ۲۸۸ وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا (59) و [هيچ چيزى] ما را از فرستادن معجزات [درخواستى آنان] باز نداشت مگر اين که گذشتگان، آنها را تکذيب کردند[و هلاک شدند]، و به ثمود[قوم صالح ]ماده شتر[در خواستى آنان را] ـ که [معجزه اى] روشنگر بود ـ داديم; پس به آن ستم کردند[و آن را کشتند]و معجزات[درخواستى] را جز براى بيم دادن[مردم ]نمى فرستيم. (59) وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا (60) و[ياد کن]هنگامى را که به تو گفتيم: همانا پروردگارت به مردم احاطه دارد. و آن رؤيايى را که به تو نمايانديم و [نيز]آن درخت نفرين شده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم. و آنان را مى ترسانيم، ولى جز به طغيان بزرگ آنها نمى افزايد. (60) وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61) و [ياد کن]هنگامى را که به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده کنيد، پس [همه ]سجده کردند مگر ابليس [که] گفت: آيا براى کسى سجده کنم که او را از گِل آفريده اى؟! (61) قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62) [ابليس] گفت: به من خبر ده، اين موجودى که بر من برترى دادى [ براى چه بود؟]اگر تا روز قيامت مهلتم دهى، فرزندانش را - جز اندکى - افسار مى زنم [و به دنبال خود مى کشانم]. (62) قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا (63) [خدا] گفت: برو [دور شو] هر کس از آنان از تو پيروى کند، حتماً حهنّم کيفر شما خواهد بود کيفرى تمام. (63) وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64) و هر کس از آنان را توانستى با آوازت از جاى بکَن و سواره نظام و پياده نظامت را بر ضدّشان بسيج کن و با آنان در اموال و اولاد شريک شو و به ايشان وعده بده; و شيطان جز از روى فريب به آنان وعده نمى دهد. (64) إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65) [ولى بدان که] قطعاً هيچ گونه تسلّطى بر بندگان [خالص] من ندارى و کافى است که پروردگارت نگهبان [آنان] باشد. (65) رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (66) پروردگار شما کسى است که کشتى ها را در دريا براى شما روان مى سازد تا از فضل او با تلاش [خود] طلب [معيشت] کنيد که او نسبت به شما رحيم است. (66) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۸🌷 خواب عجیب پیامبر(ص): این آیه از دو قصه ی شگفت انگیز که مردم با آن دو آزمایش شدند، سخن می گوید. نخست، خوابی است که خدا به پیامبرش نشان داد، و دوم، درختی است که در قرآن لعنت شده است. ما در قرآن آیه ای که این دو پدیده را تفسیر کند، پیدا نمی‏کنیم؛ ولی پیشوایان معصوم دین ـ که مفسران اصلی و حقیقی قرآن هستند ـ این دو را برای ما توضیح داده اند. بر اساس روایات اهلبیت، پیامبر(ص)شبی در خواب دید که بوزینه هایی از منبرش بالا و پایین می روند و مردم را از راه خدا باز داشته، به سوی آتش هدایت می کنند. از این‏ رو پیامبر با اندوه و ناراحتی از خواب برخاست. در این هنگام، جبرئیل بر پیامبر نازل شد و او را از معنای خوابش آگاه کرد و گفت که به زودی افراد نااهل و گمراهی بر جای تو می نشینند و مردم را از راه راست منحرف می کنند. در روایات می خوانیم که روی کار آمدن سلسله‏ ی پلید بنی امیّه، تعبیر اصلی خواب پیامبر بوده است. همچنین در روایات اهلبیت می-خوانیم که منظور از «درخت لعنت شده‏ ی در قرآن» که در این آیه آمده نیز بنی امیّه هستند. آیه‏ ی 26 سوره‏ ی ابراهیم هم به درخت ناپاک اشاره کرده و فرموده است: «سخن ناپاک و اعتقاد آلوده، مانند درخت ناپاکی است که از زمین ریشه‏ کن شده و هیچ ثباتی ندارد.» در روایات پیشوایان دین می خوانیم که سلسله‏ ی بنی امیّه، نمونه‏ ی روشنی از این درخت پلیدند؛ افرادی که هیچ گاه به خدا و پیامبرش ایمان نداشتند و همواره برای خاموش کردن نور خدا و نابودی رهبران الهی تلاش می کردند. آری، پیامبر معنای آن خواب را برای مردم بیان کرد و به آنان در مورد آن درخت نفرین شده هشدار داد و بارها به مسلمانان نهیب زد که اگر مسیر خلافتِ او و رهبری جامعه به سمتی غیر از آنچه خدا مشخّص کرده، برود، بدون هیچ تردیدی جامعه به انحراف و نابودی کشیده خواهد شد؛ امّا اسف انگیز اینکه بیشتر مسلمانان از این فرمان حیات بخش پیامبر پیروی نکردند و پس از رحلت آن حضرت، به جای قبول ولایت و رهبری امیر مؤمنان علی، ولایت کسانی را پذیرفتند که به ‏هیچ‏ وجه شایستگی این مقام را نداشتند. در پی این انحراف بزرگ، در زمان خلیفه‏ ی دوّم، حکومت شام به معاویة ‏بن ‏ابی سفیان سپرده شد؛ کسی که به نقل شیعه و اهل سنّت، خودش و پدرش را پیامبر لعنت کرده بود. قدرت گرفتن معاویه در شام باعث شد که در زمان حکومت امام علی ، او از دستور آن حضرت برای کناره گیری از حکومت شام سرپیچی کند و جنگ های خونینی را در جامعه‏ ی اسلامی به راه اندازد. پس از شهادت امیر مؤمنان علی، معاویه خود را خلیفه‏ ی مسلمانان اعلام کرد و پس از ده سال، دوّمین خلیفه‏ ی راستین پیامبر یعنی امام حسن را به شهادت رساند. پس از معاویه، یزید فرزند منحوس او به خلافت منصوب شد و بزرگ ترین جنایت تاریخ اسلام یعنی کشتار خاندان پیامبر و ریختن خون امام حسین را مرتکب شد و پس از آن به قتل عام و جنایت ردّه در مدینه و سنگ باران خانه‏ ی خدا رو آورد . بیهوده نیست که پس از دیدن آن خواب عجیب، پیامبر کمتر خندان دیده شد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊