🍉🍉🍉 #یک_جزء_یک_حکایت #جزء_بیست_و_ششم 🔹 فتح مکه 🔻 سال ششم هجرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) با گروهی از مسلمانان که بالغ بر ۱۵۰۰ نفر بودند، به قصد زیارت خانه خدا از مدینه حرکت کردند. وقتی به سرزمین حدیبیه رسیدند خالد بن ولید و همراهانشان مانع ورود مسلمانان به مکه شدند که سرانجام به امضای پیمانی بین آنها انجامید. در حدیبیه مقرر شد که مسلمانان و اهل مکه تا ۱۰ سال در صلح باشند و علیه یکدیگر لشکرکشی و جنگ و نزاعی نکنند و پیمان شکنی از هر طرف موجب نقض صلحنامه تلقی می‌شود. دیری نپایید که عهدنامه از سوی کفار و مشرکان مکه و هم پیمانان آنها نقض شد و این خبر به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) رسید. ابوسفیان بلافاصله برای گفت و گو به مدینه رفت، اما نتیجه‌ای نگرفت. مسلمانان که روزی با تعداد اندکی از مکه هجرت کرده بودند، با سپاهی عظیم حرکت کرده و در نزدیک مکه اردو زدند. ابوسفیان عظمت سپاه اسلام را که دید، تصمیم گرفت مکه را بدون هیچ مقاومتی تسلیم کند. رسول مهربانی و رحمت، خانه سرسخت‌ترین دشمن خود را محل امن قرار داده و فرمودند: هر کس وارد آن شود، در امان است. سپس فرمان دادند که در مکه اعلام کنند: امروز روز رحمت است، نه روز انتقام. حضرت اعمال بَد اهل مکه و آزار و اذیت های آنان را نادیده گرفته و همه را عفو کردند. همچنین امیرمؤمنان علی (علیه السلام) را بر دوش خود بالا بردند تا بت‌ها را بشکند؛ و به این ترتیب بدون جنگ و خونریزی مکه را فتح و کعبه، خانه توحید را از لوث وجود بت‌ها پاک کردند. آیات سوره فتح به این جریان اشاره دارد.