سخنی با مسولین محترم حوزه های علمیه کشور چیزی در حدود ۷۰۰ مدرسه علمیه در شهرهای کوچک و بزرگ کشور ساخته شده است. برخی از مدارس علمیه، چیزی در حدود ۲۰ طلبه و تعداد انگشت شماری از مدارس، دویست طلبه دارند! این تعداد از طلبه در یک مدرسه، با هزینه ساخت و نگهداری ساختمان و نیز با هزینه های جذب و بکارگیری اساتید و امور جاری آن، هیچ توجیه منطقی ندارد. از طرفی استقبال کم در ورودی های حوزه در سال های اخیر، مسولین مدارس علمیه شهرستان ها را بر آن داشته است تا برای حفظ امتیاز مدرسه، تمامی شرکت کنندگان را بدون هیچ فیلتری پذیرش کنند! و این مساله صدمات غیر قابل جبرانی خواهد داشت. به نظر میرسد، یکی از راه های ممکن و منطقی، تغییر کاربری مدارس شهرستان ها و برخی استان ها و تجمیع طلاب استان ها به صورت #منطقه ای است. اگر تنها #چهار منطقه کشور با مرکزیت قم، جذب طلبه داشته باشند؛ اولا قدرت مالی مرکز افزایش یافته و از این روی، از توان جذب اساتید درجه یک برخوردار میشود و کیفیت آموزش ها و حتی میزان حمایت از طلاب نیز افزایش خواهد یافت. و ثانیا در جذب طلاب جدید دقت بیشتری خواهد شد. و ثالثا مدارس علمیه استان ها و شهرستان ها، به عنوان بهترین فضا برای فعالیت های تبلیغی و فرهنگی #خودگردان برای علمای بلاد و مبلغین مورد استفاده قرار خواهد گرفت. مسؤلین محترم حوزه های علمیه! باور بفرمایید؛ هیچ ضرورت و اصراری بر وجود مدرسه علمیه در همه جای کشور نیست. وقتی توان مالی و حتی توان مدیریتی برای جذب و حفظ و بکارگیری طلاب نیست، چه توجیهی برای ادامه این روند دارید؟! ✍علی محمدی هوشیار