زمزمه سبک قربون کبوترای حرمت امام رضا آقا جون امام رضا نگاهی کن به نوکرت تورابه جان جواد تورابه جان مادرت میدونی درد دلامو آقا جون امام رضا میکشی دست محبت روسرم امام رضا یا غریب الغربا،مدد علی موسی الرضا۳ ضامن آهو شدی کاشکی ضمانتم کنی۲ از شما چه پنهان آقا میخام دعوتم کنی من دلم می خاد بیام توحرمت زار بزنم۲ شب تا صبح گریه کنم سر روی دیوار بذارم یا غریب الغربا،،،،۳ یه گوشه ازحرمت سر روی زانو بذارم آخه من بجز شما امام رضا کیودارم؟ میدونی اسمت میاد اشک چشام روون میشه به یاد غربتت آقا دل عالم خون میشه یا غریب الغرباء،،،،۳ سرتون سلامت آقا اومدم عرض ادب بمیرم واسه جوادت میسوزه دلم زتب روضه خون شده دلم دخیلم امشب آقا جون ۲ تو دوای درد می گداتو از درت نرون یا غریب الغرباء،،،،، شاعر مریم صالحی مرزیجرانی #امام_رضا

روضه مجلس روضه هفتگی سه‌شنبه۸خرداد۱۴۰۳ | ۱۹ ذی‌القعده ۱۴۴۵ مداح : حاج سعید حدادیان

روضه مجلس روضه هفتگی سه‌شنبه۸خرداد۱۴۰۳ | ۱۹ ذی‌القعده ۱۴۴۵ مداح : #حاج_محمدرضا_طاهری

#شور میزنه قلبم داره میاد دوباره باز بوی محرم مجلس روضه هفتگی سه‌شنبه۸خرداد۱۴۰۳ | ۱۹ ذی‌القعده ۱۴۴۵ مداح : #کربلایی_حسین_طاهری

روضه مجلس روضه هفتگی سه‌شنبه۸خرداد۱۴۰۳ | ۱۹ ذی‌القعده ۱۴۴۵ مداح : کربلایی محمدحسین حدادیان

. کرامت حضرت اباالفضل(ع) ﺣﺎﺝ ﺍﺻﻐﺮ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺷﺎﻋﺮ میگه ﺳﺎﻝ 1354 ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮐﺮﺝ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻠﺎﯼ ﻣﻌﻠﯽ ﺭﻓﺘﻴﻢ. ﺳﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺑﺮﻭﻳﻢ، ﭼﻮﻥ ﻃﺒﻊ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﻭ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻄﻬﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻏﻮﻏﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ. ﺭﺋﻴﺲ ﺧﺪﺍﻡ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ، ﮐﻪ ﺣﺎﺝ ﺳﻴﺪ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻝ ﻃﻌﻤﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺎ ﺧﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻢ ﮔﻨﺒﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻡ ﻧﺪﻫﻴﻢ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺮﭼﻢ 8 ﻣﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ. ﺷﻤﺎ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﺑﺪﻫﻴﻢ. ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻡ، ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻗﺎﭼﺎﻗﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻋﺼﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻠﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻠﺎ ﺭﻓﺘﻢ. ﺿﻤﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ، ﺁﻗﺎﯼ ﺁﻝ ﻃﻌﻤﻪ ﮔﻔﺖ: ﺭﺋﻴﺲ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺻﺪﺍﻡ که ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ عراق ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ. ﻣﺎ ﻫﻢ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ، ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ 12 ﺷﺐ ﺑﻮﺩ، ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺯﻧﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ. ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺩﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺍﯼ 8 - 7 ﺳﺎﻟﻪ، ﺯﺭﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﺭ ﻭ ﻟﺎﻏﺮ، ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﺍﺭﺍﻟﺸﻔﺎ ﺍﺳﺖ. ﺩﮐﺘﺮﻫﺎ ﺑﭽﻪ ﯼ ﻣﺮﺍ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﻨﯽ، ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﻴﻦ ﺗﻮ ﻭ ﺩﮐﺘﺮﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ؟! ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺟﺪﯼ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﻢ: ﻳﺎ ﺷﻔﺎ ﻣﯽ‌ﺩﻫﯽ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ‌ﺍﻡ ﺑﻤﻴﺮﻡ. ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﯼ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯ ﻭﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻳﻢ. ﻧﻮﺣﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺭﻓﺘﻴﻢ. ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻋﺼﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﮐﺮﺑﻠﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﭼﻢ، ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻧﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺯﻭﺍﺭ ﻣﯽ‌ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ. ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺮﭼﻢ، ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻭ ﻗﺎﭼﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻠﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺷﺪﻡ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﻳﺪﻡ ﺻﺤﻦ ﻭ ﺣﺮﻡ ﺧﻠﻮﺕ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﻓﺘﻢ. ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﻭ... ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻭﺻﻒ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺩﻳﺸﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺎﺱ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﺍﺳﺖ، ﺭﻓﺘﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﺷﻔﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻡ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﺁﻝ ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻳﺸﺒﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﺩﻳﺸﺐ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻴﺰ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺍﺭﻏﻮﺍﻧﯽ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﺩ. ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯼ ﺁﻝ ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﯼ ﺷﻔﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﯼ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﺪ. ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ، ﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺭﺩﻡ، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﯼ ﺳﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﻳﮏ ﻭﻗﺖ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭﻳﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﺯﻳﺒﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭ، ﺧﻮﺏ ﻣﯽ‌ﺷﻮﯼ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﻴﺮﺩ، ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻧﺰﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ. ﻭ ﻣﻦ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ. ﭘﺎﺭﭼﻪ ﯼ ﺳﺒﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺖ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻳﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﻣﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﺿﺠﻪ ﺍﯼ ﺯﺩ ﻭ ﻏﺶ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎﻟﺄﺧﺮﻩ ﻣﻮﻟﺎﻳﻢ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻡ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻡ. ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺳﭙﺲ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻳﻢ #کرامات_حضرت_عباس ...... ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻠﻴﻞ ﺍﺑﻮﺭﺍﺷﺪ (ﻣﺴﻴﺤﯽ) ﺩﺭ ﮐﻮﻳﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭ ﺳﺨﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﻓﻠﺞ ﺷﺪ. ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﻭﯼ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺣﺎﻟﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ، ﺑﻪ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﺑﺮﻭ. ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﺟﻨﺎﺯﻩ‌ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﺑﺒﺮﻳﺪ. ﻭ ﺑﻪ ﻭﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ‌ﻣﺎﻧﯽ. ﺷﺐ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ، ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍنش ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺿﻌﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺧﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﻳﺴﺎﻥ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‌ﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮ. ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﺧﻮﺩﺕ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﺸﻮ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ؛ ﻣﺴﻴﺤﯽ ﮐﻠﻴﻤﯽ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ عباس ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺑﺪ. ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﯼ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﯽ‌ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ‌ﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﺳﺖ که ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺧﻠﻴﻞ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ. ﺧﻠﻴﻞ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ. ﺁﻗﺎ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﯽ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ. ﻣﺮﻳﺾ ﻓﻠﺞ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ‌ﺑﻴﻨﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ ﺷﻔﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

. #حکایات 💠داستان  سلطان محمود بر لب ایوان بارگاه خود قدم می‌زد. چشمش به زن مرد نجاری افتاد. سخت عاشق زن شد و بی‌قرار از وزیرش راه چاره خواست. وزیر که خیلی زیرک بود گفت: اگر شاه این راز را فاش کند، یا بخواهد علنی نجار را بکشد، خیلی بد می‌شود. چه خوب است به نجار ایراد بگیریم و به او بگوییم در مدت یک شبانه‌روز باید برای ما یک بار جو از چوب بتراشی. اگر از یک بار یک سیر هم کم باشد تو را بدون چون و چرا می‌کشیم. سلطان محمود به هوش وزیر آفرین گفت و او را مأمور این کار کرد. وزیر به خانه نجار رفت و امر سلطان را به او حالی کرد و گفت: تا فردا باید یک بار جو از چوب بتراشد و تحویل دهد.‌ نجار بیچاره که از همه جا بی‌خبر بود و نمی‌دانست سلطان محمود می‌خواهد با این بهانه او را دنبال نخود سیاه بفرستد، نزدیک بود از ترس قالب تهی کند. با ترس و وحشت آمد و قضیه را به زنش گفت و کمک فکری برای چاره این کار خواست. زن نجار خیلی دانا و هشیار و عفیفه و پاکدامن بود، به اصل مطلب پی برد و به شوهرش گفت: چرا خودت را باخته‌ای، ترس مکن، خدا از سلطان محمود بزرگ‌تر است. ولی مرد از ترس آرام نمی‌گرفت. تا اینکه صبح شد و نجار فقط به اندازه یک مشت جو از چوب تراشیده بود. با زنش وداع کرد و گفت: الان غلامان شاه می‌آیند و مرا می‌برند و به چوبه دار می‌کشند. زن باز هم گفت: نترس، خدا از سلطان محمود، بزرگ‌تر است. در این گفت‌وگو بودند که دیدند در خانه زده شد. رنگ از صورت نجار پرید و نزدیک بود از ترس روح از تنش پرواز کند. به زنش گفت: من قادر نیستم تو برو جواب آنها را بده. زن رفت در را باز کرد دید نوکران سلطان هستند. بیچاره خیال کرد برای بردن بار جو یا شوهرش آمده‌اند. پرسید: با کی کار دارید؟ گفتند: می‌خواهیم شوهرت را ببریم برای سلطان محمود که مرده است تابوت درست کند. زن با خوشحالی برگشت و به شوهرش گفت که سلطان محمود مرده. نگفتم نترس، خدا از سطان محمود بزرگ‌تر است. 💠داستان روزی حضرت موسی (ع)رو به بارگاه ملکوتی خداوند کرد و از درگاهش درخواست نمود:بار الها، می خواهم بدترین بنده ات را ببینم. ندا آمد: صبح زود به در ورودی شهر برو. اولین کسی که از شهر خارج شد، او بدترین بنده ی من است. حضرت موسی صبح روز بعد به در ورودی شهر رفت. پدری با فرزندش، اولین کسانی بودند که از شهر خارج شدند. پس از بازگشت، رو به درگا خداوند کرد و ضمن تقدیم سپاس از اجابت خواسته اش، عرضه داشت: بار الها ، حل می خواهم بهترین بنده ات را ببینم. ندا آمد: آخر شب به در ورودی شهر برو. آخرین نفری که وارد شهر شود، او بهترین بنده ی من است. هنگامی که شب شد، حضرت موسی به در ورودی شهر رفت... دید آخرین نفری که از در شهر وارد شد، همان پدر و فرزندش است! رو به درگاه خداوند، با تعجب و درماندگی عرضه داشت: خداوندا!چگونه ممکن است که بد ترین و بهترین بنده ات یک نفر باشد!؟ ندا آمد: ای موسی، این بنده که صبح هنگام میخواست با فرزندش از در خارج شود، بدترین بنده ی من بود. اما... هنگامی که نگاه فرزندش به کوه های عظیم افتاد، از پدرش پرسید:بابا! بزرگ تر از این کوه ها چیست؟ پدر گفت:زمین. فرزند پرسید: بزرگ تر از زمین چیست؟ پدر پاسخ داد: آسمان ها. فرزند پرسید: بزرگ تر از آسمان ها چیست؟ پدر در حالی که به فرزندش نگاه می کرد، اشک از دیدگانش جاری شد و گفت:فرزندم. گناهان پدرت از آسمان ها نیز بزرگ تر است. فرزند پرسید: پدر بزرگتر از گناهان تو چیست؟ پدر که دیگر طاقتش تمام شده بود، به ناگاه بغضش ترکید و گفت:عزیزم ، مهربانی و بخشندگی خدای بزرگ از تمام هرچه هست، بزرگتر و عظیم تر است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ .

📌#معرفت_امام 🖋جلسه اول 🖌 اهمیت بحث 🏷 ۱۴ دی ۱۴۰۲ استاد شیخ مجتبی اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه دوم 🖌 اهمیت بحث 🏷 ۱۹ دی ۱۴۰۲ استاد اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه سوم 🖌 اهمیت بحث 🏷 ۲۰ دی ۱۴۰۲ استاد اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه چهارم 🖌 معرفه الامام 🏷 ۲۲ دی ۱۴۰۲ استاد شیخ مجتبی اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه پنجم 🖌 معرفه الامام 🏷 ۲۳ دی ۱۴۰۲ استاد شیخ مجتبی اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه ششم 🖌 معرفه الامام 🏷 ۲۴ دی ۱۴۰۲ استاد #شیخ_مجتبی_اسکندری

📌#معرفت_امام 🖋جلسه هفتم 🖌 معرفه الامام 🏷 ۲۸ دی ۱۴۰۲ استاد شیخ مجتبی اسکندری

📻 بشنوید| شور: 📝 می آید از منبرها... 🎤 #حاج_حسن_شالبافان 🕌 مجمع یاس کبود 🗓 یکشنبه ۱۴۰۳/۰۳/۱۳ ایام #شهادت_امام_جواد

🗓 شب اول محرم ۱۴۴۵ 🖌 حدیث پسر شبیب 🖋 تکالیف پنج‌گانه در کلام امام‌رضا ع 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام #شیخ_مجتبی_اسکندری

🗓 شب دوم محرم ۱۴۴۵ 🖌 معرفت الامام 🖋 تبیین ضرورت بحث 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام

🗓 شب سوم محرم ۱۴۴۵ 🖌 معرفت الامام 🖋 معرفت به اسم و صفت 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام

🗓 شب چهارم محرم ۱۴۴۵ 🖌 معرفت الامام 🖋 گرفتن معرفت از منابع صحیح 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام

🗓 شب پنجم محرم ۱۴۴۵ 🖌 معرفت الامام 🖋 معرفت صفت حجت‌الله 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام #شیخ_مجتبی_اسکندری

🗓 شب ششم محرم ۱۴۴۵ 🖌 معرفت الامام 🖋 امام بی‌رغبت به دنیاست 🔻 حسینیه مرحوم #فیروزه‌چی #معرفت_امام