. ائمـہ آگاهنـد #زائر_ارمنی قدیم در یک ڪتابۍ خواندم که در عین اینڪہ امام حسین علیہ السلام زوارشان را مۍ دانستند مع ذلڪ از قمـر بنۍ هـاشم علیہ السلام سوال ڪرد ڪہ : « امسـال زوارمـا چقدر بوده اند؟» صورت دست حضرت قمـر بنـی هاشم استــ. علـمدار قمر بنۍ هاشم است ولے همہ ڪاره اوست(امـام حسین). منشۍ دربـار حضرت ابالفضل است ، صورت را مۍ دهد، امـام حسین علیہ السلام نگـاه مۍ کنند و مۍ فـرمایند ” یڪ نفر را از قـلم انداختہ ای؟حضرت قمر بنۍ هاشـم علیہ السلام مي فرمایند «آقـا من همہ را نوشتہ ام» امـام حسین علیہ السلام مۍ فرمایند: یڪ نفر ارمنۍ بزاز هم همراه با ڪاروان زوار آمده است و گرد و غبار زوار ما بہ سر و صورت این ارمنۍ هم ریختہ ، او را ننوشتہ ای. این ارمنۍ با الاغ و جنس بزازے دنبال زوار آمده، گـرد و غـبار زوار امـام حسیـن علیہ السلام روی سر او ریختہ بود. آن ارمنۍ این خواب رو دیده بود و زوار بہ حـرم رفتہ بودند و شخص ارمنۍ به آنها گفتہ بود : « من همین جـا مۍ خوابم تا شمـا بـرگردید.» ارمني وقتۍ از خـواب بیدار می شود ، مسلـمان مۍ شود. گـرد و غـبار زوار امام حسـین علیہ السلام او را نجـات مے دهد. اینڪہ مۍ گویند « اِنَّ الْحُسَـین مصْـباحَ الــُهدے و سفینةٌ النَّجاة» این است. ✸ امـام حسیـن علیہ السلام ڪشتی نجات و چـراغ هدایـت است. 📔 منبع: ڪتاب بدیع الحکمة حکمت 1 از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانۍ(ره) ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ .