. «آرزویی که آرزو ماند» به قلم حقیر/۲ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💐مضمونِ ساختنِ حسینیه‌ای به نام حضرت امّ کلثوم (علیهاالسّلام) در غزل #حامد_ظفر از تهران، حضّار خیّر را حسابی به فکر فروبرد: کسی که نسبت پیوند گل به خار دهد سزای این عملش، میوه‌های زقّوم است رواست شیعه برایت حسینیه سازد فدای نام تو، بانو! که امّ کلثوم است چه می‌شود که قبول از «ظفر» کنی این شعر؟ صله ز دست کریمان، همیشه مرسوم است 🍃با همین وزن و قافیه و ردیف، غزلی هم #مطهره_عباسیان از خمینی‌شهر خواند که سه بیتش این بود: و هر که هر چه که دارد از اهل این خانه است چه خانه‌ای؟ که خودش از بهار محروم است چه خانه‌ای؟ که به لطف جهالت مردم پر از شهید و اسیر و غریب و مسموم است شهیدشان، پدر و مادر و برادرها اسیر، زینب و سجّاد و امّ کلثوم است 🍀الآن که فکر می‌کنم می‌بینم، بی‌خود نبود بعد از این دو شاعر، مجری، مدّاح و شاعر اهل بیت (علیهم‌السّلام)، #مصطفی_نظری از تهران را صدا زد؛ چرا که غزل او نیز همین ردیف و قافیه را داشت و در همین وزن سروده شده بود: کسی که شیر به دامان عشق نوشیده کسی که لاله‌ی بستان پنج معصوم است نهال گلشن احمد، گل وجود علی عزیز فاطمه، اخت الحسین، کلثوم است تمام بود و نبودش حسین و زینب بود ز چار محرم دیگر اگر چه محروم است البتّه ایشان، شعر دیگری در قالب #مثنوی در مدح و مرثیه‌ی این بانوی بیت وحی داشت که این بیتش، ارتباط ویژه‌ای با دل و جان خود من برقرار کرد: اگر چه ظاهراً اهل کسا نیست ولیکن بر تمامیشان، نشانی است #حضرت_ام‌کلثوم_سلام‌الله‌عليها #به_قلم_جواد_هاشمی_تربت✍ ۲

. #فلسطین خدا پروانه‌ها را از قفس آزاد خواهد کرد خودش جغرافیای عشق را آباد خواهد کرد و بَرمی‌چیند از شب‌های زخمی، جیغ جغدان را به صبحی سرزده، گنجشک‌ها را شاد خواهد کرد به لطف سنگ‌ها با مشت نوزادان در قنداق ستون کاخ‌ها را سست و بی‌بنیاد خواهد کرد و با هر جوی خون از گونه‌های خیس مادرها جهان را خانۀ دل‌های طوفان‌زاد خواهد کرد زمین یک روز راحت می‌شود از بغض دیرینش که دستی سینه‌ها را خالی از فریاد خواهد کرد که دست انتقام از آستینی سبز خواهد شد به شور ذوالفقاری، جنگ با بیداد خواهد کرد کبوترها خبر می‌آورند از مسجدالاقصی که ما را قدس، این قدس صبور آزاد خواهد کرد #مطهره_عباسیان✍ .