eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
4هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
568 ویدیو
802 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
. ✍ یکی از شرایط استجابت دعا ، دعا کردن و یا مناجات کردن با خداوند همراه با تضرع است 1⃣ آیه 55 سوره مبارکه اعراف: « ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» ترجمه: (خدای خود را به تضرع و زاری و نهانی (به صدای آهسته که به اخلاص نزدیک است) بخوانید (و از اندازه مگذرید) که خدا هرگزمتجاوزان را دوست نمی‌دارد). 2⃣ آیه 205 سوره مبارکه اعراف: « وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ» ترجمه: (خدای خود را با تضرّع و پنهانی و بی‌آنکه آواز برکشی در صبح و شام یاد کن و از غافلان مباش). با تضرع وزاری دعا کردن یکی دیگر از شرایط لازم برای استجابت دعاست در مناجات خوانی و ادعیه خوانی ، یکی از نکاتی که بسیار بسیار مهم است اولا آمادگی روحی و ارتباط متضرعانه با خداست به طوریکه، مداح باید ابتدا خودش تاثیر گرفته باشد تا بتواند بر مستمع تاثیر بگذارد و این مهم به دست نمی آید مگر با مناجات در خلوت 💯 ⬅️مداح ،خودش باید اهل تَهَجُّد و مناجات در خلوت باشد تا مناجات خوان شود‼️ در این فایل تصویری چنان جانسوز اشعار مناجاتی را می‌خوانند که حتی بدون روضه خواندن هم مستمع تاثیر گرفته است 👇
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
متن شعر🔰 خسته ام خسته از گناهانم تو به رویم نزن که می دانم دیگر از کرده ام پشیمانم توبه کردم خدا قبولم کن روضه گردم خدا قبولم کن تو کریمانه دعوتم کردی میهمان ضیافتم کردی از معاصی صیانتم کردی خیر تو دائما به ما نازل شر ما دائما به تو نائل
002 حاج مهدی سماواتی.mp3
5.86M
گاهی دعا سوال و درخواست است❗️ گاهی در رتبه بالاتر است و دعاست❗️ گاهی نجواست و مناجات است❗️ 🔴بخش دوم اجتماع عمومی نکات بسیار عالی و کاربردی از استاد مناجات و
003 حاج مهدی سماواتی.mp3
4.02M
برای دعا خوانی یک توسل ویژه‌ای نیاز داریم که از وجود مقدس امام زمان علیه السلام دعا خوانی را بگیریم ‼️ 🔴بخش سوم نکات بسیار عالی و کاربردی از استاد مناجات و ادعیه خوانی
. مناجات‌خوانی در حرم رضوی و برکات فرهنگی آن یکی از برنامه‌های قابل دفاع تلویزیون در ایام‌الله رمضان‌المبارک، پخش زنده‌ی برنامه‌ی است که نیمه‌شب در حرم رضوی برگزار می‌شود. به جز برکت ذاتیِ و نیز تأثیرات معنوی حرم حضرت انیس‌النفوس علیه‌السلام، در این برنامه‌ی معنوی، نکات قابل ملاحظه‌ای دارد که مرور آن خالی از لطف نیست: نکته‌ی یکم. بسیاری از مخاطبان عام، اهالی هیئت و نیز مداحان جوان، از فقط یک تصویر ذهنی دارند: «مداحی که در عرصه‌ی سینه‌زنی صاحب مهارت است و سبک‌ها را به‌خوبی اجرا می‌کند». اما این - که با اقبال عام و خاص مردم همراه‌ شده است- نشان می‌دهد که، توانایی‌ها و تجربه‌های ارزشمند دیگری نیز در عرصه‌ی توسل داشته که نسل امروز احتمالاً با یک‌سونگری، مانع ظهور و بروز آن شده یا کاملاً از آن غافل بوده است! این نکته درباره برخی دیگر از مداحان هم‌نسل ایشان هم صدق دارد. نکته‌ی دوم استقبال از این برنامه‌ی ، در ایام‌الله ماه مبارک رمضان، این پیام مهم را به همراه دارد که شاخص رشد هئیت‌ها و مداحان، فقط استقبال از سینه‌زنی و اجرای سبک نیست! لازم است به برنامه توجه ویژه و همگانی داشت و همه‌ی مداحان، پیش از آن‌که سبک‌خوان خوبی باشند، به نظر می‌رسد باید در تقویت حال و هوای معنوی خود از یک سو، و از سوی دیگر ارتقای فرهنگ در هیئت‌ها، گام‌های بلندی بردارند. نکته‌ی سوم اگرچه نسل امروز، از فقط اجرای سبک مطالبه داشته است و دارد، اما شناخت مناجات و اجرا در ، مهارت در روایت تاریخ در قالب مرثیه (روضه‌خوانی) به جای «مرثیه‌خوانی» با شعر، از دیگر توانایی‌های فنی او و برخی دیگر از مداحان هم‌نسل اوست؛ که در این برنامه، جلوه‌گر شد؛ این میراث معنوی، (روایت تاریخ در قالب مرثیه، یا روضه‌خوانی) متأسفانه امروزه در این غوغای سبک‌بازی بسیار مغفول مانده است و بیم آن می‌رود که به فراموشی سپرده شود... نکته‌ی پایانی یکی از اصول مهم در ، (مثل روضه‌خوانی) حال معنوی خود است که باید خالی تصنع و تکلّف، به دور از فن‌زدن(!) و نیز پرهیز از کاربرد شگردها و فنون اجرا برای گرفتن مجلس و تغییر حال مستمع و مخاطب باشد. این رسم و راه معنوی به‌خوبی در این اجرای مشهود است. وقتی مخاطب جوان، اشک را در هنگام اجرا ببیند، باور می‌کند که آن‌چه می‌خواند، از دل می‌خیزد، لاجرم بر دل خواهد نشست. این همان فرهنگ‌سازی است که بایستی به آن توجه تام داشت. از مداحان جوان انتظار می‌رود که این حال معنوی را در خود بیابند و به مخاطب خود در القاء کنند. ✍ .
004 حاج مهدی سماواتی.mp3
7.41M
چیزی که باعث می‌شود که ابزار مادی به کار بیاید اخلاص است ‼️ برای خدا بخواند❗️ 🔴بخش چهارم و آخر اجتماع عمومی نکات بسیار عالی و کاربردی از استاد مناجات و ادعیه خوانی
. 🔖جلسه مناجات ، مدرسه آدم سازی 💠مداح اهل‌بیت(ع) استاد حاج ماشالله درباره اهمیت دعاخوانی و ارتباط مستقیم آن با مداحی، گفتند: ☘️مجالس مناجات از همان قدیم الایام در میان مردم از یک شکوه و جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود، چرا که برای مردم از منشأ اثر دعا و مناجات گفته بودند و می‌دانستند در دعا مستقیماً با ائمه اطهار و عمدتاً انشای امام سجاد(ع) طرف هستند. 🍃در بسیاری از موارد تعلیم و تربیت هم در مناجات راهگشا بوده و هست. زیرا متن دعاهای ائمه معصومین خاصه دعاهای مأثوره سرشار از نکات تربیتی و به تعبیری مدرسه‌ای از آدم‌سازی است. 🌿می‌توان گفت مجالس دعا یکی از پرتأثیرترین مجالس مذهبی به حساب می‌آید؛ دعاخوانی به اعتقاد بنده از مداحی جدا نیست ولی تقریباً با خط‌کشی‌های برخی جدا شده یعنی هرکسی جرأت ورود به این وادی را ندارد. 🔗این اتفاق از جهاتی خوب است و از جهاتی هم شاید خوب نباشد. یک مقداری از این خصوصیات منظم‌تر و منسجم‌تر شده است. دامنه آن گسترش بیشتری پیدا کرده و افراد مختلفی وارد این عرصه شده‌اند. 💢یکی از توصیه‌های من بوده و هست که برای وادی دعاخوانی یک قداست بیشتری قائل شویم تا وادی مداحی! به بیان دیگری من بارها گفته‌ام دعاخوانی مرتبه بالاتری از مداحی دارد، البته این حرف به این معنا نیست دعاخوان از مداح برتر است. 🔮 به این معناست که دعاخوان محتوایی که می‌خواند مستقیماً از کلام امام معصوم است اما مداح از محتوایی می‌خواند که یک شاعر آن را به رشته تحریر درآورده است. .
. یا کریم الصفح در خوشی غافل از تو بوده ام و وقت حاجت تورا صدا کردم لذتم بوده با گناهانم بین غم ها خدا خدا کردم خالق قادر یگانه ی من جز پناهت کجاست خانه ی من گر خطایم ز حد گذشته ببخش رحمتت شد فقط بهانه ی من ظلم کردم همیشه در حقت حق من غربت و گرفتاریست از تو من دست بر نمیدارم با بدان هم کرامتت جاریست دورم از صالحان و میدانم پُرِ ناخالصی ست ایمانم گرچه یک عمر سرکشی کردم ولی ازکرده ام پشیمانم شک ندارم به پرده پوشی تو گاه کوهی به کاه میبخشی تو سریع الرضایی و آنی بندگان را به آه... میبخشی هرچه غیر از تو را بگیر از من هرچه غیر از تو را نمی خواهم قسمت میدهم به پنج تنت در صف عاشقان بده راهم من بدی کرده ام به تو اما روز محشر بدون واهمه ام تو عذابم نمیکنی چون که دوست دار حسین فاطمه ام ✍مهدی کبیری .............. 🔰حجت‌الاسلام دکتر محمد عشایری‌منفرد استاد حوزه و دانشگاه در خصوص یادداشتی تحلیلی را منتشر کردند: 1️⃣دردهه شصت، مناجات‌خوانی از شئون عالمان واصل و سالکانِ دلسوخته‌ای چون آیت‌الله شهید دستغیب بود. در سبک مناجات‌خوانی‌شان، رعایت نغمه و آهنگ و موسیقیِ دعا به شدت مغلوبِ ابتهال درونی و ناله و سوز باطنیِ مناجات‌خوان بود. مردم حسب برخی روایات، باورشان این بود که وقتی در مجلس استغفار، یک نفر بخشوده شود، خداوند همه را خواهد بخشید. از سوی دیگر معتقد بودند که سالکی مانند آیت‌الله دستغیب ره در این مجلس مناجات، بخشوده خواهد شد. برای همین خودشان را به مسجد جامع شیراز میرساندند تا با مرکزیت آن سالک دلسوخته، در مغناطیس رحمت الاهی قرار بگیرند و با اشکهای او قلبشان را جلا بدهند. 🔺مناجات‌خوان در آن سبکِ مناجات‌خوانی، «خودش رو به قبله می‌نشست» و با «حال تضرع وابتهال» دعا را نه برای شنواندن به مردم بلکه برای «لابه و عرض حاجتِ خودش به محضر پروردگارش» زمزمه می‌کرد. او خودش را در مقابل خدای خودش می‌دید و «برای حال پریشان و قلب منکسرِ خودش» مناجات می‌خواندن نه برای شنیدن اهل مجلس. چنین بود که دعا با نغمه و آهنگِ از قبل تمرین شده، خوانده نمی‌شد بلکه با حال باطنی و تضرع قلبی و سوز دل خوانده می‌شد. 🔺نمونه دیگری از این مناجات‌خوانانِ متضرّع، مرحوم حاج آقا مهدی مظاهری ره بود که تا اواخر دهه نود، مؤمنان اصفهان از انفاس قدسی‌اش در مناجات خوانی بهره می‌جستند. چنان که هنوز در تهران از دعای کمیل های حاج آقا حسین انصاریان زیدعزه، چنین بهره‌ای برده می‌شود. 2️⃣از نیمه‌های دهه هفتاد، صدا و سیما ذائقه دعاخوانان و باور مناجاتیان را تغییر داد. سبکی از رواج یافت که در آن، تهیه کننده‌های سیما، بزرگوار را در لوکیشنی مخاطب‌پسند، روی صندلی و رو به مردم (نه توی محراب و رو به قبله) نشاندند. جاذبه بصری رسانه اقتضا می‌کرد که مناجات‌خوان به جای حال تضرع و ابتهال، «ظاهری جذاب و رسانه‌پسند» را به نمایش بگذارد! 🔺مداحان و ذاکران بزرگوار هرچند شخصاً اهل سوز باطن و ابتهال و تضرع باشند، اما مردم آنان را به «سبک و نغمه و آهنگ مناجات خوانی و صدای دلنشین» می‌شناختند نه به سوز و گداز سالکانه‌ی قلبی. 🔺چنین بود که سبکی از مناجات‌خوانی رواج یافت که در آن، سوز و گداز باطنی و ابتهال و عرض حاجت، مغلوبِ «سبک و نغمه دعا» شد. توجه به نزول رحمت الهی و آماده‌سازی قبلیِ قلب برای جلب این رحمت واسعه، مغلوبِ «توجه به ادای درست کلمات»و «تلاش برای عقب نماندن از فقراتِ متنِ دعا» شد! قطعاً چنین سبکی از مناجات‌خوانی، بی‌فایده نیست و نباید انکار و تضعیف و تخریب شود اما آن مناجات‌خوانی، چیز دیگری بود! 3️⃣گاهی از خودم می‌پرسم که ما حوزویان در کجای این تغییر فرهنگی قرار میگیریم؟ در کجا کوتاهی کرده‌ایم؟ و حالا چه رسالتی داریم؟ .