. 👤احمدی(مداح) می گوید : «..تیر انداز تا دید عباس(ع) بالای اسب ساکنه و فقط داره نگاه میکنه، تیر سه شعبه رو به کمان گذاشت. کوفیا، شامیا از چشای عباس(ع) می ترسیدند! یه جوری با تیر سه شعبه به اون چشمای عباس(ع) زد، سر مبارک رو خم کرد، با زانوا تیر رو در بیاره، کلاه خُود از سر افتاد. ..یه نیزه دار جلو اومد، یه جوری با عمود آهن به فرق عباس(ع) زد. بعدش #مهدی_سلحشور میگه : نمیدونم! نمیدونم! چجور زده با عمود! اما فقط اینو میدونم که تنها سری بود که تونستند به پهلو اون رو روی نیزه بزنند!» ................... ✍پاسخ : اولا؛ طبق مقاتل، در کربلا فقط یک نفر را با تیر سه شعبه زدند و آن هم امام حسین(ع) بود. سید بن طاووس می نویسد : در روز عاشورا؛ 《فَأَتَاهُ [حَرْمَلَةُ] سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَى قَلْبِهِ》 حرمله بن کاهل، تیرى سه شاخه و زهرآلودی را به قلب امام حسین(ع) نشانه رفت و آن تیر بر قلب مقدس امام حسین(ع) نشست.(۱) در مورد دیگر شهدای کربلا و بنی هاشم و خصوصا حضرت عباس(ع) اشاره ای به سه شعبه بودن تیر و پیکان نشده است. ثانیا؛ در هیچ مقتل معتبر و مستندی از تیر به چشم خوردن حضرت عباس(ع) نقلی به میان نیامده است. اکثر سخنرانان و مادحین در این فقره فقط استناد به خوابی می کنند که مرحوم قزوینی این خواب را دیده اند! اما شرح خواب اینکه؛ مرحوم سید محمد ابراهیم قزوینی امام جماعت صحن مطهر حضرت عباس(ع) بود که مرحوم آقا شیخ محمد علی خراسانی بعد از نماز ایشان، به منبر می رفت و این روضه را خواند که تیر به چشمان عباس(ع) زدند! مرحوم قزوینی بعد از اتمام جلسه، به ایشان گفتند که؛ چرا چنین روضه های بی سند می خوانی؟ تا اینکه، مرحوم قزوینی، شب در عالم رویا به محضر مقدس حضرت ابالفضل(ع) مشرف شده و ایشان خطاب به مرحوم قزوینی فرموده بود : سید ابراهیم! آیا تو در کربلا بودی که بدانی روز عاشورا با من چه کردند؟ پس از آنکه دو دستم از بدن جدا گردید دشمن مرا تیر باران کرد، در این زمان تیری به چشمم رسید، هر چه سرم را تکان دادم تیر بیرون بیاید، بیرون نیامد و عمامه از سرم افتاد، زانو ها را بالا آوردم، خم شدم که به وسیله دو زانو تیر را از چشم بیرون کشیدم! به هر حال، در کتب مقاتل به چنین مطلبی اشاره ای نشده است و خواب نیز حجت نمی باشد. ثالثا؛ آنچه موجب ترس کوفیان از حضرت عباس(ع) می شد، بصیرت و معرفت و شجاعت و شهامت عباس(ع) بود نه چشم عباس(ع)! واقعا اینجا سواله که در ابیات مدحی امروزی ما برای #حضرت_عباس(ع) با وجود این همه فضائل و مناقب، چرا باید روی برخی ویژگیهای ظاهری ایشان مانند؛ چشمهای خوشگل، قد و بالایِ رعنا و ابروی کمانی و ماه ..مانور داده شود؟!! در نقلی آمده که؛ هنگام نبرد قمر بنی هاشم عباس(ع) و مارد بن صُدیف در کربلا، مارد به آن حضرت(ع) گفت : من تو را نصيحت می کنم اگر آن را بپذيری، مسلما از تيزی شمشير برّان من در امان می مانی! من وقتی که تو را جوانی زیبا و ملیح چهره يافتم دلم نسبت به تو نرم شد، و گويا مثل من نبايد با تو حریف گردد! حضرت عباس(ع) در جواب فرمود : ای دشمن خدا! اما آن چه در مورد زيبايى چهره و جوانى من گفتى، بدان که اين امور مرا ارزش نمی دهد، ولی مسلما مُعرِّف من، حسب و نسبم، تیز هوشی و درایت عقلم و بصیرت و ریاضت و معرفت نفسم و دلاوری ها و صبر بر بلا و مصیبت و شکر و توکلم به خدا می باشد.(۲) در زیارت نامه ایشان می خوانیم : 《السّلامُ عَلیکَ أیُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطِیعُ للّه وَ لِرَسُولِهِ وَ لاِمِیرِالْمُؤمِنِینَ وَالْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ(ع) اَلسَّلامُ عَلَیک وَ رَحْمَةُ اللّه وَ بَرَکاتُهُ》 سلام بر تو اى بنده شایسته، فرمانبر خدا و رسول خدا(ص)، و امیرمؤمنان(ع) و حسن(ع) و حسین(ع)، سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد.(۳) عباراتی چون «عبد»، «صالح»، «مطیع» در این زیارت نامه معرِّف عباس(ع) است. امام صادق(ع) می فرماید : 《کَانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِیٍّ(ع) نافِذَ البَصِیرَةِ صُلبَ الإیمَانِ..》 عموى ما، عبّاس(ع)، داراى بینشى ژرف و ایمانى راسخ بود.(۴) و حرفی را هم که سلحشور در آخر روضه می گوید، حرفی است بی سند که در کتب مقاتل در مورد نحوه سر به نیزه زدن شهداء، نقلی به میان نیامده است. 📚منابع : ۱)اللهوف ابن طاووس، ص۱۲۰ ۲)نورالعین اسفراینی، ص۳۹ ۳)كامل الزيارات ابن قولويه، ص۲۵۶ ۴)عمدة الطالب ابن عنبه، ص۳۵۶ 📚 #اسنادالمصائب . 🔹 در مورد رویا و خواب باید به چند مبنا توجه نمود : 1⃣مبنای اول : چه کسی این خواب را دیده است؟ نکته : هر مقدار معنویت آن شخص بالاتر باشد طبیعتا خواب او مهمتر است و قابل اعتماد تر! 2⃣با چه سندی این خواب از آن مرد معنوی نقل می شود؟ آن منبری و یا مادح این خواب را از چه کسی نقل می کند، که آن هم از قبلی شنیده! چون در اینجا احتمال جعل و دروغ کم نیست. 3⃣متن خواب چیست؟ آیا با موازین قطعی قرآن و روایات انطباق دارد