#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_بندانی_نیشابوری #بستر_بیماری #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_میرباقری 🎤 #خاکسپاری_حضرت_زهرا سلام الله علیها #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_میرباقری #لحظات_احتضار #حضرت_زهرا #وداع_با_حضرت_زهرا سلام الله علیها #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_عالی🎤 #مصیبت_لحظات_احتضار #حضرت_زهرا 🔺وقتی امیرالمومنین امام علی علیه السلام خبر شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها را شنید #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_هاشمی_نژاد🎤 #مرثیه_در_و_دیوار #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_هاشمی_نژاد🎤 #خاکسپاری_حضرت_زهرا سلام الله علیها #فاطمیه

#روضه_حضرت_زهرا 🏴 #حضرت_فاطمه سلام الله علیها #استاد_رفیعی🎤 #مرثیه #در_و_دیوار #فاطمیه

. #تولا_به حجت_خدا فقیر اوست که قلبش تهی ز مهر شماست گرفتم آنکه جهان، پُر ز سیم و زر دارد مردی از شیعه خدمت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: آقا، من فقیر شده‌ام. امام فرمود: «اَنْتَ مِنْ شیعَتِنا وَ تَدَّعِی الْفَقْرَ»؛ «تو شیعه‌ی ما هستی و اظهار فقر می‌کنی»؟ و حال آن که: «شیعَتُنا کُلُّهُمْ اَغْنِیاء»؛ «همه‌ی شیعیان ما اغنیا هستند». فقیر میانشان نیست. گفت: آقا، چه طور فقیر در میانشان نیست؟ من فقیرم. فرمود: بگو ببینم اگر تمام دنیا را پر از نقره كنند و به تو بدهند، حاضری آن محبّتی را که به ما داری از دل بیرون كنی؟ گفت: نه، به خدا قسم، اگر همه را هم طلا كنند، من حاضر نیستم محبّت و ولایت شما را از دست بدهم. امام(ع) فرمود: پس تو ثروتمندی؛ سرمایه‌ای داری که از همه‌ی کره‌ی زمین که پر از طلا و نقره باشد بالاتر است. پس آن كسی فقیر است كه آنچه تو داری ندارد، مسائل مادّی چیزی نیست که بگویی من فقیرم. آنگاه مقداری پول عنایت فرمودند تا جنبه‌ی ظاهرش هم درست بشود. یونس‌بن‌یعقوب می‌گوید، عرض كردم: «لَوِلایی لَکُمْ وَ ما عَرَّفَنِیَ اللهُ مِنْ مَحَبَّتِکُمْ اَحَبُّ اِلَیَّ مِنَ الدُّنْیا بِحَذافِیرِها»؛ «[آقا] به خدا قسم، این ولایت و محبّتی كه به شما دارم، از تمام دنیا و آنچه در آن است نزد من محبوب‌تر است». او خیال می‌كرد حرف خوبی زده است. امام(ع) اندکی از این حرف ناراحت شد و فرمود: «یا یُونُسُ قِسْتَنا بِغَیْرِ قِیاسٍ»؛ «ای یونس، تو در مورد ما مقایسه‌ی نادرستی کردی». محبّت ما را با دنیا و ما فیها مقایسه كردی؟ مگر دنیا چیست؟ «مَا الدُّنْیا وَ ما فیها اِلّا سَدُّ فَوْرَةٍ اَوْ سَتْرُ عَوْرَة»؛ «دنیا مگر چیست؟ با غذایی شكم را سیر كردن و با لباسی عورت خود را پوشاندن». این چیزی نیست كه آن را با محبّت ما مقایسه می‌كنی. «وَ اَنْتَ لَکَ بِمَحَبَّتِنَا الْحَیاةً الدّائِمَة»؛[۱] «محبّت ما حیات ابدی برای تو می‌آورد».   پی نوشت   [۱]ـ بحارالانوار، جلد ٧٨، صفحه‌ی ٢٦٥، حدیث ١٧٧. دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی #تولی #ولایت_اهلبیت ........... اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد #گریز_زیارت_عاشورا . امام صادق (ع) مى‏فرماید: «رَحِمَ اللّه شیعتنا خُلِقُوا مِن فاضِلِ طِینَتِنا و عُجنوا بماء وِلایتنا یَحزَنُونُ لِحُزننا و یفرَحُون لِفَرحِنا(6)؛ خداوند شیعیان ما را رحمت کند که از زیادى سرشت ما آفریده شده‏اند و با آب ولایت ما عجین گشته‏اند، آنان به خاطر اندوه (و غصه‏هاى) ما غمناک مى‏شوند و شاد مى‏شوند بخاطر شادى ما».

. شخصى به امام باقر (ع) عرض کرد الحمدللّه شیعیان شما خیلى زیاد هستند، امام نگاه پر معنایى به او کرد و فرمود: این‏ها که مى‏گویى شیعیان، هستند، آیا این کارها را انجام مى‏دهند؟ هَل یَعطِفُ الغَنِى عَلَى الفقیرِ؟ وَ یَتَجاوَزُ المُحسِنُ عَنِ المسى‏ءِ وَ یَتَواسَوُنَ؟ قُلتُ: لا، قال: لَیسَ هؤلاء الشِیعَةٌ، اَلشیعَةُ مَن یَفعَلُ هکذا(5)؛ آیا ثروتمندان این افراد به حال فقراء و مستمندان خود توجهى دارند و به آن‏ها رسیدگى مى‏کنند؟ آیا بزرگان و نیکوکاران این افرادى که شما آن‏ها را شیعه مى‏خوانید خطاها و اشتباهات خطاکاران را مى‏بخشند و آن‏ها را مورد عفو و گذشت قرار مى‏دهند (یا آن‏ها را چندین برابر مجازات مى‏کنند و زجر مى‏دهند!؟) آیا این‏ها مواسات و همدردى دارند؟ خوشبختى‏هاى خویش را بین همدیگر تقسیم مى‏کنند، (شادیهاى شان را با هم قسمت مى‏نمایند؟) آن مرد (وقتى این ویژگیها را شنید شرمنده شد) و گفت: نه (این صفات را دارا نیستند) حضرت فرمود: چنین افرادى شیعه ما نیستند، شیعه کسى است که آن چه را گفتم عمل کند. 2- ولایت مدارى و ولایت پذیرى‏ یکى دیگر از انتظارات امام صادق (ع) از شیعیان این است که نسبت به امامان خویش معرفت و شناخت داشته باشند و بعد از شناخت، بادل و جان ولایت آن‏ها را بپذیرند و سراپا تسلیم فرامین آن بزرگواران باشند، و آن چنان به ولایت اهل بیت دلبسته باشند که شادى و حزن خود را، خوشى و ناخوشى و تمام لذائذ و شدائد زندگى را با ولایت و محبّت ائمه اطهار(ع) پیوند زنند، محبت اهل بیت آن چنان در دل و جانشان رسوخ کرده که تمام گفتار و کردار، و عکس العمل‏ها را با ولایت و محبت آن‏ها مى‏سنجند، امام صادق (ع) در این زمینه مى‏فرماید: «رَحِمَ اللّه شیعتنا خُلِقُوا مِن فاضِلِ طِینَتِنا و عُجنوا بماء وِلایتنا یَحزَنُونُ لِحُزننا و یفرَحُون لِفَرحِنا(6)؛ خداوند شیعیان ما را رحمت کند که از زیادى سرشت ما آفریده شده‏اند و با آب ولایت ما عجین گشته‏اند، آنان به خاطر اندوه (و غصه‏هاى) ما غمناک مى‏شوند و شاد مى‏شوند بخاطر شادى ما». البته همیشه این گونه بوده و هست که مدعیان ولایت مدارى فراوانند ولى ولایت پذیران واقعى کم، و اندک مى‏باشند، امام صادق (ع) با تبیین علائم هر یک صفوف ولایت مداران اصلى را از غیرش جدا فرموده است، آن جا که مى‏فرماید: «اَلشیعَةُ ثَلاثَة اَصنافٍ، صِنفٌ یَتَزَیِّنون بِنا وصِنفٌ یَستأکلون بنا وَ صِنفٌ مِنّا وَ اِلَینا یأمَنُون بامننا وَلَیسُوا بِالبَذرِ المذیعین ولابالجناةِ المرأتین، اِن غابُوا لم یفقدُوا و اِنَ شَهِدُوا لَم یؤبه بِهِم اولئِکَ مصابیح الهدى؛ شیعه سه دسته‏اند، گروهى بوسیله ما زینت مى‏یابند(و ما را وسیله عزّت و آبروى خویش قرار مى‏دهند) و گروهى بوسیله ما مى‏خورند (و ما را وسیله درآمد زندگى دنیایى خویش قرار داده از این طریق زندگى مى‏کنند) و گروهى از ما و به سوى ما هستند با امنیت ما آرامش مى‏یابند و با ترس ما ترسانند، بذر، (هاى کاشته نشده اسرار را) پخش نمى‏کنند و در برابر جفاکاران خودنمایى ندارند، اگر پنهان باشند کسى سراغ آن‏ها را نمى‏گیرد و اگر آشکار باشند به آن‏ها اعتنا نمى‏شود (یعنى شهرت گریز و بى‏نام و نشانند) آن‏ها (بحقیقت) چراغهاى هدایتند (و راهنمایان خلق). «عاشقان روى جانان جمله بى نام و نشانند نامداران را هواى او دمى بر سر نیامد» امام صادق (ع) علاوه بر سفارش‏هاى مکرر بر ولایت پذیرى و ولایت مدارى شیعیان خویش، در مکتب تربیتى خویش شیعیان ولایى تربیت نموده و آنان را ولایت مدار بار مى‏آورد، در این زمینه داستان عبداللّه بن یعفور یکى از شیعیان با اخلاص و فداکار که در پذیرش ولایت ائمه اطهار (ع) اسوه‏اى کامل و نمونه‏اى بارز براى تمامى شیعیان مى‏باشد، شنیدنى است او با همه عظمت علمى و موقعیّت اجتماعى در برابر فرمان امام خویش تسلیم محض بود. وى روزى در حضور پیشواى ششم نشسته بود و از وجود حضرتش بهره مى‏برد، در این بین عبداللّه ضمن سخنانى، کلامى را به امام (ع) اظهار نمود که مورد عنایت حضرت قرار گرفت، این سخن از ژرفاى جان او و عمق ایمان وى ریشه مى‏گرفت، مى‏تواند درسى فراموش نشدنى و الگویى مناسب براى تمام پیروان و دوستداران اهل بیت باشد. عبداللّه به امام صادق (ع) عرض کرد: «واللّه فَلقتَ رمّانَةَ بِنصفَین قُلت هذا حَرامٌ و هذا حَلالٌ لشهدت و اَنَ الّذى قُلتَ حَلالٌ، حَلالٌ، و اَن الّذى قلتَ حَرامٌ، حَرامٌ، فَقالَ رَحِمَک اللّه، رَحِمَک اللّه(7)؛ سوگند به خدا! اگر انارى را از وسط دو نصف کنى و بفرمایى که نصف آن حلال و نصف دیگرش حرام است، مطمئناً گواهى خواهم داد که: آنچه را گفتى حلال، حلال است و آن نصفى را که فرمودى حرام، حرام است (و هیچگونه اعتراضى نخواهم کرد) پس آن حضرت فرمود: خدا تو را رحمت کند، خدا تو را رحمت کند». آرى شیعه واقعى سرا پا تسلیم فرمان امام خویش مى‏باشد و هرگز اهلبیت را رها نخواهد کرد، چنان که آن حضرت در جاى دیگر فرمود: «

کَذِبَ مَن زَعَم اَنَّهُ مِن شیعَتِنا وَ هُوَ مُتَمَسِّکٌ بِعُروة غَیرِنا(8)؛ دروغ پنداشته آن کسى که خود را شیعه ما مى‏داند ولى به ریسمان (سرپرستى و ولایت) غیر ما (اهل بیت) چنگ مى‏زند» چرا که رستگارى و سعادت ابدى جز در سایه پذیرش امامت امامان معصوم (ع) میسر نیست. امام صادق (ع) فرمود: «نَحنُ وَاللّهِ نِعمَةُ اللّه التى انعم بِها عَلى عِبادِه، وَ بِنافازَ مَن فاز(9)؛بخدا قسم ما (همان) نعمتى هستیم که خداوند به بندگانش عنایت فرموده و بوسیله ما رستگار شود آن کسى که رستگار شده است (و به سعادت ابدى دست یافته است) و شیعه واقعى آن است که بدنبال امامان خویش باشند و پاجاى پاى آن‏ها گذارند. «اگر تو شیعه‏اى ماوراى ما پاى خود گذار جاى پاى ما» به همین جهت امام صادق (ع) فرمود: «لَیسَ مِن شیعتِنا مَن قالَ بِلسانِهِ و خالفنا فى اَعمالِنا و آثارِنا وَلکِن شیعتنا مَن وافَقَنا بِلِسانِهِ وَ قَلبِهِ وَ اَتَّبع آثارَنا و عَمِل بِاَعمالِنا اولئک شیعتنا(10)؛ شیعه ما نیست کسى که به زبان بگوید شیعه هستم ولى در عمل با ما مخالفت کند و آثار ما را زیر پاگذارد، ولکن شیعه کسى است که با زبان و دل با ما موافق باشد و آثار ما را پیروى کند و مانند ما رفتار نماید، چنین کسانى شیعه (واقعى) ما هستند. این نه عشقى است برادر که به پیشانى ماست‏ این نه مهرى است که تأیید مسلمانى ماست‏ داغ یک عمر گناهى است که پنهان کردیم سجده بر دوست، نه سجده بر شیطان کردیم‏ هر گناهى کرده و گفتیم خدا مى‏بخشد عذر آورده و گفتیم خدا مى‏بخشد بخشش هست ولى قهر و عذابى هم هست‏ اى برادر بخدا روز حسابى هم هست‏ این که از شیعه فقط نام بدانیم بد است‏ ما نمک گیر چنین لقمه بمانیم بد است‏ شیعه یعنى کفن سرخ بلا پوشیدن‏ شیعه یعنى مى‏عشقى زخدا نوشیدن‏ هر که در عین بلا شیعه بماند مرد است‏ هر که یک مویى به لغزد به خدا نامرد است‏ 3 - انجام عمل شایسته و دارا بودن اوصاف بایسته‏ یکى دیگر از مهمترین انتظارات امام صادق (ع) از شیعیانش این است که از نظر رفتارى بدنبال انجام کارهاى نیک و شایسته باشند و از نظر اخلاقى برخوردار از اوصاف نیک و پسندیده، و قرین به اخلاق زیباى اسلامى باشند، حضرتش بر این انتظار سخت پاى فشرده است و با بیان‏هاى مختلفى آن را ابراز فرموده است، در یک جا مى‏فرماید: «شیعتنا اهل الهدى و اهل التقى واهل الخیر و اهل الایمان و اهل الفتح و الظفر(11)؛ شیعیان ما اهل هدایت و پرواپیشگى، اهل خیر و نیکى و اهل ایمان و پیروزى و موفقیّت مى‏باشند. در جاى دیگر فرمود: «وَاللّهِ ما شِیعةُ عَلىِّ اِلاّ مَن عَفّ بَطنُهُ وَ عمل لِخالقِه و رَجاثوابه و خاف عقابه(12)؛ بخدا قسم شیعه ما نیست مگر کسى که عفت شکم را داشته باشد (و از خوردن حرام دورى نماید) و براى خدا عمل کند و امید ثواب از او داشته باشد و (تنها) از عقاب او ترس داشته باشد» و گاه با بررسى بازتاب اعمال نیک شیعیان و اخلاق برجسته آن‏ها در جامعه انتظار خویش را با تأکید بیشترى از پیروان خود اعلام مى‏دارد، از جمله مى‏فرماید: «...اُوصِیکم بتقوى اللّه عزّ و جَلَّ و الوَرَعِ فى دینِکم، والاِجتهادِ لِلّهِ وَصِدقِ الحدیث و اداء الاَمانةِ و طول السجود و حسن الجوار... فاِنَ الرَّجل مِنکم اِذاوَرَعَ فى دینهِ، و صَدَقَ الحَدیثَ، وَ اَدّى الاَمانةَ وَ حَسُنَ خُلقَهُ مع‏الناس قِیلَ هذا جعفرىّ، فیسّرنى ذلک و یدخل علىّ منه السّرور و قیل هذا ادب جعفرٍ(ع) و اذا کان على غیر ذلک دخل علىّ بلائه و قیل: هذا ادب جعفرٍ(13)؛به هر کس که پیرو ما است و به گفته‏هاى ما گوش فرا مى‏دهند سلام مرا ابلاغ کن، و (بگو) من همه شما (شیعیان) را به تقوى، پرهیزکارى در دین، و تلاش و کوشش در راه خدا، و راستگویى و امانت دارى، و سجده طولانى، و نیکو همسایه دارى...، سفارش مى‏کنم، زیرا هرگاه کسى از شما به این سفارشات من عمل کند مردم مى‏گویند: این «جعفرى مذهب» (و شیعه) است. و من از این (اثر اجتماعى) و از اعمال شما شادمان مى‏شوم و سایر مردم نیز مى‏گویند: این است روش ادب و تربیت امام صادق (ع): ولى اگر بر خلاف این (روش صادقانه و مورد انتظار) بودید، من از عملکرد شما غمگین و شرمنده مى‏گردم!! و مردم نیز (با ناراحتى) خواهند گفت: این هم اثر تربیتى امام صادق (ع)!! (و این هم شیعه امام صادق (ع)» بیاییم با رفتارمان امامان خویش را شرمنده و سرشکسته نسازیم و آبرو و عظمت آن‏ها را حفظ کنیم، امام صادق (ع) عاجزانه درخواست مى‏کند که: «کونوا لنازیناً ولا تکونوا علینا شیناً، قولوا للناس حسناً و احفظوا السنتکم و کفوا عن الفضول و قبح القول (14)؛ (شیعیان) زینت (و آبرومندى) ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و از زیاده روى و زشت گویى بازدارید. .

یکى از شیعیان حضرت به نام «شقرانى» از تقسیم خلیفه وقت «منصور دوانیقى» محروم ماند، در کنار خانه خلیفه منتظر فرصت بود تا با شفاعت و وساطت کسى حق خود را بگیرد، حضرت صادق (ع) سهم او را گرفت و به وى داد آن گاه فرمود: «یا شَقرانِى اَنَّ الحسن مِن کُلِّ اَحَدٍ حَسَنٌ وَ اِنّه مِنکَ اَحسَن لِمکانِک مِنّا، وَ اَنَّ القبیح مِن کُلٍّ اَحَدٍ قبیحٌ وَ اِنّه مِنکَ اقبح (15)؛ اى شقرانى اعمال نیک از همه نیکو است، ولى از تو نیکوتر است چون به ما نسبت دارى (و شیعه ما هستى) و کارهاى زشت از همه زشت است ولى از تو زشتر است (چون که به ما نسبت دارى)» لازم به یادآورى است که شقرانى از خدمت گزاران پیامبر اکرم (ص) بود و عمر طولانى کرده بود، تا زمان امام صادق (ع) زنده بود، ولى گرفتار مشروب بود، لذا امام صادق (ع) به او تذکر داد که تو با دیگران تفاوت دارى، تو به ما اهل بیت نسبت دارى لذا احترام این مقام و موقعیّت را حفظ کن، چرا که شیعه باید اهل عمل نیک، ورع و پرهیزکارى باشد، چنان که امام صادق(ع) فرمود: «اَحَقّ الناس بِالوَرَعِ آل محمّد و شیعَتُهم، کَى تقتدى الرعیة بِهِم(16)؛ سزاوارترین مردم به تقوا و دورى از حرام آل محمد(ص) و شیعیان آن‏ها هستند، تا سایر مردم نیز به آنان تأسى نمایند. مخصوصاً در این دوران حساس که مکتب شیعه به عنوان یک مکتبى کامل و جهانى مطرح شده است و حکومتى بنام شیعه تشکیل شده است