از جنگ برای کودکان چه بگوییم چه نگوییم ؟ در پاسخ به این سوال دو رویکرد وجود دارد . 🔻 برخی معتقدند روایت جنگ برای کودکان امنیت خاطر آنها را از بین میبرد و ترس و اظطراب در درون آنها شعله میکشد پس نباید بگوییم. 🔻در مقابل برخی معتقدند کودکان باید با واقعیات زندگی به صورت واقعی روبرو شوند تا بتوانند جایگاه درستی در تاریخ و فرهنگ و تمدن پیدا کنند . نگه داشت کودکان در گلخانه والدین منجر به ضعیف شدن بوته حیات در آنها خواهد شد که یا به سرعت سرما میزند یا همیشه طلبکار میماند، پس باید گفت. 🔸 اما باید توجه داشت که فرق است بین گفتن روایت جنگ با گفتن اخبار جنگ اخبار جنگ دیر یا زود به همه می‌رسد آن چیزی که به کودکان شما نمیرسد یا آنطور که شما میخواهید نمیرسد و اصل ماجراست اینکه حقیقتا چه اتفاقی در حال رخ دادن است . آیا کشت و کشتار و سوختن و داغ سهم ما از این تقابل است یا ما داریم برای شکست دادن زورگوها تلاش میکنیم . ما داریم برای پیروزی بر کسانی که اجازه نمیدهند ما به رنج کشیده ها کمک کنیم تلاش میکنیم. اینها و روایت‌هایی از این دست مایحتاج مهم و لازم برای کودکان است تا هم اخبار را درست درک کنند و هم در مقابل خبر، روایت آنرا نفهمیده دریافت نکنند. اما مهمتر از روایت، حال راوی است که خود روایتی واقعی تر از روایت بیان شماست . زبان حال شما از زبان قال شما جلوتر حرکت میکند و کودک را که متخصص دریافت احوال شماهستند و اتفاقا کم فهم تر در اقوال، متوجه روایت دل شما از ماجرا میکند. در آخر باید بگویم مهم نیست چه بگوییم مهم این است که در کدام طرف تاریخ خود را قرار داده ایم یا قرار داریم. در حزب ترسیدگان یا حزب شجاعان. اول روایت خود را بسازیم بعد برای کودکانمان تعریف کنیم. #اخبار_جنگ_برای_کودکان #روایت_جنگ_برای_کودکان #حال_راوی #روایت_ما؟ ✍ حمید سعیدبخش https://eitaa.com/h_saeedbakhsh