نمی دانم شاید الان در کربلا این زمزمه پیچیده: بالا بلند بابا گیسو کمند بابا اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بابا ای ماهی غرق خونم ای باغ گل خزونم پاشو که منم مثل تو نیمه جونم

نمی دانم شاید تازه جوانان توانستند تن «ع ل ی ا ک ب ر » را داخل عبا جا دهند، خیلی زمان بُرد.

نمی دانم شاید الان در کربلا «حسین و قاسم» در آغوش هم از گریه غش کرده اند... راستی قاسم رفت سمت بلاء عظیم

نمی دانم شاید الان در کربلا عمه سادات از خیمه ها برای در آغوش گرفتن فرزندان شهیدش بیرون نرفته...

نمی دانم شاید الان در کربلا طفل تشنه ای مشک خالی بدست عباس داده

عباس روانه دریا شده

خدا را شکر عمو به آب رسیده صدای «اَنَا بنُ عَلی ٍ المُرتَضی» کربلا را پر کرده،

در خیمگاه همه خوشحالن از همه بیشتر «رباب»

عمو دیر کرد... ـ

والله ان قطعتموا یمینی... قلب همه پاره شد

یا اخا ادرک اخاک کسی باورش نمی شود... سکینه به دختران دلداری می دهد بابا، عمو را برمیگرداند

یکی بلند گفت: چرا بابا دستانش به کمر گرفته...