#دختر_شینا #قسمت_34 #فصل_پنجم صبح زود پدرم رفت و شناسنامه ام را عڪس دار ڪرد و آمد دنبال ما تا برویم محضر. عاقد شناسنامه هایمان را گرفت و مبلغ مهریه را از پدرم پرسید و بعد گفت: «خانم قدم خیر محمدی ڪنعان! وڪیلم شما را با یڪ جلد ڪلام الله مجید و مبلغ ده هزار تومان پول به عقد آقای...» بقیه جمله عاقد را نشنیدم. دلم شور می زد. به پدرم نگاه ڪردم. لبخندی روی لب هایش نشسته بود. سرش را چند بار به علامت تأیید تڪان داد.گفتم: «با اجازه پدرم، بله.» محضردار دفتر بزرگی را جلوی من و صمد گذاشت تا امضا ڪنیم. من ڪه مدرسه نرفته بودم و سواد نداشتم، به جای امضا جاهایی را ڪه محضردار نشانم می داد، انگشت می زدم. اما صمد امضا می ڪرد. از محضر ڪه بیرون آمدیم، حال دیگری داشتم. حس می ڪردم چیزی و ڪسی دارد من را از پدرم جدا می ڪند. به همین خاطر تمام مدت بغض ڪرده بودم و ڪنار پدرم ایستاده بودم و یڪ لحظه از او جدا نمی شدم. ظهر بود و موقع ناهار. به قهوه خانه ای رفتیم و پدر صمد سفارش دیزی داد. من و پدرم ڪنار هم نشستیم. صمد طوری ڪه ڪسی متوجه نشود، اشاره ڪرد بروم پیش او بنشینم. خودم را به آن راه زدم ڪه یعنی نفهمیدم. صمد روی پایش بند نبود. مدام از این طرف به آن طرف می رفت و می آمد ڪنار میز می ایستاد و می گفت: «چیزی ڪم و ڪسر ندارید.» ادامه دارد...✒️ 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #دختر_شینا #قسمت_35 #فصل_پنجم عاقبت پدرش از دستش عصبانی شد و گفت: «چرا. بیا بنشین. تو را ڪم داریم.» دیزی ها را ڪه آوردند، مانده بودم چطور پیش صمد و پدرش غذا بخورم. از طرفی هم، خیلی گرسنه بودم. چاره ای نداشتم. وقتی همه مشغول غذا خوردن شدند، چادرم را روی صورتم ڪشیدم و بدون اینڪه سرم را بالا بگیرم، غذا را تا آخر خوردم. آبگوشت خوشمزه ای بود. بعد از ناهار سوار مینی بوس شدیم تا به روستا برگردیم. صمد به من اشاره ڪرد بروم ڪنارش بنشینم. آهسته به پدرم گفتم: «حاج آقا من می خواهم پیش شما بنشینم.» رفتم ڪنار پنجره نشستم. پدرم هم ڪنارم نشست. می دانستم صمد از دستم ناراحت شده، به همین خاطر تا به روستا برسیم، یڪ بار هم برنگشتم به او، ڪه هم ردیف ما نشسته بود، نگاه ڪنم. به قایش ڪه رسیدیم، همه منتظرمان بودند. خواهرها، زن برادرها و فامیل به خانه ما آمده بودند. تا من را دیدند، به طرفم دویدند. تبریڪ می گفتند و دیده بوسی می ڪردند. صمد و پدرش تا جلوی در خانه با ما آمدند. از آنجا خداحافظی ڪردند و رفتند. با رفتن صمد، تازه فهمیدم در این یڪ روزی ڪه با هم بودیم چقدر به او دل بسته ام. دوست داشتم بود و ڪنارم می ماند. تا شب چشمم به در بود. منتظر بودم تا هر لحظه در باز شود و او به خانه ما بیاید، اما نیامد. ادامه دارد...✒️ @hadi_soleymani313