#دختر_شینا #قسمت_89 #فصل_دهم به بهانه اینڪه سردش شده بود آمد توی اتاق. زیر ڪرسی نشست. دستش را گذاشت زیر لحاف تا گرم شود. ڪمی بعد گرمِ تعریف شد. از ڪارش گفت، از دوستانش، از اتفاقاتی ڪه توی هفته برایش افتاده بود. خدیجه را خوابانده بودم سمت راستم، و بچه هم طرف دیگرم بود. گاهی به این شیر می دادم و گاهی دستمال خیس روی پیشانی خدیجه می گذاشتم. یڪ دفعه ساڪت شد و رفت توی فڪر و گفت: «خیلی اذیتت ڪردم. من را حلال ڪن. از وقتی با من ازدواج ڪردی، یڪ آب خوش از گلویت پایین نرفته. اگر مرا نبخشی، آن دنیا جواب خدا را چطور بدهم.» اشڪ توی چشم هایم جمع شد. گفتم: «چه حرف ها می زنی!» گفت: «اگر تو مرا نبخشی، فردای قیامت روسیاهِ روسیاهم.» گفتم: «چرا نبخشم؟!» دستش را از زیر لحاف دراز ڪرد و دستم را گرفت. دست هایش هنوز سرد بود. گفت: «تو الان به ڪمڪ من احتیاج داری. اما می بینی نمی توانم پیشت باشم. انقلاب تازه پیروز شده. اوضاع مملڪت درست و حسابی سر و سامان نگرفته. ڪلی ڪار هست ڪه باید انجام بدهیم. اگر بمانم پیش تو، ڪسی نیست ڪارها را به سرانجام برساند. اگر هم بروم، دلم پیش تو می ماند.» ادامه دارد...✒️ #دختر_شینا #قسمت_90 #فصل_دهم گفتم: «ناراحت من نباش. اینجا ڪلی دوست و آشنا، و خواهر و برادر دارم ڪه ڪمڪم ڪنند. خدا شیرین جان را از ما نگیرد. اگر او نبود، خیلی وقت پیش از پا درآمده بودم. تو آن طور ڪه دوست داری به ڪارت برس و خدمت ڪن.» دستم را فشار داد. سرش را ڪه بالا گرفت، دیدم چشم هایش سرخ شده. هر وقت خیلی ناراحت می شد، چشم هایش این طور می شد. هر چند این حالتش را دوست داشتم، اما هیچ دلم نمی خواست ناراحتی اش را ببینم. من هم دستش را فشار دادم و گفتم: «دیگر خوب نیست. بلند شو برو. الان همه فڪر می ڪنند با هم دعوایمان شده.» خواهرم پشت پنجره ایستاده بود. به شیشه اتاق زد. صمد هول شد. زود دستم را رها ڪرد. خجالت ڪشید. سرخ شد. خواهرم هم خجالت ڪشید، سرش را پایین انداخت و گفت: «آقا صمد شیرین جان می خواهد برنج دم ڪند. می آیید سر دیگ را بگیریم؟» بلند شد برود. جلوی در ڪه رسید، برگشت و نگاهم ڪرد و گفت: «حرف هایت از صمیم دل بود؟» خندیدم و گفتم: «آره، خیالت راحت.» ظهر شده بود. اتاق ڪوچڪ مان پر از مهمان بود. یڪی سفره می انداخت و آن یڪی نان و ماست و ترشی وسط سفره می گذاشت. ادامه دارد...✒ @hadi_soleymani313 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸